Papanuzonderquil: Over leven...: oktober 2012

zaterdag 27 oktober 2012

De Nederlandse kinderfilms vind ik vaak een verademing vergeleken met de dagelijkse bak herrie die zenders als Nickelodeon over je heen stort. Zelf beter dan menig Disney-spektakel.

Films als Kikkerdril, Dolfje Weerwolfje, Knofje, Pluk van de Petteflet en Lepel zijn juweeltjes. Ook de wat ouders films zoals Het zakmes en de Tasjesdief zijn nog steeds het bekijken waard.
Vooral het net even buiten het alledaagse treden vind ik vaak zo aardig. Niets is zwart-wit. Gewoon bestaat niet. Daarom vind ik het nooit een probleem om met de kinderen naar de bioscoop te gaan. Mits er een leuke film speelt.

Gisteren dus MeesKees. Leuke film. Maar bij de Wolff-bioscoop is het in de herfstvakantie NIET goed toeven. De rij bij de kassa gaat nog wel. Veel kassa's open, en als je hebt gereserveerd via internet dan ben je verzekerd van kaartjes.
Nee, dan de horeca... Immense rijen voor de balies waar je popcorn, dorito's, chips en cola kunt kopen. En dan sta je met drie kinderen op de afgesproken tijd bij de ingang van de juiste zaal en dan zijn de deuren nog dicht. En maar wachten. Balanceren met cola-bekers en erger nog: uitpuilende popcornbakken.... Als je na de tijd het slagveld overziet dan ziet de vloer wit van de popcorn die her en der uit de handen van de kindertjes is gevallen.

Tijdens de pauze soortgelijke taferelen bij de balies. Het lijkt wel of het gratis is. En dat is het zeker niet.

Mees Kees maakte de irritatie overigens helemaal goed. Een echt leuke film die voor mij als schoolmeester natuurlijk de nodige herkenningsmomenten op leverde. Ook de kinderen genoten. En dus was het een geslaagde middag.

dinsdag 23 oktober 2012

Bakvis

Klik ook hier

Vis 1

Vis 2

Vis 3

zaterdag 20 oktober 2012

F goes running

Dus ff shoppen

En deze moesten zich even vermaken

Moeilijk kiezen..

Pakketje 2012-2013

Weer 20 euro...

Op een grote paddestoel...

Mooi....


Zomaar in de bosjes	..

vrijdag 19 oktober 2012

Boekenmarkt

In de herfstzon boekjes verkopen @OBS Helmerhoek
En van de winst kochten ze weer andere boekjes....

woensdag 17 oktober 2012

De lamp moet weer aan bij de training

@Enschedese Boys

dinsdag 16 oktober 2012

16 oktober 2012

Ondanks dat je bent voorbereid had ik toch een slechte dag. Natuurlijk heeft het impact allemaal, meer dan je vantevoren denkt. Wat ik altijd probeer is om aan Sjoerd terug te denken als een normale jongen zonder het leukemie-beeld erbij. En dat lukt soms, en heel vaak ook niet. Gisterenavond typte ik een blogje en haalde herinneringen op aan zijn verjaardagen. Dat was echt de bedoeling. En nu ik het teruglees zie ik mezelf op de op de helft van het verhaal al naar het laatste jaar gaan. Herdenken van de ziekte. Herdenken van de dood. Terwijl ik wilde denken en schrijven over zijn verjaardagen. Altijd weer komt het nare laatste jaar er bij. Het zal wel horen en zal wel zo blijven denk ik.

Mert zei vandaag:" Sjoerd zat altijd achter zijn laptop". En dat was ook zo. Toen hij ziek was, maar ook daarvoor. Ebru zei:" Sjoerd speelde met mij met de bal. Dat vond ik leuk." Maar ook:" Toen hij ziek werd en ik de waterpokken had wilde hij niet dat ik dicht bij hem kwam...". Ook weer de ziekte... En Mert:" Sjoerd had een kale kop..."

