Vroeg

Vandaag al vroeg uit de veren. Voor de zaterdag dan. Nieuwe banden moest ik. En als hard werkend huisvader moet je zulke dingen op zaterdag plannen. In andere tijden hadden we in het onderwijs nog wel eens een ADV-dagje, maar dat is afgeschaft. Helaas.

 En daar zit je dan in de wachtkamer van de lokale bandenboer met de Telegraaf en een kopje koffie uit een kartonnen bekertje. Zaterdagochtend negen uur.

En buiten regent het. 

Dan maar een blogje. Over niks. Want de scholen zijn alweer weken begonnen. En hoe... De verhuizing en de verbouwing zijn achter de rug. Wat rest is een rondslingerende doos, een leger installateurs en andere beoefenaars van een eerlijk ambacht die de punten op de spreekwoordelijke i aan het zetten zijn. Deurtje in de verf, Digibord afstellen, handdoekautomaatjes in de toiletten, allerhande bedradingswerk vanwege een niet functionerende lestijdsignalering en zo nog duizend dingen. Om nog maar niet te spreken van de boekendistributie, het eeuwige geworstel met het nieuwe lesrooster en het zoeken naar dingen die je in het oude gebouw blind kon vinden maar die nu ergens op een plek liggen die je even bent vergeten. Druk, maar wel leuk. 

Intussen hangt de vlag in top. En zijn we klaar voor het passende schooljaar 2014 2015.

Koninklijk nog wel ...

In het zweet uwes aanschijns...

Zult gij uw brood verdienen. Dit staat in de bijbel. Hetgeen betekent dat er gewerkt dient te worden voor het dagelijkse brood. Nu kan je daar best wat op afdingen tegenwoordig, maar in mijn geval betekent het dat na een zomervakantie van een dikke vijf weken het circus weer is begonnen. En dan ook meteen voluit, want onze school gaat verhuizen en vandaag reden de verhuisauto's  daadwerkelijk voor.

Na een verbouwing starten we het nieuwe schooljaar in een mooi opgeknapt gebouw. Altijd leuk. Maar het brengt werk genoeg met zich mee. Dus gisteravond voor het eerst weer de wekker gezet en vanmorgen voor het eerst in vijf weken weer in de lange broek. Want het is een graadje of wat afgekoeld na de hoosbuien van zondagmiddag. 

En zo herneemt het leven weer zijn dagelijkse ritme. Niet verkeerd, maar wel weer even wennen.

Op twee wielen

Mijn jongste dochter gaat naar groep acht. En heeft een nieuwe fiets nodig. Want haar huidige fiets is op. Roest, verlichting doet het niet en het gevaarte trapt zwaar en soms vliegt de ketting eraf.

De roze Batavus Butterfly kochten we twee jaar gelden aan de straat, werd voorzien van een bakkersrek en mand en Ebru kon voort. Voor 50 euro geen miskoop. Het afgelopen jaar is ze elke dag met de fiets naar school geweest, dus ze gebruikt haar fiets zoals bedoeld.

Toen Anouk naar groep acht ging kreeg ze van haar moeder een Batavus Old Dutch. Een zwarte. De meidenfiets bij uitstek van 2009. Een klassieke omafiets. En... Ze fietst er nog op. Weliswaar gehavend en hier en daar gerepareerd met ducktape, maar de primaire functies waar een fiets voor is bedoeld worden door de Old Dutch nog steeds probleemloos verricht.

Voor Ebru gingen onze gedachten dus ook uit naar een zelfde fiets. Klaar voor de brugklas over een jaar, en probleemloos jarenlang fietsen. Dachten we. Op internet in de webshops kun je ook nog wel aardig voordelig slagen voor een dergelijke tweewieler. 

Tot we een oriënterend kijkje gingen nemen in een aantal fietsenwinkels. Bij BikeTotaal Oldenzaal, de eigenaar kennen we en dat kan nooit kwaad, zagen we de nieuwste trend. De transportfiets. Robuust, dikke banden, fors zadel en natuurlijk het onvermijdelijke transportrek met plastic krat. En hippe kleuren. Mat wit of zwart. De eigenaar had ook nog wel een Batavus Old Dutch waar we met de nodige korting aan konden komen, maar Ebru was verkocht. Meegaan met de tijd. De transportfiets moest het worden. En zo geschiedde. Ik kon er ook helemaal achterstaan want de techniek leek me in orde. 

