Nog een klein stukje over de vakanties naar Aigle. We gingen altijd drie weken, langer kon niet in verband met mijn vaders werk, en ik nam me dan ook heilig voor om later in het onderwijs te gaan werken, dan kon je in ieder geval een week of vier en misschien wel vijf op stap zomers.
Een vast uitstapje in die vakanties was een bezoek aan de wijnmarkt in Vevey, een stadje aan het schitterende meer van Geneven, Lac Leman. We reden dan naar het dichtsbijzijnde plaatsje aan het meer vanuit Aigle, dat was Saint Gingolph, en daar namen we de boot naar Vevey. Een werkelijk schitterende vaartocht. De schepen die af en aan voeren waren van het type radarboot. Mooie witte sierlijke schepen en ze boden een prachtig zicht op de steden langs het meer: Montreux met het schilderachtige kasteel Cillon in het water, de grote stad Lausanne en tenslotte Vevey. Een stadje aan het meer waar Charlie Chaplin had verkozen te gaan wonen en waar hij ook is overleden. Een standbeeldje valt nog te bewonderen.
De vaartocht was voor mij altijd een hoogtepunt. Het zal wel een duur grapje zijn geweest denk ik, maar in die jaren was dat voor mij geen issue gelukkig.
De boot meerde tenslotte aan bij de halte Vevey-Marche en daar ging je dan aan wal. Er was een soort boulevard met een aangrenzend parkje en vandaaruit liep je dan het centrum in. Daar was dan de markt. En voor de volwassenen, later heb ik het zelf ook een keer mee mogen maken, was er de mogelijkheid om wijn te proeven. Je kocht een glaasje en dat kon je naar hartelust laten vullen met de lokale wijnen. Natuurlijk was dit folkloristisch van opzet. Er liepen boeren rond in klederdracht en je kon natuurlijk de wijn die je het beste beviel in literflessen kopen.
Uiteraard werd er te veel en te vaak en te diep in de die bijna gratis wijnglaasjes gekeken...
Aigle, Zwitserland. Mooie vakanties. In een prachtige omgeving. Het nadeel was toch wel de onbestendigheid van het klimaat. Als je drie weken op vakantie ging zat er minimaal een week slecht weer bij. Ook in latere jaren heb ik dat meegemaakt. Vandaar dat mijn huidige vakantievoorkeuren toch wat zuidelijker zijn gelegen.
Mijn weblog over het leven nu zonder Sjoerd (Quil) die op 24 februari 2010 overleed aan de gevolgen van leukemie (AML). Over leven zonder Sjoerd, maar met alle herinneringen aan hem, met mijn gezin, met mijn werk, met mijn familie en met mijn vrienden. Over leven met dagelijkse- en minder dagelijkse dingen. Over leven met humor, boeken, televisie, actualiteit en andere zaken die de moeite waard zijn.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Rijen…
… Bij de Bulgaarse grens 2 uren in de rij, bij de Servische grens twee uren en bij de Hongaarse grens 4,5 uur. Orban wil geen vreemdelingen...
-
We schrijven 1977. Ik weet het: dat is inmiddels 41 jaar geleden. En ik was toen 14 jaar oud. En had een vriendinnetje. En niet zoveel...
-
Voor wie mijn blogjes uit eerdere jaren heeft gelezen zal het ook wel bekend zijn, maar voor ons is het zeker altijd weer het feest der her...
-
Voor wie het leuk vindt: vanaf vandaag regelmatig een update over onze komende vakantie in Turkije. Nu: 22:46 uur liggen we in een logemen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten