Volgens de BBC dé nieuwe hit die je gezien moet hebben! Aanrader. Echt.
woensdag 29 februari 2012
Borgen
In het bezit gekomen van deze prachtige politieke thriller. Maar liefst tien afleveringen van een uur. Het verhaal speelt in Denemarken. En gaat over de eerste vrouwelijke premier, haar onzekere stappen op het pad van de macht, over spindocters, over koehandeltjes en alles wat de politiek zo interessant maakt. Ik heb er al vijf gezien. Nu de andere vijf nog. En dat wordt dan weer laat, want voor de rest is er niemand in dit huis die mee wil kijken. Zodat ik moet wachten tot iedereen van de vloer is...
Volgens de BBC dé nieuwe hit die je gezien moet hebben! Aanrader. Echt.
Volgens de BBC dé nieuwe hit die je gezien moet hebben! Aanrader. Echt.
dinsdag 28 februari 2012
'Mens erger je niet' nu ook in 3D
 |
| Het spelletje blijft overigens bijna hetzelfde. Om je zwaaaaaar te ergeren... |
Ebru
Mijn jongste dochter heet Ebru. Wij vonden dit een mooie naam. In het Turks is Ebru een speciale verftechniek waarin kleuren door middel van olie met elkaar vermengd worden. Mengeling van kleuren. Ook dat was voor ons een toepasselijke betekenis.
In 2010 hadden we een lange autovakantie naar Turkije. Op het vorige weblog heb ik daar uitvoerig verslag van gedaan. Toen we in het stadje Urgup liepen, kwamen we langs een zogeheten ArtShop waar ze de techniek van Ebru aan de klanten lieten zien. En natuurlijk ging Ebru Ebru doen... En het resultaat hangt nu bij ons aan de muur. Leuk he?
In 2010 hadden we een lange autovakantie naar Turkije. Op het vorige weblog heb ik daar uitvoerig verslag van gedaan. Toen we in het stadje Urgup liepen, kwamen we langs een zogeheten ArtShop waar ze de techniek van Ebru aan de klanten lieten zien. En natuurlijk ging Ebru Ebru doen... En het resultaat hangt nu bij ons aan de muur. Leuk he?
 |
| Het resultaat hangt aan de muur. |
maandag 27 februari 2012
zaterdag 25 februari 2012
Leuk berichtje
het heeft even geduurt maar ben blij dta ik dit weblog teruggevonden heb. Hij staat wederom bij mijn favorieten en ben nu alles aan het lezen wat ik gemist heb. Ik kijk uit naar wat er nog komt.
vrijdag 24 februari 2012
24 februari 2012
Een moeilijke dag. In mijn beleving veel moeilijker dan vorig jaar. De tijd heelt dus niet alle wonden blijkbaar.
Om vier uur zijn we met de kinderen en opa en oma naar Sjoerds plekje geweest en hebben daar tekeningen en bloemen neer gezet. Tot mijn schaamte realiseerde ik me dat we er met kerst voor het laatste zijn geweest, en dat geldt denk ik voor meerdere mensen, want er stond nog een kerststukje. Dat we ondanks dat het nog in goede staat verkeerde toch maar weg hebben gehaald. Ebru en Mert legden hun kunstweken neer en zo werd het plekje een drukke bedoening met allemaal goed bedoelde cadeautjes.
Natuurlijk moest Mert weer plassen. Dat moet hij daar altijd en ik heb dan de grootste moeite met het vinden van een geschikt plekje. Het voelt alsof je dan een gewijd stukje aarde onteert. Hetgeen natuurlijk onzin is.
Thuis gekomen hebben we gezamenlijk gegeten en een glaasje gedronken. En dat was goed. Totdat ik op het journaal de beelden zag van de koninklijke familie en het drama wat zich daar voltrekt. Daar kon ik dus absoluut niet tegen. Het was de trigger die alles even overhoop trok. Tranen...
Ik ben blij dat deze dag straks weer voorbij is. En dan gaan we het derde jaar in zonder Sjoerd. Hij zou inmiddels een grote knaap zijn geweest van 16 jaar en vier maanden.
:-(
Om vier uur zijn we met de kinderen en opa en oma naar Sjoerds plekje geweest en hebben daar tekeningen en bloemen neer gezet. Tot mijn schaamte realiseerde ik me dat we er met kerst voor het laatste zijn geweest, en dat geldt denk ik voor meerdere mensen, want er stond nog een kerststukje. Dat we ondanks dat het nog in goede staat verkeerde toch maar weg hebben gehaald. Ebru en Mert legden hun kunstweken neer en zo werd het plekje een drukke bedoening met allemaal goed bedoelde cadeautjes.
Natuurlijk moest Mert weer plassen. Dat moet hij daar altijd en ik heb dan de grootste moeite met het vinden van een geschikt plekje. Het voelt alsof je dan een gewijd stukje aarde onteert. Hetgeen natuurlijk onzin is.
Thuis gekomen hebben we gezamenlijk gegeten en een glaasje gedronken. En dat was goed. Totdat ik op het journaal de beelden zag van de koninklijke familie en het drama wat zich daar voltrekt. Daar kon ik dus absoluut niet tegen. Het was de trigger die alles even overhoop trok. Tranen...
Ik ben blij dat deze dag straks weer voorbij is. En dan gaan we het derde jaar in zonder Sjoerd. Hij zou inmiddels een grote knaap zijn geweest van 16 jaar en vier maanden.
:-(
 |
| Niks aan toe te voegen... |
 |
| Een troosteloze sfeer. Gadverdamme... |
donderdag 23 februari 2012
Hier wordt ik weer vrolijk van
Bij het uitpakken van de tas van Mert kwam ik een alleraardigste Kermit de Kikker tegen. Ik vond het ding zo aandoenlijk dat ik hem een ereplekje heb gegeven op de deur in de kamer. Hahahaha. Ik werd er spontaan even helemaal vrolijk van. Wat een heerlijk joch. Zo druk zijn met muizentrapjes en rode strookjes... Ik zie het voor me.
En hij is er reuzetrots op. En dat mag ook.
En hij is er reuzetrots op. En dat mag ook.
 |
| Mert 23-02-2012 |
maandag 20 februari 2012
Jobstijding?
Weinig mensen maken in politiek Den Haag een meer integere indruk dan de nu oud voorman van de PvdA, Job Cohen. Vriendelijk, aardig, zachtaardig zelfs en een bestuurder in hart en nieren.
De grootste fout van Wouter Bos is geweest om juist hem als zijn opvolger aan te wijzen. Het had kunnen werken als op voorhand duidelijk was geweest dat de PvdA de grootste partij zou worden bij de verkiezingen. Dan was Job Cohen premier geworden en hadden we een jaar of acht een ware vader des vaderlands aan het roer van het schip van staat gehad.
Helaas blunderde hij reeds in de verkiezingscampagne en wist hij niet hoe hij het voortouw in de formatie moest nemen. Politieke dieren als Wilders en Verhagen beschikten over oneindig meer vernuft en talent in het dagelijkse Haagse handwerk dan bestuurder Cohen. En zo kreeg hij een rol opgedrongen die absoluut niet bij hem paste. Die van oppositieleider. En de uitkomst stond voor mij reeds vast voordat het begonnen was. " Dat gaat hij niet redden"...
Vorige week een ongelukkig weergegeven interview in Trouw, een paar fractieleden die al dan niet bewust olie op het vuur gooien en vandaag, maandag 20 februari 2012 is dan de apotheose. Job gaat weg.
Beschadigend voor iedereen. Dit had voorkomen kunnen worden. En nu? Van wat ik hoor over de plannen om tot een nieuwe lijsttrekker te komen wordt ik niet vrolijk. Voor mij is er maar een geschikte kandidaat. En dat is Diederik Samson.
De grootste fout van Wouter Bos is geweest om juist hem als zijn opvolger aan te wijzen. Het had kunnen werken als op voorhand duidelijk was geweest dat de PvdA de grootste partij zou worden bij de verkiezingen. Dan was Job Cohen premier geworden en hadden we een jaar of acht een ware vader des vaderlands aan het roer van het schip van staat gehad.
Helaas blunderde hij reeds in de verkiezingscampagne en wist hij niet hoe hij het voortouw in de formatie moest nemen. Politieke dieren als Wilders en Verhagen beschikten over oneindig meer vernuft en talent in het dagelijkse Haagse handwerk dan bestuurder Cohen. En zo kreeg hij een rol opgedrongen die absoluut niet bij hem paste. Die van oppositieleider. En de uitkomst stond voor mij reeds vast voordat het begonnen was. " Dat gaat hij niet redden"...
