maandag 4 mei 2015

Langzaamaan begint het weer wat te worden

Herdenken

Het is vandaag 4 mei. Ik weet niet beter dan dat we op die datum gedenken en herdenken. Met Sjoerd en Anouk ben ik vaak naar het Volkspark geweest hier in Enschede. En later ook met Ebru en Mert. En de vlag, die bij ons in een hoekje in de bijkeuken staat, komt op 4 mei weer tevoorschijn. Dan moet ik prutsen met haakjes en knoopjes om het ding halfstok te krijgen. En morgen andersom.

Ik hecht aan dat herdenken. Het is het minste wat je kunt doen als Nederlander. Als je de Tweede Wereldoorlog niet hebt meegemaakt ken je het alleen van verhalen van je ouders en grootouders en natuurlijk van talloze films. Leven in onvrijheid kennen we niet meer in Nederland anno 2015. Gelukkig niet. Daarom elk jaar het gepruts met de haakjes. En om acht uur twee minuten gepast stilzwijgen. In het Volkspark of voor de televisie. Zo hoort het. En zo moet het blijven. Opdat wij niet vergeten...





Us heit syn jierdei

Niet vandaag, maar gisteren was de verjaardag van mijn vader. Hij is 86 jaar geworden en we vierden het bij ons thuis met zijn kinderen, kleinkinderen en familie.

Het was gezellig. Natuurlijk viel de geplande buitenmaaltijd in het water. Zoals vaker als wij hier thuis iets organiseren. Maar onder het zonnenscherm wat dienst deed als regenscherm is het ook goed braaien. En natuurlijk gaat er dan meer mis. De afvoer in de keuken raakte verstopt. Zodat de vaatwasser niet meer functioneerde en alle vette bende zich opstapelde voor latere verwerking. En dat ging ook wel goed. Er ontstonden echt mooie stapels. Echt een kleurrijk genot voor het oog. In 3D zelfs. Maar het kwam goed. Toen de visite weg was even de boel ontstopt en voilla: in een uurtje tijds verdween de bende als sneeuw voor de zon dankzij de belangeloze inzet van alle gezinsleden.

Dit was de 86ste verjaardag van pa. Hij heeft er van genoten op zijn manier. Helaas speelt de voortschrijdende Alzheimer hem steeds meer parten, evenals zijn steeds slechter wordende gehoor. En de gebraaide stukjes vlees waren te hard voor zijn kunstgebit. Maar desondanks ging hij met een goed gevoel naar huis vertelde mijn moeder. En dat is fijn om te horen.


zaterdag 2 mei 2015

De meivakantie is begonnen

Dat onkruid is bijna niet uit te roeien

Helemaal niet zelfs...

Allemaal aan het werk

Is geen kinderarbeid... Of wel?

Adana kebab

Het gehakt was een beetje te vet geloof ik

Beetje zout doet wonderen...

27 April: Koningsdag 2015

Vrijmarkt Van Heekplein Enschede. Opa neemt een kijkje bij Ebru

Traditiegetrouw het Volkslied op banieren bij het stadhuis.


Ebru in haar element...

Wafelapparaatje
Wafelmix

Hmmmm....

Van de graat...

Haring van Wilma Graat... Het leek me niet echt iets

Dan maar aan de friet (van Piet)

En zij was er ook... Uiteraard


Mariken


QUEM DABIS HAEC POSSIT QUI DARE CUNCTA LOCUM?

En als je dan in de buurt van Nijmegen bent ga je natuurlijk ook de stad in. En ik weet nog dat ik als jongetje van acht een keer op schoolreisje ben geweest naar de Valkhof. Ik zat in groep vijf, vroeger de derde klas, en daar werd Karel de Grote behandeld. En dat hij een verblijf had in Nijmegen. En dat dit nog steeds te bezichtigen was. En dat we daar dus naar toe gingen. Met de bus. Vroeger in 1971 of zo iets.

Toen hadden schoolreisjes nog een educatieve lading. Nu vaak niet niet meer. Helaas. Daarom wilde ik dus naar de Valkhof. Want je kunt dan mooi op de Waal kijken. Dat wist ik ook nog. En het was er allemaal nog. Net als vroeger. Wat heet vroeger trouwens... Het schijnt dat de Valkhof al in 800 na Christus als Palts is gebouwd. Voor Keizer Karel. En dat hebben wij bekeken. In 2015.

Toch nog een broodje cultuur. En daar is niks mis mee. De opschriften van het hekje werden even via Whats's App vertaald door een collega die ooit op het gymnasium heeft gezeten en zich daar soms op voor laat staan. Drie fotootjes sturen en even later kregen we de vertaling al binnen. Per kerende post zogezegd...

Weet gij mij...

Een plaats te noemen..

Die op zoveel schoons kan roemen

En natuurlijk spuug je dan naar beneden als jongetje van acht...



Weekendje weg

Vorige week zijn we een weekendje in Heumen geweest. Op camping het Heumerse Bos. Onder Nijmegen. Het was al een oude afspraak om met de vriendengroep een keer te gaan kamperen. Natuurlijk moest dit ver van tevoren worden geregeld en zo moet je dan maar afwachten hoe het weer zal zijn. En dat viel alleszins mee. Hoewel het geen zwembroekenweer was...
Uiteraard was het goed van eten en drinken (!) en ook Mert en Ebru vermaakten zich.



Ruimte genoeg

Rijen…

 … Bij de Bulgaarse grens 2 uren in de rij, bij de Servische grens twee uren en bij de Hongaarse grens 4,5 uur. Orban wil geen vreemdelingen...