 | |||
| Tijd voor wat anders vind ik. |
Foto: nu.nl
dinsdag 31 januari 2012
Dagje vrij
In het onderwijs heb je nooit een snipperdag. Dat hoeft ook niet natuurlijk, want we zijn een van de groepen in de samenleving met een meer dan riante vakantieregeling. En dat is een verworvenheid die bij anderen nog wel eens tot scheve ogen leidt. En terecht. Op feestjes en verjaardagen ging ik vroeger altijd strak in de verdediging als je als schoolmeester weer eens werd aangevallen op die mooie werktijden. Tot drie uur werken, woensdagmiddag vrij en al die schoolvakanties ook nog.
Natuurlijk. "Maar dat hebben we ook nodig hoor" sprak ik dan, waarop niet zelden hoongelach volgde...
De keerzijde van de medaille is dat we in het onderwijs al lang een niet-marktconform salaris hebben. Vroeger was het een beroep van aanzien. En in de vorige eeuw waren de kweekscholen vaak arbeidersuniversiteiten. Begaafde kinderen uit arbeidersgezinnen mochten doorleren en werden schoolmeester. Theo Thijssen is daar een mooi voorbeeld van.
Toen ik op de PA zat was de helft van onze klas nog van het mannelijk geslacht. In deze tijd is dat volledig scheef getrokken. Het overgrote merendeel van de PABO-studenten is vrouw. Op onze school werken meer dan 120 mensen. Waarvan er welgeteld vier mannen volledig voor de groep staan. Verder drie mannelijke vakleerkrachten gymnastiek en twee mannelijke medewerkers facilitair. En nog twee bij het aanmeldpunt. Dat zijn er elf. Dus nog geen tien procent. De overige leerkrachten, logopedistes, orthopedagogen, psychologen, intern begeleiders, onderwijs-, zorg- en klassenassistenten, directie en overig ondersteunend personeel zijn vrouw. Ik praat over een grote cluster-2 school voor speciaal onderwijs.
Dat heeft natuurlijk te maken dat het vak zich goed leent tot het aangaan van een parttime betrekking. En dat de parallel lopende schoolvakanties met die van je kinderen mooi meegenomen is. Dat scheelt oppas en opvang. En dat de arbeidsparticipatie van vrouwen veel groter is geworden. In de jaren zestig werd je als vrouw op je trouwdag nog ontslagen op veel scholen, dan wel bij de geboorte van het eerste kind. Dat is vooruitgang. Natuurlijk. Dat neemt niet weg dat het een slechte zaak is dat veel mannen hun heil buiten het onderwijs zoeken. De belabberde salariëring is daar zeker debet aan. Alsmede de tot voor kort slechte carriereperspectieven.
Onderzoek heeft uitgewezen dat kinderen behoefte hebben aan rolmodellen. Het is vooral voor jongens een goede zaak als ze niet alleen te maken hebben met vrouwelijke leerkrachten. Hoe goed ze het ook doen. Daarover geen enkele discussie.
En zo ontstaat een cirkel. Welke man gaat nog naar de PABO? Welke man wil werken in een organisatie die voor het grootste deel bestaat uit vrouwen? Welke man wil genoegen nemen met een middelmatig salaris? Welke man wil een beroep uitoefenen met een beperkt maatschappelijk aanzien?
Ze zijn er nog wel hoor. En die staan gewoon voor de klas en doen gewoon hun werk. En vaak worden ze wel gewaardeerd in de organisatie waar ze werken. Gelukkig maar.
En ze hebben af en toe een dagje extra vrij. Compensatieverlof heet dat. Of ADV. En die tijd gebruiken ze om klusjes te doen, achterstalligheden weg te werken en soms wordt die tijd gebruikt om stukjes te schrijven. In intro- en retrospectief.
Hier zit er zo eentje...
Natuurlijk. "Maar dat hebben we ook nodig hoor" sprak ik dan, waarop niet zelden hoongelach volgde...
De keerzijde van de medaille is dat we in het onderwijs al lang een niet-marktconform salaris hebben. Vroeger was het een beroep van aanzien. En in de vorige eeuw waren de kweekscholen vaak arbeidersuniversiteiten. Begaafde kinderen uit arbeidersgezinnen mochten doorleren en werden schoolmeester. Theo Thijssen is daar een mooi voorbeeld van.