Vorige week een ongelukkig weergegeven interview in Trouw, een paar fractieleden die al dan niet bewust olie op het vuur gooien en vandaag, maandag 20 februari 2012 is dan de apotheose. Job gaat weg.
Beschadigend voor iedereen. Dit had voorkomen kunnen worden. En nu? Van wat ik hoor over de plannen om tot een nieuwe lijsttrekker te komen wordt ik niet vrolijk. Voor mij is er maar een geschikte kandidaat. En dat is Diederik Samson.
zondag 19 februari 2012
Twee jaar geleden
Natuurlijk staan we deze dagen stil bij het gebeuren in 2010. Meestal kijk ik even op het oude weblog om te zien wat er precies speelde rond die tijd. Helaas liep dit vast. De migratie van web-log naar weblog.nl is nog niet helemaal goed afgerond.
Gelukkig heb ik meerdere bronnen waar ik uit kan putten. En zo kun je stellen dat dit het laatste weekend was van Sjoerd op deze aarde. Ziek, uitgeput en sterk vermagerd. Er stond een bed van de kruisvereniging in de woonkamer en Sjoerds wereld was ingekrompen tot dit bed, het toilet en de eetkamertafel. Waarbij opgemerkt moet worden dat zijn bed steeds vaker door hem werd bezocht. Slechts luttele uurtjes werden nog aan tafel doorgebracht.
Hij had last van een akelige keelschimmel die het praten, drinken en eten bemoeilijkte en hij had maag-en darmproblemen. Eten deed hij bijna niet meer, op een paar druiven, een schijfje banaan na. En een lading medicijnen elke dag. Die hij tot het laatst trouw in wilde nemen.
Op die zondag, 21 februari 2009, wist hij nog niet dat het zijn laatste zondag zou zijn. En wij ook niet. Maar wat we wel wisten was dat het niet lang meer zou gaan duren. Op maandag 22 februari is er zelfs nog bloed afgenomen. Met welk doel? Nog een transfusie? We wisten natuurlijk wel dat dit ook niks meer zou uithalen.
Zo kabbelde dit weekend voorbij. Met kopjes thee, een hoop gekeutel, komende en gaande visite en een toenemende bewustwording van het steeds dichterbij komende einde...
Gelukkig heb ik meerdere bronnen waar ik uit kan putten. En zo kun je stellen dat dit het laatste weekend was van Sjoerd op deze aarde. Ziek, uitgeput en sterk vermagerd. Er stond een bed van de kruisvereniging in de woonkamer en Sjoerds wereld was ingekrompen tot dit bed, het toilet en de eetkamertafel. Waarbij opgemerkt moet worden dat zijn bed steeds vaker door hem werd bezocht. Slechts luttele uurtjes werden nog aan tafel doorgebracht.
Hij had last van een akelige keelschimmel die het praten, drinken en eten bemoeilijkte en hij had maag-en darmproblemen. Eten deed hij bijna niet meer, op een paar druiven, een schijfje banaan na. En een lading medicijnen elke dag. Die hij tot het laatst trouw in wilde nemen.
Op die zondag, 21 februari 2009, wist hij nog niet dat het zijn laatste zondag zou zijn. En wij ook niet. Maar wat we wel wisten was dat het niet lang meer zou gaan duren. Op maandag 22 februari is er zelfs nog bloed afgenomen. Met welk doel? Nog een transfusie? We wisten natuurlijk wel dat dit ook niks meer zou uithalen.
Zo kabbelde dit weekend voorbij. Met kopjes thee, een hoop gekeutel, komende en gaande visite en een toenemende bewustwording van het steeds dichterbij komende einde...
 |
| Zondag 21 februari 2009 |
zaterdag 18 februari 2012
Carnaval
Het feest der zotten. Ik ben absoluut niet opgevoed met carnavalstradities. Mijn ouders komen uit de beste Nederlands Hervormde tradities en daar was carnaval not-done. Helemaal niet in de tijd waarin zij opgroeiden. Bovendien is mijn vader een Fries. En je kunt van Friezen veel zeggen, maar gevoel voor carnavaleske tradities is niet hun sterke punt. "Doe maar normaal..."
Als kind bezocht ik ook christelijke scholen, en het feestelijke hoogtepunt van het jaar was toch wel zaklopen en blikgooien op Koninginnedag. En een optocht was er in 1973 bij het 25-jarig regeringsjubileum van de gewone Koningin Juliana. Toen mochten we wel verkleed en kregen zelfs een theelepeltje meen ik mij te herinneren. Of een koffiemok met een opdruk. Alles in het kader van God, Vaderland en Oranje. Nu is daar niks mis mee, maar carnaval deden we niet aan.