Maar de nieuwe aanwinst moest nog wel worden klaargemaakt. En hoe krijg je hem van Oldenzaal naar Enschede? Fatma fietste afgelopen vrijdag dus naar Oldenzaal, en van daaruit samen met Ebru terug naar huis. Kon ze mooi even oefenen. En ze werden verrast door een hevige regenbui zodat ik uiteindelijk de deur open deed voor twee verzopen katten. Eh... Poezen. Maar de fiets is er. En ik ga er van uit ze nu de eerste jaren klaar is. Tot aan de scooter, maar daar wil ik nog helemaal niet aan denken...

ff pauze onderweg

Dagje Emmen

Vandaag een dagje op stap geweest naar de dierentuin in Emmen.  Ikzelf was daar al eens een paar keer geweest, de laatste keer alweer 12 jaar geleden of zo, maar Mert en Ebru nog nooit.
Oma ging ook mee. Opa bleef thuis, hij heeft niks met dieren, en Anouk had ook andere bezigheden die ze liet prevaleren.

En zo togen we met een auto vol naar Drente. Op internet had ik na enig speurwerk kortingskaarten bemachtigd, zodat er meer dan tien euro werd bespaard. Toch nog wel 92 euro en 8 euro parkeren en wat er verder allemaal niet bij kwam aan natjes en droogjes. Maar goed. Het is vakantie. Dat zeggen we overigens al vijf weken...

Emmen is een mooie dierentuin waar de dieren niet in hokken zitten, maat waar zoveel mogelijk hun natuurlijke habitat wordt nagebootst. En zo zagen we krokodillen, pythons, haaien, olifanten, leeuwen, tijgers en noem maar op.
Mert weet er veel van. Ebru vindt het heel gezellig en zelf ben ik vooral van de slangen en andere roofdieren. En de apen natuurlijk. Die bavianen met hun ranzige rooie konten en hun lachwekkende gedrag.

Om kwart voor vijf hadden we alles gezien en reden we terug naar Enschede. Opa en Anouk opgehaald en als toetje lekker uit eten naar van der  Valk in Hengelo. En nu zijn we gevloerd. De kindertjes liggen op een oor en de rest is bezig met I MacPhonePad.

Blauwe Slush

Met kleurstof vrees ik

Voor vijf euro konden ze de hele dag ongelimiteerd Slush drinken... Rood, groen, blauw en bruin. dat was met het mooie weer wel een succes.

Ik blijf het een leuk klusje vinden

Voor 2 euro klaar

Ook voor een simpel gebakken eitje

Bijschrift toevoegen

Hij staat weer in zijn winterverblijf

Tot volgend jaar...

Met een boekje in een hoekje

Eigenlijk heb ik de drie weken in de caravan lekkerder geslapen dan de week hier in huis sinds we terug zijn. Het is warm. En die warmte hangt in huis. Vooral op de bovenverdieping.  En de zolder is helemaal een broeikas. 

Ik heb even het rijk alleen. Anouk is naar de stad, Fatma doet iets onduidelijks met Ebru in winkels en Mert is bij een vriendje. 

Ik ben verslaafd geraakt aan de boeken van Karl Ove Knausgard. Op de laatste A moet dan zo'n raar Zweeds rondje. In Noorwegen en Zweden absolute bestsellers. Het is een zesdelige serie. 'Min Kamp' of tewel Mijn strijd. Over een Noorse schrijver die in de ik-vorm zijn leven beschrijft vanaf zijn kinderjaren. De moeizame en dramatische relatie met zijn vader, zijn worstelingen om een boek te schrijven wat uiteindelijk een kwestie blijkt van gewoon werken, en zijn zeer herkenbare rol als vader van drie kinderen en wat dat allemaal met je doet. Hoe dat beslag op je leven legt. In zijn geval beslag op tijd waardoor hij niet kan schrijven. Prachtig.

Vakantietijd is leestijd. En helemaal nu. Met mooi weer achter in de tuin, stoel in de schaduw, natje en droogje onder handbereik en verder niks hoeven of moeten. Tot een uurtje of zes. Want dan is het weer voedertijd. 

Niet verkeerd! 

De boekenkast

Ik heb er al eens eerder over geschreven: mijn vader. Hij heeft Alzheimer. En tot nu toe gaat dat allemaal nog wel. Hij wordt wel heel vergeetachtig. Mijn vader is altijd een lezer geweest en in het appartement waar  mijn ouders nog steeds zelfstandig wonen, heeft hij een indrukwekkende boekenverzameling. Ongeveer acht kasten. En in de kelder staat ook nog het een en ander.

Het probleem van het laatste jaar is dat hij de weg in zijn verzameling een beetje kwijt is. Hij zoekt soms een boek en kan dat dan met geen mogelijkheid vinden. En dat is dan weer aanleiding voor een boze bui. Er zit wel een systeem in zijn kasten, maar dit is een beetje verrommeld. Voor de vakantie had ik hem beloofd om zijn boekenkasten te reorganiseren: alle schrijvers op alfabetische volgorde...

En vandaag hebben Fatma en ik dat klusje maar eens ter hand genomen. Een halve dag werk. Maar het resultaat mag er zijn. En nu maar hopen dat hij het een beetje bij kan houden.

Voor de goede orde: dit plaatje is slechts illustratie. Ik maakte nav dit stukje even een
fotootje van een paar boeken uit mijn eigen kast