Toen ik op de PA zat was de helft van onze klas nog van het mannelijk geslacht. In deze tijd is dat volledig scheef getrokken. Het overgrote merendeel van de PABO-studenten is vrouw. Op onze school werken meer dan 120 mensen. Waarvan er welgeteld vier mannen volledig voor de groep staan. Verder drie mannelijke vakleerkrachten gymnastiek en twee mannelijke medewerkers facilitair. En nog twee bij het aanmeldpunt. Dat zijn er elf. Dus nog geen tien procent. De overige leerkrachten, logopedistes, orthopedagogen, psychologen, intern begeleiders, onderwijs-, zorg- en klassenassistenten, directie en overig ondersteunend personeel zijn vrouw. Ik praat over een grote cluster-2 school voor speciaal onderwijs.
Dat heeft natuurlijk te maken dat het vak zich goed leent tot het aangaan van een parttime betrekking. En dat de parallel lopende schoolvakanties met die van je kinderen mooi meegenomen is. Dat scheelt oppas en opvang. En dat de arbeidsparticipatie van vrouwen veel groter is geworden. In de jaren zestig werd je als vrouw op je trouwdag nog ontslagen op veel scholen, dan wel bij de geboorte van het eerste kind. Dat is vooruitgang. Natuurlijk. Dat neemt niet weg dat het een slechte zaak is dat veel mannen hun heil buiten het onderwijs zoeken. De belabberde salariëring is daar zeker debet aan. Alsmede de tot voor kort slechte carriereperspectieven.
Onderzoek heeft uitgewezen dat kinderen behoefte hebben aan rolmodellen. Het is vooral voor jongens een goede zaak als ze niet alleen te maken hebben met vrouwelijke leerkrachten. Hoe goed ze het ook doen. Daarover geen enkele discussie.
En zo ontstaat een cirkel. Welke man gaat nog naar de PABO? Welke man wil werken in een organisatie die voor het grootste deel bestaat uit vrouwen? Welke man wil genoegen nemen met een middelmatig salaris? Welke man wil een beroep uitoefenen met een beperkt maatschappelijk aanzien?
Ze zijn er nog wel hoor. En die staan gewoon voor de klas en doen gewoon hun werk. En vaak worden ze wel gewaardeerd in de organisatie waar ze werken. Gelukkig maar.
En ze hebben af en toe een dagje extra vrij. Compensatieverlof heet dat. Of ADV. En die tijd gebruiken ze om klusjes te doen, achterstalligheden weg te werken en soms wordt die tijd gebruikt om stukjes te schrijven. In intro- en retrospectief.
Hier zit er zo eentje...
zondag 29 januari 2012
zaterdag 28 januari 2012
vrijdag 27 januari 2012
" PAPA IK HEB EEN BONT..."
Anouk is van de dieren. Ik heb altijd gedacht dat ze in de voetsporen zou treden van Marianne Thieme en haar dierenpartij. Ik mocht nooit vliegen meppen en halfdode bijen en hommels werden met veel liefde en toewijding teruggezet in de achtertuin.
Zelfs was ze een paar maanden vegetariër. Want die arme zielige dieren....
En nu... 2012. Ze is 14. En heeft natuurlijk een feilloos oog voor mode en trends. Dat heeft ze niet van mij. Wat ik wel heb gesignaleerd is dat er een bont-trend gaande is. In kragen van jassen, sjaals, randjes langs laarzen en noem maar op. Dat kon vroeger niet. Want dat was zielig. Bont. Van zeehondjes. Vroeger had je greenpeace. Die mannen maakten foto's van doodgeknuppelde zeehondenjongen en iedereen sprak er schande van. En de actiegroep 'Lekker dier' of hoe dat ook heten mag, bevrijdden nertsen en andere dieren die gefokt worden om hun pels.
En mijn dochter komt onlangs thuis met een "Bont". Een echte nota bene.
Toegegeven: Het bont staat haar beeldig... Ik hoop alleen dat de betreffende vos die het leven heeft moeten laten en nu door een gaatje in de hemel naar beneden kijkt daar ook zo over denkt...
Zelfs was ze een paar maanden vegetariër. Want die arme zielige dieren....
En nu... 2012. Ze is 14. En heeft natuurlijk een feilloos oog voor mode en trends. Dat heeft ze niet van mij. Wat ik wel heb gesignaleerd is dat er een bont-trend gaande is. In kragen van jassen, sjaals, randjes langs laarzen en noem maar op. Dat kon vroeger niet. Want dat was zielig. Bont. Van zeehondjes. Vroeger had je greenpeace. Die mannen maakten foto's van doodgeknuppelde zeehondenjongen en iedereen sprak er schande van. En de actiegroep 'Lekker dier' of hoe dat ook heten mag, bevrijdden nertsen en andere dieren die gefokt worden om hun pels.
En mijn dochter komt onlangs thuis met een "Bont". Een echte nota bene.
"Papa ik heb een bont. Zooo mooi papa. Maar vijfenzeventig euro papa. Afgeprijst van 300 of zooo.Papa kon het niet laten om verbaasd te fronsen en schoolmeesterachtig te wijzen op nertsfokkerijen en ander dierenonheil. Hetgeen slechts de volgende reactie opriep:" Ja maar deze was toch al dood..." En "Als ik hem niet had gekocht dan liep een ander er mee om de nek"...
En voel eens papa. Zooo zacht...."
Toegegeven: Het bont staat haar beeldig... Ik hoop alleen dat de betreffende vos die het leven heeft moeten laten en nu door een gaatje in de hemel naar beneden kijkt daar ook zo over denkt...
Weekend
En het is al weer weekend. De weken vliegen weer voorbij. Vandaag proefde, nee voelde ik zowaar een heel klein pietsje voorjaar in de lucht. Er scheen een waterig zonnetje en een paar vogels gingen tekeer hoog in een kale takkenboom. Lente? An me neus. De vooruitzichten zijn winters. Met 's nachts matige vorst en overdag nul-temperaturen. Ik weet dit, omdat ik in de klas elke dag met de jongens op het internet naar het weerbeeld kijk, dit laat benoemen en de minimum en maximumtemperatuur in een grafiek wegzet. Natuurlijk kijken we dan ook even naar de meerdaagse vooruitzichten en zo ben ik altijd op de hoogte.
Morgen viert Ebru haar kinderpartijtje. Niet buitenshuis, maar daar binnen. Met spijkerpoepen, koekhappen, taartjes bakken en ander vermaak waar acht-jarige meiden nog genoegen mee nemen. En dat is ook goed. Want hierna komt bioscoopbezoek, bowlen en ander kostbaar vertier. En daarna slaapfeestjes. En wat daarna komt daar wil ik nog niet over nadenken bij Ebru.
Ik heb er hier namelijk eentje rondlopen van 14... Das andere koek. En geen koek van het koekhappen... Daar doet ze niet meer aan...
Morgen viert Ebru haar kinderpartijtje. Niet buitenshuis, maar daar binnen. Met spijkerpoepen, koekhappen, taartjes bakken en ander vermaak waar acht-jarige meiden nog genoegen mee nemen. En dat is ook goed. Want hierna komt bioscoopbezoek, bowlen en ander kostbaar vertier. En daarna slaapfeestjes. En wat daarna komt daar wil ik nog niet over nadenken bij Ebru.
Ik heb er hier namelijk eentje rondlopen van 14... Das andere koek. En geen koek van het koekhappen... Daar doet ze niet meer aan...
donderdag 26 januari 2012
Brief aan papa. (schitterend!)
Een
vader komt in de slaapkamer van zijn dochter, en ziet een brief op het bed
liggen. Na enige aarzeling besluit hij de brief te lezen.
Liefste Papa,
Ga even zitten als je dit leest...
Liefste Papa,
Ga even zitten als je dit leest...
vrijdag 20 januari 2012
zondag 15 januari 2012
De thuisapotheek
Aanbevelenswaardig. Na mijn operatie in 2008 ben ik veroordeeld tot het levenslang slikken van een aantal pilletjes per dag. Eigenlijk een zakje en een tabletje. Dat valt nog wel mee, aangezien de eerste maanden na de oparatie een arsenaal aan pillen en poeders op het dagmenu stond.
Toch werd ik altijd weer overvallen door het feit dat de pilletjes op waren. Bellen met de apotheek of huisarts. In de auto ophalen etc etc. Regelmatig schoten er dan een paar dagen medicijngebruik bij in. Nu zal ik daar niet direct aan overlijden, maar enige continuiteit is prettig. Juist bij medicijngebruik.
Een advertentie van de thuisapotheek bood uitkomst. Eenmaal je gegevens doorgeven en zij bezorgen keurig netjes de benodigde medicatie aan huis. Gratis en voor niks. Geen omkijken naar. Ze zorgen voor herhalingsrecepten en het enige wat je hoeft te doen is de deur te openen voor de man of vrouw van TNT-Post.
Zaterdag stond ze er weer. Doosje in de hand. " Alstublieft. Uw bestelling". Hetgeen Fatma die de deur opende de reactie ontlokte:" Nicooo... Wat heb je nu weer gekocht..."
Slechts een beetje gezondheid dus.
Toch werd ik altijd weer overvallen door het feit dat de pilletjes op waren. Bellen met de apotheek of huisarts. In de auto ophalen etc etc. Regelmatig schoten er dan een paar dagen medicijngebruik bij in. Nu zal ik daar niet direct aan overlijden, maar enige continuiteit is prettig. Juist bij medicijngebruik.
Een advertentie van de thuisapotheek bood uitkomst. Eenmaal je gegevens doorgeven en zij bezorgen keurig netjes de benodigde medicatie aan huis. Gratis en voor niks. Geen omkijken naar. Ze zorgen voor herhalingsrecepten en het enige wat je hoeft te doen is de deur te openen voor de man of vrouw van TNT-Post.
Zaterdag stond ze er weer. Doosje in de hand. " Alstublieft. Uw bestelling". Hetgeen Fatma die de deur opende de reactie ontlokte:" Nicooo... Wat heb je nu weer gekocht..."
Slechts een beetje gezondheid dus.
 |
| Gemak dient de mens |
zaterdag 14 januari 2012
Gefragmenteerde verjaardagsvisite, dus:
 |
| Woensdag: Taart 1 |
 |
| Zaterdagochtend: Taart 2 |
 |
| Zaterdagmiddag: Taart 3 |
vrijdag 13 januari 2012
Slingerstress
Deze week vierden we de verjaardag van Ebru. De jongedame is inmiddels acht jaar geworden. Voor een kind met twee werkende ouders is er overigens geen zak aan om door de week jarig te zijn. Je moet op de gewone tijd je bed uit en de cadeautjes wil je dan eigenlijk nog niet. Gelukkig was het woensdag zodat we 's middags dan taart konden eten en het cadeautje geven. Na vijven aangezien papa een studiedag had. Grote zus Anouk nam haar mee naar de speelgoedwinkel waar ze wat uit mocht zoeken. En 's avonds een heel klein beetje visite. En morgen de rest...
Bij jarige kinderen horen slingers. Tot mijn ergernis. Want met slingers heb ik altijd en eeuwig ruzie. Om te beginnen moet ik ze altijd eerst zoeken. Want geen vaste plek. Vaak in een zak of doos in de meterkast. En die is alleen te openen na een schuifoperatie met tafeltjes en dergelijke waarbij natuurlijk van alles omvalt.
Dan zitten de krengen altijd in de knoop. En bij het verwijderen van de knoopjes loop je het risico van scheuren van de slingers. Als dat goed is gegaan volgt de puzzel van ' waar moet welke slinger hangen...' En de inschatting klopt nooit. Want eenmaal op een punt vastgemaakt blijkt hij net te kort voor de andere kant van de kamer zodat je vaststelt dat je je hebt vergist.
Tenslotte gebeurt het natuurlijk prompt dat de slinger aan de ene kant vastzit en bij het vastzetten aan de andere kant weer losschiet en omlaag dondert. In de koffie of anderszins..
Fatma vindt dat er ook ballonnen bij horen. Die je dan weken later nog steeds tegenkomt. Achter de bank, in de speelgoedkast en zelfs soms nog hangend aan het touwtje waar ze op de dag zelf zijn opgehangen. Aan de muur of aan de lamp.
Recent hebben we besloten de slingers alleen nog maar op te hangen bij kinderverjaardagen zodat de stress beperkt blijft tot drie keer per jaar... En ballonnen. Dat dan weer wel...
Bij jarige kinderen horen slingers. Tot mijn ergernis. Want met slingers heb ik altijd en eeuwig ruzie. Om te beginnen moet ik ze altijd eerst zoeken. Want geen vaste plek. Vaak in een zak of doos in de meterkast. En die is alleen te openen na een schuifoperatie met tafeltjes en dergelijke waarbij natuurlijk van alles omvalt.
Dan zitten de krengen altijd in de knoop. En bij het verwijderen van de knoopjes loop je het risico van scheuren van de slingers. Als dat goed is gegaan volgt de puzzel van ' waar moet welke slinger hangen...' En de inschatting klopt nooit. Want eenmaal op een punt vastgemaakt blijkt hij net te kort voor de andere kant van de kamer zodat je vaststelt dat je je hebt vergist.
Tenslotte gebeurt het natuurlijk prompt dat de slinger aan de ene kant vastzit en bij het vastzetten aan de andere kant weer losschiet en omlaag dondert. In de koffie of anderszins..