In Boekelo werd het een beetje anders. In 1973 verhuisden we naar dit aardige zoutdorp en daar bestond een levendige carnavalstraditie. Het dorp bestond uit twee delen, het gewone en het Roomse dorp. Met bijbehorende scholen. Ik bezocht de openbare school en de Roomse bevond zich aan gene zijde van de beek. En tijdens carnaval zaten alle roomse kinderen op een praalwagen tijdens de jaarlijkse optocht op zondagmiddag. Wij openbaren stonden aan de kant. Met boerenkiel. Dat wel.
En nog weer later heb ik zelfs een aantal jaren meegedaan aan het feestgedruis. Een paar keer leuk. Toen ik verkering kreeg was de lol eraf.
Toch hebben we nog jaren en jaren de Boekelose carnavalsoptocht bezocht. Als toeschouwer. Met bijbehorende slappe patat uit teveel afgekoeld frituurvet en bier uit plastic bekers uit een zuiptent langs de route. Druk, lawaai en altijd veel te koud. En geen enkele behoefte om naar binnen te gaan in het plaatselijke café waar de carnavalsvereniging De Soaltkloet'ns resideerde.
Op de foto Lotte, Anouk en Sjoerd. Het lijkt zelfs alsof Sjoerd het nog leuk vond ook. Ik denk ook dat het de laatste keer is geweest dat hij verkleed ging. Die flauwekul heeft hij na 2 februari 2004, de datum waarop deze foto os gemaakt, afgeschaft.
Als kind bezocht ik ook christelijke scholen, en het feestelijke hoogtepunt van het jaar was toch wel zaklopen en blikgooien op Koninginnedag. En een optocht was er in 1973 bij het 25-jarig regeringsjubileum van de gewone Koningin Juliana. Toen mochten we wel verkleed en kregen zelfs een theelepeltje meen ik mij te herinneren. Of een koffiemok met een opdruk. Alles in het kader van God, Vaderland en Oranje. Nu is daar niks mis mee, maar carnaval deden we niet aan.
In Boekelo werd het een beetje anders. In 1973 verhuisden we naar dit aardige zoutdorp en daar bestond een levendige carnavalstraditie. Het dorp bestond uit twee delen, het gewone en het Roomse dorp. Met bijbehorende scholen. Ik bezocht de openbare school en de Roomse bevond zich aan gene zijde van de beek. En tijdens carnaval zaten alle roomse kinderen op een praalwagen tijdens de jaarlijkse optocht op zondagmiddag. Wij openbaren stonden aan de kant. Met boerenkiel. Dat wel.
En nog weer later heb ik zelfs een aantal jaren meegedaan aan het feestgedruis. Een paar keer leuk. Toen ik verkering kreeg was de lol eraf.
Toch hebben we nog jaren en jaren de Boekelose carnavalsoptocht bezocht. Als toeschouwer. Met bijbehorende slappe patat uit teveel afgekoeld frituurvet en bier uit plastic bekers uit een zuiptent langs de route. Druk, lawaai en altijd veel te koud. En geen enkele behoefte om naar binnen te gaan in het plaatselijke café waar de carnavalsvereniging De Soaltkloet'ns resideerde.
Op de foto Lotte, Anouk en Sjoerd. Het lijkt zelfs alsof Sjoerd het nog leuk vond ook. Ik denk ook dat het de laatste keer is geweest dat hij verkleed ging. Die flauwekul heeft hij na 2 februari 2004, de datum waarop deze foto os gemaakt, afgeschaft.
 |
vrijdag 17 februari 2012
woensdag 15 februari 2012
Een woensdag
0645. Piep piep de wekker
0654. Piep piep de wekker
0703. Piep piep...Eruit en het ochtendritueel. Niet vergeten om de OTTO aan straat te zetten. De grijze.
0750. Kids de deur uit. Nu de OTTO
0800. Tassen pakken en wegwezen.
0815. Goedemorgen collega's
0820. Hallo koffie. Hallo pc. Hallo ook hier ochtendritueel. Paar mailtjes wegwerken.
0830. Hallo eerste leerlingen
0855. De bel.
1015. De bel. Pauze en koffie
1030. De bel. Pauze voorbij
1225. De bel
1245. De laatste stapt in de bus
1400. Hallo BSO. Fatma heeft een rekenbijeenkomst en ik mag bij uitzondering een keer de woensdagmiddag invullen. Eigenlijk voelt dat als spijbelen, want ik heb genoeg te doen op school.