Vandaag gewoon gewerkt tot vier uur. Na de dagelijkse leerlingbespreking snel naar huis. Want we hadden om half vijf op het crematorium afgesproken. Met opa en oma. Fatma was met de kids naar Intratuin geweest en ze hadden allemaal wat gekocht om bij het monumentje van Sjoerd te zetten. Ebru had een stenen eekhoorntje, Mert een afschuwelijk plastic plantje en wij hadden wat rozen. Sjoerd hield helemaal niet van veel gedoe met bloemen en planten. Daarom weet ik nooit goed wat ik mee wil nemen en kom ook vaak met lege handen bij hem aanzetten. Ik heb zelf ook niet zoveel met al die dingen die mensen met de allerbeste bedoelingen en vanuit een goed hart neerzetten. Zo langzamerhand wordt het monumentje wel erg vol. Daar waar het oorspronkelijk een strakke compositie was met zwarte en witte steentjes is het nu een uitstalling van bloemstukken, lichtjes, vlinders op stokjes, stenen schapen, bloemen en zelfs een windmolentje in oud-hollandsmotief. Ik vind het best.

Ebru had zich ook nog uitgesloofd op een tekening, maar er was geen tijd meer om deze te lamineren. Dat moet morgen dan maar even en gaan we deze week nog een keertje.

Bij het crematorium aangekomen vond ik het druk. Tja, er was gewoon een plechtigheid aan de gang natuurlijk. Doordeweekse dag. Normaal kom ik er dan niet. Ik ben er vaak op zon-, feest- en hoogtijdagen. En dan is het er stil. De doden spreken immers niet...
Ebru en Mert wel trouwens. Ook vandaag. Ronduit vervelend. Rennen tussen de urnen door. Mert heeft wel vaker dat soort gedrag. In Turkije rende hij in Istanbul dwars door een zaal met grafmonumenten van alle overleden Sultans. Dacht dat het een soort gymzaal was.

Bij het monumentje hebben we alles uitgestald. Een kaarsje aangestoken en natuurlijk denk je dan weer aan hem. Je denkt aan ziekte en dood en je voelt verdriet.

Thuis gekomen bleven opa en oma eten. Eten wat Sjoerd lekker vond, maar wel wat geciviliceerd. Dus wel frietjes, maar geen frikandellen. Lekkere kippepootjes en een tartaarje met pepersaus. En curry natuurlijk. Dat wel. En voor de dames sla.

Om een uur of half acht hebben we een dreamflyer opgelaten. En dat ging maar net goed. Het waaide net iets te hard zodat het zijdevloei-achtige papier bijna voortijdig vlam vatte. Opa in paniek, want dat is een angsthaas eerste klas. Hij wilde al een emmer water ophalen. Gelukkig ging alles goed en steeg de lampion mooi op. Een leuke traditie, die vorig jaar letterlijk in het water viel vanwege het slechte weer.

En nu is het avond en schrijf ik dit stukje. Morgen is het gewoon 17 oktober. En gaan we over tot de orde van de dag.

maandag 15 oktober 2012

Wist u ...

Dat het vandaag 15 oktober is
Dat we op 15 oktober 1996, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004, 2005, 2006, 2007, 2008 en 2009 's avonds de slingers gingen ophangen
Dat we dat deden omdat Sjoerd op 16 oktober jarig is
Dat Sjoerd op zijn eerste verjaardag vanuit zijn kinderstoel het hele gedoe met een aan arrogantie grenzende hooghartigheid aanschouwde
Dat Sjoerd dus niet met zijn handen stampend in de taart ging. Hoe graag we dat ook wilden
Dat Sjoerd toen hij twee werd een driewieler kreeg
Dat het een dure was van het merk "Winther"
dat hij daar bijna nooit op heeft gefietst
Dat Sjoerd toen hij drie werd een Duplotrein kreeg
Dat deze Duplotrein nog steeds dienst doet bij Mert
Dat Sjoerd toen hij drie was alle voorbeeldpatronen uit het boekje al na wilde leggen en dit ook kon
Dat ik ben vergeten wat hij kreeg toen hij vier werd
Dat hij op zijn vijfde verjaardag een Legotrein kreeg
Dat hij daar in tegenstelling tot de Duplotrein eigenlijk nooit naar om heeft gekeken?
Dat hij op zijn zesde, zevende, achtste, negende, tiende, elfde en twaalfde verjaardag altijd cadeautjes kreeg in het teken van Nintendo-apparaten en de bijbehorende spelletjes
Dat Sjoerd toen hij dertien werd zijn eerste laptop kreeg? Deels zelf gespaard en deels voor zijn verjaardag.
Dat zijn grote vriend Wessel deze laptop nu heeft
Dat Sjoerd op zijn dertiende verjaardag voor het laatst een normale verjaardag vierde
dat Sjoerd toen hij dertien werd voor het eerst een vriendinnetje meenam naar huis
Dat dit meisje hem erg lief vond en op het kaartje schreef "Lieve Quil"
Dat Sjoerd vanaf dat moment veelal Quil werd genoemd door zijn vrienden
Dat ook op die laatste normale verjaardag zijn beste vriend Wessel natuurlijk niet ontbrak
Dat we die avond van zijn verjaardag patat, frikandellen met Hela-currysaus aten
Dat Sjoerd toen op het Mozaiek zat
Dat hij daar zijn draai net een beetje had gevonden
Dat het nog vier maanden zou duren voordat zijn wereld en de onze volledig in elkaar zou donderen
Dat hij op die laatste normale verjaardag lange haren had waar hij heel trots op was
Dat hij op die laatste normale verjaardag door mij uit school is gehaald op vrijdagmiddag en dat ik samen met zijn vriendinnetje en zijn vriend Camiel in de auto naar huis ben gereden
Dat ik daar hele mooie en warme herinneringen aan heb
Dat het !@#$%^ al vier jaar geleden is. Die laatste normale, onbezorgde, gewone, alledaagse, huis-tuin en keukenverjaardag
Dat het alweer vier jaar is geleden dat hij als gewone middelbare scholier bezig was om zijn pubertijd de baas te worden
Dat we het dus hebben over 16 oktober 2008
Dat 16 oktober 2009 al heel anders was
Dat 16 oktober 2009 onze lieve Sjoerd veertien jaar werd
Dat op 16 oktober 2009 onze lieve Sjoerd zijn laatste verjaardag vierde op deze wereld
We dat toen nog niet wisten, maar wel vreesden
Dat we op 16 oktober 2009 al acht maanden bezig waren met leukemie en alles daaromheen
Dat Sjoerd op 16 oktober 2009 eigenlijk officieel was genezen, maar dat we eigenlijk leefden bij de dag
Dat we op 16 oktober 2009 wisten dat als de leukemie terug zou keren dat dit dan onherroepelijk het einde zou betekenen en dat er geen normale 16 oktober 2010 meer zou komen. Noch 16 oktober 2011, 2012, 2013 .... en zo voort
Dat we slechts zes dagen later op 22 oktober 2009 de eerste voortekenen al kregen aangediend in de vorm van tegenvallende (achteruitgaande) bloedwaarden bij de reguliere controle in het WKZ
Dat het nog een maand en twee dagen zou duren voordat op 18 november 2009 duidelijk werd dat het echt en onherroepelijk misse boel was
Dat Sjoerd op 16 oktober 2010 niet meer bij ons was.
Dat we op 16 oktober 2010 moesten dealen met het feit dat we wel een verjaardag probeerden te vieren, maar dat de jarige ontbrak
Dat het morgen 16 oktober 2012 is
Dat Sjoerd 17 jaar zou zijn geworden
Dat we ook morgen een bezoekje aan hem gaan brengen
Dat we ook morgen een stukje taart gaan eten
Dat we maar geen slingers ophangen morgen
Dat we morgenavond een dreamflyer de lucht in sturen
Ik hoop, dat wij hopen, dat Sjoerd het allemaal met welgevallen aan zal zien door een gaatje in de hemel desnoods...
Dat ik, ondanks dat ik het heel graag wil geloven, er zo mijn twijfels bij heb. Twijfels bij dat gaatje in de hemel. Twijfels bij de aanname dat hij er ook maar iets van meekrijgt op welke manier dan ook...
Dat ik hier last van heb? Van deze gevoelens?
...


16 oktober 2007. Betere tijden...

