We schrijven 1977. Ik weet het: dat is inmiddels 41 jaar geleden. En ik was toen 14 jaar oud. En had een vriendinnetje. En niet zoveel geld. Van mijn ouders kreeg ik elke week vijf gulden. Vrij te besteden. Voor een vakantiebaantje was ik nog te jong en een krantenwijk werd door mijn moeder afgeraden. "Ach jongen dan moet je elke dag om half zes je bed uit voor een paar rotcenten".
Maar toen kreeg ik dus een vriendinnetje. En het was zomer, vrijdagmiddag met zon en we hadden zin in een ijsje. En hier gaat het blog aansluiten op het vorige. Softijsjes waren er wel en schepijsjes ook. IJs is immers van alle tijden. Maar wij kochten een rood gekleurd waterijsje. Een Limlollie. Het bewuste ijsje kochten we bij Jamin en kostte slechts 50 centen. Ik weet nog dat we ze zo lekker vonden dat we er twee kochten.
We aten ze op in een parkje wat inmiddels is verdwenen. Het heeft plaats gemaakt voor huizenbouw. En daar.. woon ik nu.
Hahaha waar een associatie met een simpel waterijsje allemaal niet naar boven kan halen. Want naast het feit dat het bewuste bankje in het park op de plek stond waar ik nu dit blogje zit te schrijven, veel zal het niet schelen in elk geval, houdt me nog meer de vraag bezig waar we die ijsjes hebben gekocht. Jamin was in de stad en naar mijn weten was een Limlollie een typisch Jaminproduct. Ik neem niet aan dat we vanuit de stad op onze groene degelijke Batavussen zonder versnelling naar het bewuste parkje zijn gefietst. Of ik moet er naast zitten en hebben we ze in het snoepwinkeltje uit het vorige blogje gehaald. Maar dan waren het geen Limlollies. En ik weet echt zeker dat enz enz...
Op het plaatje de Limlollies. Veel andere afbeeldingen zijn er niet te vinden.
 |
| Bron: https://www.myhappykitchen.nl/nostalgie/nostalgie-en-eten-duizenden1dag/ |
Update: Er was dus een Jamin in het nabijgelegen winkelcentrum. Nu valt alles op zijn plaats en kan ik weer rustig slapen.
Kim lollies werden gemaakt met melk
BeantwoordenVerwijderen25 cent !
BeantwoordenVerwijderen