1410. Hallo zwembad Aquadrome. Hallo overvolle kleedkamer. Hallo overvolle tribune. Mert schiet nog niet echt op na een jaar zwemles. Dat duurt nog wel een jaar. Minstens.
1420. Terwijl Mert zwemt wurmt Ebru zich in een kleedhokje in haar hockeytenue. Ik moet voor de deur wachten. En dat duurt 20 minuten. Dames...
1505. Hallo nog vollere, warmere en nattere kleedkamer. "Nee Mert. Niet met je sokken op die natte vloer! Purkel!" Kleren gaan zoooo moeilijk aan met zo'n klef lijf.
1520. "Papa mogen we iets uit de automaat?" "Ja als het maar geen ijs is". Zo vaak ga ik ook niet mee tenslotte...
1530. Thuis. Gelukkig is Fatma gearriveerd. Mert begint te zeiken om aandacht. Ebru zoekt haar bitje. Kan het niet vinden. Blijkt al in haar tas te zitten. Mijn moeder zei altijd: "Eerst zoeken en dan schreeuwen". Een wijze vrouw. Mijn moeder.
1543. Hallo EHV. De trainingen zijn weer begonnen. En er is een waterig zonnetje. Er dreigt echter regen. Veel kinderen zijn net opgestopte worsten. Trainingspak met een regenpak daaroverheen.
1600. Hallo C1000. Het brood was op. Lekker toetje gescoord.
1620. Hallo kantine. Koffie moet nu uit een automaat. Geen euromunt in de zak en geen vent achter de bar die kan wisselen.
1630. Blogje maken op de nog steeds in bruikleen hebbende Iphone van F.
1645. Even langs de lijn. Koud. Die hockeykinderen met hun bitjes... Het is ook geen gezicht.
1650. De kantine is een soort kippenhok. Net als de tribune op het zwembad. Alleen stinkt het hier minder naar zweet. Omdat het hier wat frisser is. Onder andere... Welgeteld drie vaders. Allemaal met hun mobiel in de weer. Wordfeud? Of ook bloggen?
1700. Naar huis. In de auto voor de 1000ste keer La island Bonita. Ebru heeft Madonna ontdekt. Ze heeft nog wat zure matten van de snoepautomaat bewaard. Zo eet ze de verbrande calorieën er weer bij op.
1710. Thuis constateren dat het nog licht is. Voorjaar? Nee dat is te optimistisch gesteld.
1720. Mert prepareert zich voor de training. Ook de voetbal begint weer nu de sneeuw en vorst voorbij zijn.
1725. K*t! De OTTO vergeten aan straat te zetten. De grijze. Boordevol. Maar goed dat het geen 25 graden is. Dan zou hij vanzelf weglopen.
1730. Eten? Snel maar vandaag. Een pannenkoek. Wel een lekker toetje dus.
1745. "Pap, mag B. mee eten?" "Ja vooruit maar."
1759. Fatma offert zich op voor de voetbaltraining.
1810. Ebru en B doen wild met een bal. Ik zeg dat ze moeten stoppen te donderjagen en gaan kleuren of iets dergelijks. Hetgeen ze braaf gaan doen.
1910. Misschien wel iets te braaf. Of was het de TV? In ieder geval schrik ik wakker. Oef. Zo maar een uur geslapen. Op de bank. Wel lekker. Nu wel een beetje dullig. B naar huis brengen, want het is al donker. Nu wel.
1927. Blogje vervolgen. Wel leuk dit. Tijdsbeeld?
1928. Fatma en Mert komen thuis en Fatma rijdt meteen door voor iets onduidelijks wat ze moet doen bij haar moeder.
1930. De kids willen TV kijken, wat lekkers en drinken. Op hun dooie gemak natuurlijk. Maar ik wil actie richting bad-en slaapkamer. We zijn het niet eens. Maar het is half acht, en dat is een half uur later dan normaal. En voor ze gekapt en gewassen tussen de lakens liggen ben je zo een half uur verder. Het is ongelofelijk wat een arsenaal aan uitstelinstrumenten ze in huis hebben om vooral maar niet datgene te hoeven doen wat ze moeten doen.