16 oktober 2008. Met Linde en Anouk

16 oktober 2009. De laatste keer...

vrijdag 12 oktober 2012

Tja. Als er mos op het dak groeit...

vrijdag 5 oktober 2012

Dag van de leraar (2)

Altijd welkom

Dag van de leraar

Op veler verzoek nogmaals 'de dag van de leraar'.

Vandaag is het de dag van de leraar. Zo is er ook de dag van het kind, dierendag, Vaderdag, Moederdag, de dag van de secretaresse en natuurlijk Koninginnedag.

Van onze hoogste baas krijgen we naar rato 200 euro, van onze eigen baas een compliment, taart en een present.

Het is maar dat u het weet.

En verder moet u weten dat er in het onderwijs knetterhard wordt gewerkt. Dat er vaak lange dagen worden gemaakt. Dat leraren vaak erg betrokken zijn op hun werk en voor de kinderen die aan hun zorgen zijn toevertrouwd vaak alles uit de kast halen.

Onderwijsbehoeften heet dat tegenwoordig. En die stel je per leerling vast. In een vergadering. En ook wat je met die leerling gaat doen en wat hij over een vastgestelde tijd moet kunnen en kennen. En dat wordt dan als het even kan getoetst middels een volledig doorontwikkelde toetsbatterij. Die moet voldoen aan gestandaardiseerde eisen die door een commissie worden vastgesteld. Anders tellen de toetsen niet mee.

Zo bekijken we wat een kind heeft geleerd op het gebied van taal, spelling, rekenen en lezen. En zelfs stellen we vast wat een kind scoort op het gebied van zijn sociaal-emotionele ontwikkeling. En dat houden we allemaal bij op formulieren en in centrale databases. Leerlingvolgsystemen noemen we dat.
Daarnaast bereiden we onze lessen zodanig voor, dat ook daadwerkelijk al die diverse onderwijsbehoeften van al die verschillende leerlingen bevredigd wordt. Want behoeften kun je bevredigen.
Dat heb ik vroeger geleerd tijdens de economielessen en tijdens sexuele voorlichting...

Natuurlijk moeten we heel veel praten om dit alles zo goed mogelijk te doen. Daarvoor zijn er vergaderingen. Veel vergaderingen.

Waar kinderen zijn, zijn ook ouders te vinden. Die hebben hun kind aan jou uitgeleend om dat stukje van de opvoeding over te nemen wat zij volgens ons allemaal zelf niet kunnen: leren lezen, rekenen, spellen, stellen, oriënteren op de wereld wat betreft de historie, de geografie en de natuur. En verder Engels, het leren omgaan met jezelf en de ander, het leren bewegen, het leren samenspelen, het leren tekenen, knutselen, muziek maken, mondeling en schriftelijk te communiceren en niet te vergeten, en dat is nieuw: het leren leren.

Daarover moet je natuurlijk wel verantwoording afleggen aan de ouders. Want de kinderen zijn vaak al om acht uur de deur uit, en komen soms pas acht a negen uur later weer thuis. Dat is lang. Dus heb je oudergesprekken. Huisbezoeken. Ouderavonden. Rapportbesprekingen. En nog een batterij besprekingen die daaromheen zijn gegroepeerd. Natuurlijk kunnen we dat niet allemaal zelf. Nee, stel je voor... Dus zijn er orthopedagogen, psychologen en maatschappelijk deskundigen op de school. Die ons daarbij ondersteunen. Het spreekt vanzelf dat we ook met deze deskundigen weer besprekingen hebben. Over de kinderen met hun behoeften. En soms ook over hun ouders. En vaak met hun ouders.

Waarvan we dan weer dingen op gaan schrijven om dit vast te leggen. In het systeem.

Ook vinden we dat ook wijzelf moeten leren. Natuurlijk moeten wij leren. Anders leerden we de kinderen nog lezen met "aap noot mies". En straften we met de plak of het Spaanse riet. En gingen we op zaterdag nog naar school. En schreven we nog op de lei en met kroontjespen. En moesten vrouwen de dag na hun huwelijk ontslag nemen of kregen ze ontslag. Dus leren wij ook. Nascholing heet dat. Of professionaliteitsbevordering. Officieel moet je daar tien procent van je normjaartaak aan besteden. 165 Uur voor een full-timer. Das best veel. Daarom hebben wij studiedagen waarin we gevoed worden door onze eigen huisacademie. Met lessen, besprekingen en huiswerk. Natuurlijk huiswerk. Anders krijg je die 165 uur niet op.

