Dag 5 - Doorreis

Dit jaar vertrokken we vanuit Istanbul met een bestemming de andere kant op: Canakkale. Een stad gelegen aan de Dardanellen. Een zeer nauwe zeestraat die de Egeische Zee verbindt met de zee van Marmara, de Bosporus en de Zwarte Zee. Van strategisch belang, dus met een rijke militaire geschiedenis. In de Eerste Wereld Oorlog is hier een behoorlijke slag geleverd tussen de geallieerden en de Turken. Er zijn vele monumenten en een mooi museum. Om Canakkale te komen moet je met de veerpont over de Dardanellen. En als je de luxueuze veerboten van en naar Texel gewend bent dan gaat het hier wel een beetje anders, maar toch ook weer hetzelfde. Je wordt opgesteld in rijen. En per veerpont mogen er een honderdtal auto’s door. Een druktemaker regelt het verkeer en regelt de toegang. En het gaat allemaal vlotjes en gesmeerd. En dat voor negen euro. Geen dure ticketoffices met een mooie juffrouw in bedrijfskleding. Wel een vent met een handkassa aan een riem aan zijn broek. En die loopt de auto’s langs om af te rekenen. Cash, en dat was even schrikken. Want we moesten 51 Lira betalen en hadden er maar 44 of zo. We kwamen er zeven tekort. Gelukkig zijn Turken dan zeer behulpzaam. We konden de zeven Lira van een medepassant krijgen. We hebben er maar een kleine eurowissel van gemaakt. Die hadden we nog wel.

Aan boord is er thee en cola en binnen twintig minuten ben je aan de overkant. Een leuk tochtje want al het scheepvaartverkeer richting Istanbul en de Zwarte Zee passeer hier. Er is wel wat te kijken. En dan zoeken naar het hotel. Ook dat lukte wonderwel. Het was wel een hotelletje met een wat lager voorzieningenniveau dit keer. De geboekte family-room kostte dan ook de helft minder. Daarvoor moest je wel zeuren om de WiFi die het vervolgens niet deed, de airco deed het maar half en de beloofde waterkoker bleek zoek. Maar ja. Niet zeuren en het ontbijt was gratis, de waterkoker kwam boven tafel tenslotte.

En buiten kon je lekker zitten op een bankje in het gras. Niet dat we dat gedaan hebben maar toch. Als je een bankje in het gras belangrijk vindt maakt dat veel goed.

Canakkale is een aardig stadje. Met een paar drukke winkelstraten en natuurlijk de haven. Ook is er een groot oorlogsmonument. Dit hadden we graag willen zien, maar dat mislukte steeds. Het hotel lag een eindje buiten het centrum, dus we moesten met de auto. En om te parkeren moet je dan op zoek naar een ‘Oto-park’ Dat zijn bewaakte stukken grond waar je tegen betaling kunt parkeren. Voor 10 Lira ben je klaar. En dan kun je je gang gaan. Wel even vastleggen waar je bent, want al die straten daar lijken op elkaar.

En eten natuurlijk. Aan de haven. Met uitzicht op de Dardanellen. Met een flesje Efes, het goudgele nat uit Turkije. En een lekker biefstukje met frietjes en sla. Vakantie op en top. En voor de kinderen een ijsje van MacDonalds toe. Want die zie je hier op elke straathoek.

Van winkelen kwam niet veel meer. Alles was dicht en wijzelf ook wel een beetje. Dus naar het hotel en slapen maar. Morgen zou weer een drukke dag worden. De zoveelste...