1958. Het klopt. Een half uur dus.
2000. Geen zin in journaal. Kijk wel om 22.00 uur
2008. Besluit om te gaan kijken naar ICON op RTL8. Misschien is het wat. Duurt wel lang, maar als het een mooie film is geeft dat niet.
2011. Mert heeft dorst. Roept. Zijn behoeften zijn vaak zodanig dat ze direct en onverwijld bevredigd dienen te worden. Dit dient te veranderen. Opvoeden heet dat.
Wordt wellicht vervolgd.
0654. Piep piep de wekker
0703. Piep piep...Eruit en het ochtendritueel. Niet vergeten om de OTTO aan straat te zetten. De grijze.
0750. Kids de deur uit. Nu de OTTO
0800. Tassen pakken en wegwezen.
0815. Goedemorgen collega's
0820. Hallo koffie. Hallo pc. Hallo ook hier ochtendritueel. Paar mailtjes wegwerken.
0830. Hallo eerste leerlingen
0855. De bel.
1015. De bel. Pauze en koffie
1030. De bel. Pauze voorbij
1225. De bel
1245. De laatste stapt in de bus
1400. Hallo BSO. Fatma heeft een rekenbijeenkomst en ik mag bij uitzondering een keer de woensdagmiddag invullen. Eigenlijk voelt dat als spijbelen, want ik heb genoeg te doen op school.
1410. Hallo zwembad Aquadrome. Hallo overvolle kleedkamer. Hallo overvolle tribune. Mert schiet nog niet echt op na een jaar zwemles. Dat duurt nog wel een jaar. Minstens.
1420. Terwijl Mert zwemt wurmt Ebru zich in een kleedhokje in haar hockeytenue. Ik moet voor de deur wachten. En dat duurt 20 minuten. Dames...
1505. Hallo nog vollere, warmere en nattere kleedkamer. "Nee Mert. Niet met je sokken op die natte vloer! Purkel!" Kleren gaan zoooo moeilijk aan met zo'n klef lijf.
1520. "Papa mogen we iets uit de automaat?" "Ja als het maar geen ijs is". Zo vaak ga ik ook niet mee tenslotte...
1530. Thuis. Gelukkig is Fatma gearriveerd. Mert begint te zeiken om aandacht. Ebru zoekt haar bitje. Kan het niet vinden. Blijkt al in haar tas te zitten. Mijn moeder zei altijd: "Eerst zoeken en dan schreeuwen". Een wijze vrouw. Mijn moeder.
1543. Hallo EHV. De trainingen zijn weer begonnen. En er is een waterig zonnetje. Er dreigt echter regen. Veel kinderen zijn net opgestopte worsten. Trainingspak met een regenpak daaroverheen.
1600. Hallo C1000. Het brood was op. Lekker toetje gescoord.
1620. Hallo kantine. Koffie moet nu uit een automaat. Geen euromunt in de zak en geen vent achter de bar die kan wisselen.
1630. Blogje maken op de nog steeds in bruikleen hebbende Iphone van F.
1645. Even langs de lijn. Koud. Die hockeykinderen met hun bitjes... Het is ook geen gezicht.
1650. De kantine is een soort kippenhok. Net als de tribune op het zwembad. Alleen stinkt het hier minder naar zweet. Omdat het hier wat frisser is. Onder andere... Welgeteld drie vaders. Allemaal met hun mobiel in de weer. Wordfeud? Of ook bloggen?
1700. Naar huis. In de auto voor de 1000ste keer La island Bonita. Ebru heeft Madonna ontdekt. Ze heeft nog wat zure matten van de snoepautomaat bewaard. Zo eet ze de verbrande calorieën er weer bij op.
1710. Thuis constateren dat het nog licht is. Voorjaar? Nee dat is te optimistisch gesteld.
1720. Mert prepareert zich voor de training. Ook de voetbal begint weer nu de sneeuw en vorst voorbij zijn.
1725. K*t! De OTTO vergeten aan straat te zetten. De grijze. Boordevol. Maar goed dat het geen 25 graden is. Dan zou hij vanzelf weglopen.
1730. Eten? Snel maar vandaag. Een pannenkoek. Wel een lekker toetje dus.
1745. "Pap, mag B. mee eten?" "Ja vooruit maar."
1759. Fatma offert zich op voor de voetbaltraining.
1810. Ebru en B doen wild met een bal. Ik zeg dat ze moeten stoppen te donderjagen en gaan kleuren of iets dergelijks. Hetgeen ze braaf gaan doen.