Natuurlijk is school ook leuk. Maar soms is het niet leuk. Als er brand is bijvoorbeeld. Of als een kind zich zeer doet of stuk gaat. Daarvoor hebben we enkele collega's die een systeem hebben bedacht om hiermee om te gaan. Om kinderen weer heel te maken met de verbandkist, of om ervoor te zorgen dat we niet verbranden. Die collega's maken vluchtroutes, stellen plannen op wat je moet doen bij dergelijk onheil. En dat doen ze ook na schooltijd. In vergaderingen.

En dan zijn er collega's die zorgen voor de echt leuke dingen. Dat er sportdagen zijn. Of dat er met feestdagen wat lekkers is voor de kinderen. Of dat er op vrijdagmiddag voor de collega's een natje en een droogje is. En natuurlijk moet er gezorgd worden voor de kerstbomen, paaseieren, caravalsoptochten, kerstmarkten, honderd of duizendjarig bestaan van de school enzovoort enzovoort. Want school is ook leuk. Gewoon leuk. En we maken het samen nog leuker. Voor de kinderen. Zonder morren.

Meestal dan zonder morren. Want soms zijn er weken dat alles bij elkaar dreigt te komen. Dat de agenda dicht slibt. En dat bij het horen van een nieuw iets bij sommige mensen iets gaat koken van binnen. In vergaderingen bespreken we dan wat we beter kunnen doen. Of anders kunnen doen. Zoals bijvoorbeeld het plannen van avondvergaderingen.

Soms zijn er dingen die niet afgesproken zijn in een vergadering. Wat we vrijwillig doen. Een dagje skiën in het Sauerland bijvoorbeeld Op een zaterdag. Of ontbijten met elkaar in de laatste week van de zomervakantie. En dan voelen we ons verbonden. Andere collega's zetten zich in om ons speciale onderwijs nog specialer te maken. Door geld in te zamelen om een schooltuin te realiseren. En weer anderen hebben oog voor de heel wat basalere behoeften van speciale kinderen in Afrika. In weeshuizen. En zijn daar druk mee. Of organiseren een leuke dominomiddag voor de kinderen. Omdat dat leeft. En weer anderen zitten op het sportveld als er gemeentelijke sporttoernooien zijn. En zorgen dat ook onze speciale kinderen daar een leuke middag hebben. En doen daar enthousiast verslag van. Weer anderen gaan met hun speciale kinderen naar een speciale sportdag voor slechthorende- en dove kinderen in Goes. En slapen dan in een tent. In het najaar. En dan zijn er mensen die vrijwillig elk jaar voor de collega's een kerstontbijt verzorgen. En daar voor dag en dauw voor opstaan en de hal omtoveren in een feeëriek geïllumineerd etablissement. Met lekker eten en drinken.

En soms loopt de emmer over. En valt er een traan. Of moet er even afgetapt worden aan de onderkant van die emmer. Dan komt er wel eens wat bezinksel met het tapwater mee. En wordt er wel eens gemopperd. En soms worden wel eens dingen gezegd die niet gezegd moeten worden. Als de afstemming niet klopt. Als je eens wat hebt gemist of even het overzicht kwijt bent. Of als je door je persoonlijkheid wat te pessimistisch bent. Of te perfectionistisch. Of te optimistisch. Of te emotioneel. Of te koel. En tijdens vergaderingen kunnen we dat ook nog in kaart brengen. Om te leren omgaan met al die verschillende mensen en hun verschillende manier van werken en hun verschillende gedragingen.

Vandaag is het dag van de leraar. Wat mij betreft dag van het onderwijspersoneel. Om anderen niet tekort te doen. En we krijgen taart, een compliment en een present.
En dat is goed. Echt! Want we hebben allemaal wel eens een aai over de bol nodig.

Bij deze.

(Eerder gepubliceerd op 5 oktober 2011)

Papanuzonderquil: Over leven...