Fatma vindt dat er ook ballonnen bij horen. Die je dan weken later nog steeds tegenkomt. Achter de bank, in de speelgoedkast en zelfs soms nog hangend aan het touwtje waar ze op de dag zelf zijn opgehangen. Aan de muur of aan de lamp.
Recent hebben we besloten de slingers alleen nog maar op te hangen bij kinderverjaardagen zodat de stress beperkt blijft tot drie keer per jaar... En ballonnen. Dat dan weer wel...
zaterdag 7 januari 2012
vrijdag 6 januari 2012
dinsdag 3 januari 2012
Van die dagen...
In de gang staat het volgende te wachten:
Het opstaan om half acht lukte niet... het werd half twaalf. Ik heb nog niks klaar gezet. Ik fluit niet en ben nog niet aangekleed. Wel heb ik de krant gelezen, nog een krant gelezen, koffie gedonken, de kids onder de douche gehad, een kutbouwpakketje in elkaar gezet waar Mert na drie minuten zijn bekomst van had en verder geklooid, gekeuteld en niks gedaan.
En ik heb helemaal geen zin om al die toestanden nu nog overhoop te trekken. Ouwe kleren aan. Kranten en plastic op de grond. Alles van de kant af schuiven. G A D V E R DA M M E.
En bovendien komt het toch niet af. Vanavond gezellig avondje naar vrienden in Deventer. Dat wordt laat want we gaan zwarte vrouwen. Leuk maar onbenullig kaartspelletje wat ik overigens bijna nooit win.
Morgen dan maar aan de klus? Misschien ben ik dan wat brak. Of vrijdag? Das de laatste vakantiedag. Of ... Alles in de kast zetten en wachten op de voorjaarsvakantie. Die is over zeven weken al... Hahaha.
Nee het komt goed. Let maar eens op.
- Een mega-emmer Histor Monodek in de kleur 9001 warmwit. Genoeg voor het hele huis
- Drie emmers muurverf in de kleur ' klei'
- Twee bakken met rollers en kwasten
- Een pakket afdekzeil
Het opstaan om half acht lukte niet... het werd half twaalf. Ik heb nog niks klaar gezet. Ik fluit niet en ben nog niet aangekleed. Wel heb ik de krant gelezen, nog een krant gelezen, koffie gedonken, de kids onder de douche gehad, een kutbouwpakketje in elkaar gezet waar Mert na drie minuten zijn bekomst van had en verder geklooid, gekeuteld en niks gedaan.
En ik heb helemaal geen zin om al die toestanden nu nog overhoop te trekken. Ouwe kleren aan. Kranten en plastic op de grond. Alles van de kant af schuiven. G A D V E R DA M M E.
En bovendien komt het toch niet af. Vanavond gezellig avondje naar vrienden in Deventer. Dat wordt laat want we gaan zwarte vrouwen. Leuk maar onbenullig kaartspelletje wat ik overigens bijna nooit win.
Morgen dan maar aan de klus? Misschien ben ik dan wat brak. Of vrijdag? Das de laatste vakantiedag. Of ... Alles in de kast zetten en wachten op de voorjaarsvakantie. Die is over zeven weken al... Hahaha.
Nee het komt goed. Let maar eens op.
maandag 2 januari 2012
Telegraaf vs Volkskrant
Zo zie je maar weer de verschillende invalshoeken. Sensatiezucht vs objectieve nieuwsvoorziening?
Ik ben niet van de Telegraaf, maar deze voorpagina naar aanleiding van de nieuwjaarsduik verkies ik toch boven die van de Volkskrant...
Het verschil in een notedop eigenlijk.
 |
| Unoxmeisjes |
 |
| Tja... wat eigenlijk? |
Abonneren op:
Posts (Atom)
Rijen…
… Bij de Bulgaarse grens 2 uren in de rij, bij de Servische grens twee uren en bij de Hongaarse grens 4,5 uur. Orban wil geen vreemdelingen...
-
We schrijven 1977. Ik weet het: dat is inmiddels 41 jaar geleden. En ik was toen 14 jaar oud. En had een vriendinnetje. En niet zoveel... -
Voor wie mijn blogjes uit eerdere jaren heeft gelezen zal het ook wel bekend zijn, maar voor ons is het zeker altijd weer het feest der her... -
Voor wie het leuk vindt: vanaf vandaag regelmatig een update over onze komende vakantie in Turkije. Nu: 22:46 uur liggen we in een logemen...