1910. Misschien wel iets te braaf. Of was het de TV? In ieder geval schrik ik wakker. Oef. Zo maar een uur geslapen. Op de bank. Wel lekker. Nu wel een beetje dullig. B naar huis brengen, want het is al donker. Nu wel.
1927. Blogje vervolgen. Wel leuk dit. Tijdsbeeld?
1928. Fatma en Mert komen thuis en Fatma rijdt meteen door voor iets onduidelijks wat ze moet doen bij haar moeder.
1930. De kids willen TV kijken, wat lekkers en drinken. Op hun dooie gemak natuurlijk. Maar ik wil actie richting bad-en slaapkamer. We zijn het niet eens. Maar het is half acht, en dat is een half uur later dan normaal. En voor ze gekapt en gewassen tussen de lakens liggen ben je zo een half uur verder. Het is ongelofelijk wat een arsenaal aan uitstelinstrumenten ze in huis hebben om vooral maar niet datgene te hoeven doen wat ze moeten doen.
1958. Het klopt. Een half uur dus.
2000. Geen zin in journaal. Kijk wel om 22.00 uur
2008. Besluit om te gaan kijken naar ICON op RTL8. Misschien is het wat. Duurt wel lang, maar als het een mooie film is geeft dat niet.
2011. Mert heeft dorst. Roept. Zijn behoeften zijn vaak zodanig dat ze direct en onverwijld bevredigd dienen te worden. Dit dient te veranderen. Opvoeden heet dat.
Wordt wellicht vervolgd.
dinsdag 14 februari 2012
Valentijn
Voor alle mensen die ik
aardig, lief, schattig, cute, sympathiek, aantrekkelijk, geweldig, super, gaaf, allerliefst, alleraardigst, collegiaal, loyaal, indrukwekkend, knap, meelevend, meedenkend en alles wat ik hier aan superlatieven vergeten ben...
En het is aan jou om je aangesproken te voelen of niet.
En het is aan jou om je aangesproken te voelen of niet.
maandag 13 februari 2012
't Dooit
 |
| 09.00 uur |
 |
| 14.45 uur |
zaterdag 11 februari 2012
Kinderfeestje...
... Met jongens is een heel ander feestje dan een soortgelijk feestje met meisjes. Daar waar meisjes rustig op een stoel gaan zitten en alle tijd nemen voor hetgeen jij hebt bedacht, moet je jongens zelf neerzetten, van zolder plukken, schoonvegen, en vooral vragen om met de oren van de buren rekening te houden. Vandaar dat we het spul in de beide auto's pakten en ons heil maar hebben gezocht bij een speciaal voor dit soort gelegenheden opgericht kindervertierparadijs. Kidzvalley heet dat in Enschede. Een overdekte speeljungle met genoeg mogelijkheden om het spul een paar uur letterlijk van de vloer te krijgen. Met ranja en patat ook nog in de prijs inbegrepen. Als ouder neem je de geur van 500 kindersokken, frituurwalm en het geluid van een stuk of tien tegelijkertijd plaatsvindende jongensverjaardagsfeestjes voor lief... Tenslotte kost een kopje koffie met krentenwegge voor beide ouders maar 12,30 euro extra. Das toch te geef... Als je ziet wat je ervoor terugkrijgt?
Voor Mert echter was het groot genot. En daar gaat het om toch. Je wordt maar eens in je leven zes jaar tenslotte.
Voor Mert echter was het groot genot. En daar gaat het om toch. Je wordt maar eens in je leven zes jaar tenslotte.
 |
| Dat was wel handig bedacht... |
vrijdag 10 februari 2012
woensdag 8 februari 2012
Ik hou niet van schaatsen.
Dat komt doordat ik een uitermate beroerde start heb gehad. 1969. Ik moest leren schaatsen. op de vijver aan De Kiepe, Wesselerbrink Enschede. Op Friese doorlopers. Van die houten krengen met hak-, hiel- en enkelbanden of hoe dat ook mag heten. En die rottige k*tschaatsen zwikten en zwabberden alle kanten op. Tot groot vermaak van de aanwezige familie en mijn zeer eigenwijze zusje rechts op de foto. Die trots als een pauw op het ijs heen en weer paradeerde op dubbelijzers.
Natuurlijk zijn mijn vorderingen op de foto gezet. Op de achtergrond mijn vader en ik werd vastgehouden door mijn oom. Ik herinner me de veelvuldige valpartijen.
