De laatste jaren is het een traditie geworden. Vanaf eerste kerstdag tot oudejaarsavond de Top 2000 aller tijden. 2000 nummers muziekhistorie van deze- en de vorige eeuw. En als je zoals ik de nodige jaartjes meeloopt is dit echt een muzikale reis door de tijd. Boordevol herinneringen.
Natuurijk kun je niet de hele dag luisteren. Want gezin, kerst, boodschappen enzovoort. Maar ik probeer toch zoveel mogelijk momenten te pakken. In de auto, op mijn kamer en natuurlijk in de uurtjes die je echt voor jezelf hebt.
Mijn eerste single die ik zelf echt kocht staat op nummer 71. Het is '
Go your own way' van Fleetwood Mac. Een nummer uit ik meen 1977. Ee nummer van het onvergetelijke album
Rumours. Ik zat in de tweede van de, toen nog MAVO, was niet zo'n hoogvlieger, en dit nummer heeft wekenlang op nummer een gestaan in de Top 40.
Die Top40 werd altijd gedraaid op vrijdagmiddag. Van drie tot zes uur. Op Hilversum drie. En ik zat dan op mijn kamer met een kleine transistorradio te luisteren. Natuurlijk kenden we alle nummers. Met de bijbehorende noteringen daarbij. Dat kon, want je kon elke week een gedrukt exemplaar van de Top40 ophalen bij de sigarenboer of platenzaak. De presentatie was in handen van Lex Harding.
Het meest irritante was dat om vijf uur de regionale omroep de Hilversumse zenders overnam. Dus H3 werd weggedrukt door Radio Oost. Met de land-en tuinbouwberichten... Ja echt waar. Je kon dan een zwakkere zender zoeken, maar het bleef balen. Overheidsbetutteling in een van de ergste verschijningsvormen.
Je kunt je dat nu niet meer voorstellen. Er is een overkill aan muzikaal aanbod. Naast de Hilversumse zenders heeft mijn digitale kabelontvanger meer dan honderd radiostations beschikbaar, en als dat niet genoeg is kun je ook nog je keus maken uit een overvloed aan zenders via internet. Alles, echt alles is te beluisteren op elk gewenst moment op elke gewenste plaats. We zijn wel vooruit gegaan wat dat betreft.
Ik had een transistorradio. Met een antenne. En later kreeg ik een echte pick-up van mijn ouders. Wel een afdankertje, maar toch.. Stereo. En vanaf dat moment kon ik singeltjes kopen. Waarvan de bovengenoemde de eerste was in een hele reeks. Ze kostten een gulden (!) of vijf per stuk. En het aantal verkochte singels bepaalde de plek in de Top 40. En Top 50. Maar die was van de Tros. Op donderdag. En de Avro had een Top 30. En Toppop. Het enige muziekprogramma op televisie in Nederland. Een keer per week een half uurtje. Met Ad Visser. En het ballet van Penny De Jager. Bij gebrek aan beeldmateriaal. Want videoclips waren sporadisch. Door de komst van de commerciële zenders is dat gelukkig ook veel en veel beter geworden.
En dit was hem. Een plaat of single erop, drukken op de startknop, en volautomatisch zette de naald van het apparaat zich in de eerste groef. Voor mij duurde dat te lang, want ik wilde nooit een hele plaat horen, maar slechts een stukje... Dus dan ff met de hand ging sneller. En zo ontstonden ook de krasjes...
--- Wordt vervolgd---