Later kreeg ik hockeyschaatsen met een schoen erop vast. Dat ging beter. En weer later noren natuurlijk. En die heb ik nog steeds. Ze liggen in het vet op zolder. Achter de schuifdeuren en ik denk... dat ik ze daar mooi in vrede laat rusten.
Mert en Ebru zijn wel aan de beurt deze dagen. En ze zijn nog heel enthousiast. Verslag volgt...
Natuurlijk zijn mijn vorderingen op de foto gezet. Op de achtergrond mijn vader en ik werd vastgehouden door mijn oom. Ik herinner me de veelvuldige valpartijen.
Later kreeg ik hockeyschaatsen met een schoen erop vast. Dat ging beter. En weer later noren natuurlijk. En die heb ik nog steeds. Ze liggen in het vet op zolder. Achter de schuifdeuren en ik denk... dat ik ze daar mooi in vrede laat rusten.
Mert en Ebru zijn wel aan de beurt deze dagen. En ze zijn nog heel enthousiast. Verslag volgt...
 |
| Met dank aan mijn grootmoeders fotoboek... |
dinsdag 7 februari 2012
Elfstedenhype
Het klinkt misschien pessimistisch maar eigenlijk geloof ik nog niet zo in de tocht der tochten. Natuurlijk hoop ik dat er rond dit weekend eentje plaats zal vinden, maar als ik alle informatie tot mij neem, van uitspraken van ijsmeesters, rayonhoofden, ijsdiktemeters op internet en niet in de laatste plaats natuurlijk de weersvoorspellingen, dan lijkt me de kans erg klein. We zijn met z'n allen een hype aan het creeeren vrees ik die niet staande gehouden kan worden.
Het ijs is te dun. Op sommige plekken maar zeven centimeter of minder. Het wordt ook iets minder koud de komende nachten en voor de periode na het weekend vrees ik voor een dooiaanval. En het gaat sneeuwen. Ook nog.
Maar ik hoop dat ik het mis heb. En mocht de tocht doorgang vinden, dan het liefst zondag. Want zaterdag viert Mert zijn kinderfeestje en maandag is een gewone werkdag. Voor de meesten. Voor mij niet. Want vrije dag. Maar om dan in me eentje de hele dag naar de tv zitten loeren vind k ook niet echt een succes. Dus zondag dan maar. Graag.
- Posted using BlogPress from my iPad
Het ijs is te dun. Op sommige plekken maar zeven centimeter of minder. Het wordt ook iets minder koud de komende nachten en voor de periode na het weekend vrees ik voor een dooiaanval. En het gaat sneeuwen. Ook nog.
Maar ik hoop dat ik het mis heb. En mocht de tocht doorgang vinden, dan het liefst zondag. Want zaterdag viert Mert zijn kinderfeestje en maandag is een gewone werkdag. Voor de meesten. Voor mij niet. Want vrije dag. Maar om dan in me eentje de hele dag naar de tv zitten loeren vind k ook niet echt een succes. Dus zondag dan maar. Graag.
- Posted using BlogPress from my iPad
maandag 6 februari 2012
zondag 5 februari 2012
Roompotbuffet. Veel, duur en niet dat je zegt van tsjongejongejonge...
 |
| De biertjes waren wel lekker... |
Familieweekendje. Koud, maar wel genoegelijk
 |
| Half uurtje rijden vanaf Enschede |
 |
| Niet zoveel sneeuw als elders in Nederland |
woensdag 1 februari 2012
Lekker overschoteltje. Ik heb me overvreten...
 |
| Sla, aardappelpuree en ragout. Chlorestorolbommetje... |
Abonneren op:
Posts (Atom)
Rijen…
… Bij de Bulgaarse grens 2 uren in de rij, bij de Servische grens twee uren en bij de Hongaarse grens 4,5 uur. Orban wil geen vreemdelingen...
-
We schrijven 1977. Ik weet het: dat is inmiddels 41 jaar geleden. En ik was toen 14 jaar oud. En had een vriendinnetje. En niet zoveel... -
Voor wie mijn blogjes uit eerdere jaren heeft gelezen zal het ook wel bekend zijn, maar voor ons is het zeker altijd weer het feest der her... -
Voor wie het leuk vindt: vanaf vandaag regelmatig een update over onze komende vakantie in Turkije. Nu: 22:46 uur liggen we in een logemen...