Waterdrieblad. Mooi!

Algenvissertje

Ook hier is het voorjaar

De tekeningen van de vorige keer zijn nog niet verregend...

Dat zo'n zonnewijzer de datum weet vind ik toch knap...

Bijna 1 mei

Koninginnedag Enschede 2012

Mijn schilt ende betrouen

Enschede Skyline...

Over de hoofden

Hier wordt je niet vrolijk van

Waarom toch?

Oranje

Eigenlijk had ik dit jaar geen aandacht willen besteden aan het knotsgekke Oranjefeest. Ik hang vandaag de vlag niet uit en ik ben niet koningsgezind. De kinderen willen graag naar de stad voor het uurtje schuifelen op de vrijmarkt. Dat doen we dan maar.

Beatrix viert dit jaar gewoon Koninginnedag in Rhenen en Veenendaal. Een modern koningschap vormgegeven door koekhappen, steltlopen en oude dames die aan het kantklossen zijn. Van mij mag het. Maar ik heb er geen gevoelens bij. Dit is de laatste maand nog weer verergerd sinds Willem en Maxima een villa in Griekenland kochten. In tijden van economische onzekerheid, in tijden van crisis, in tijden van onbehagen, in tijden van onder druk staande normen en waarden.

Dan koop je als kroonprins geen villa voor ettelijke miljoenen. In het buitenland. Met een paardentoestand, sauna en zwembad. Dat hoort niet. Dat doe je niet. Dat is 'not done'. Ieder ander mag het, maar de kroonprins niet. Ik heb er weinig vertrouwen meer in. Goed dat de invloed van de Koning onlangs weer eens is ingeperkt. Linten knippen en pils drinken op de Olympische spelen. Het lijkt mij het verstandigst wanneer hij het daarbij laat. En over een jaartje of 50 schaffen we de hele rimram gewoon af.

Voor nu wens ik iedereen een fijne Koninginnedag.

Lucht...

Ook bij de Shell is de crisis schijnbaar toegeslagen. Om een beetje lucht in je banden te doen vragen de heren van de Koninklijke tegenwoordig vijftig cent. Das meer dan een gulden. En dan mag je er maar een paar minuten gebruik van maken.
Ik vind het van de zotte.

Luilak

Als geboren en getogen Twentenaar ben ik opgegroeid in het Oosten van Nederland. Een berichtje op het blog van mijn oom deed een lampje aangaan in mijn hoofd. Mijn oma woonde in Amsterdam en daar kwamen we natuurlijk nogal eens. En zo hoorde ik nog wel eens vertellen over ' Luilak'.

Een typisch West-Nederlands verschijnsel naar mijn idee. Hier kennen we dat niet. Het wordt gevierd op de zaterdag voor Pinksteren en is en was een soort kwajongensfeest. Belletje trekken en de laatste jaren natuurlijk gepaard gaande met ongeregeldheden door teveel drank en te weinig normbesef.

Mijn moeder vertelde er ook wel eens over. Dat ze als kind  natuurlijk graag mee wilde doen, maar pas om zeven uur naar buiten mocht. Want keurig net burgermansgezin.

Typisch toch dat er zo'n regionale spreiding zit in die feesten in Nederland. Luilak in het Westen en paasvuren in het Oosten.

Het Meertensinstituut heeft zich met dit onderwerp bezig gehouden. Regionale spreiding van openbare feesten. Wie 'Het Bureau' van Voskuil heeft gelezen weet dan waarover het gaat. Het Bureau is namelijk het voornoemde Meertensinstituut.

Luilak: info van het Meertensinstituut

Mijn oom schreef me er een aardig berichtje over terug:

Luilak

Ik zal openbaar antwoord geven op Nico's vraag hoe ik vroeger luilak vierde. Wij stonden om 6 uur op want eerder mocht niet en dan gingen we de straat op, rechtstreeks naar de bakker om de hoek van de Waalstraat en kochten een flinke zak "luilak bollen". Volgens mij weten alleen Amsterdammers wat dat zijn en hoe ze smaken. Het waren heel zachte broodjes, heerlijk. Dan hadden we een toetertje en trokken belletje, soms schreeuwden we door de brievenbus want de mensen hadden de bel natuurlijk afgesloten net als wij dat vanavond weer zullen doen. Brommers hadden we toen niet, nu razen ze met open uitlaten door het dorp en dat geeft een oorverdovende herrie. Koninginnedag was vroeger eigenlijk ook niks, er was gewoon helemaal niets te doen maar ik herinner mij wel dat er 's avonds vuurwerk was ergens in de buurt waar nu de RAI staat. Vergeet niet dat ik spreek over de eerste 10 jaar na de oorlog, het land was in opbouw en volgens mij veel Calvinistischer dan nu. Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg, was de leuze toen. Tegenwoordig wordt alles veel uitbundiger en met een boel alcohol gevierd.

(...)

Mert in de paardebloemen

Mooi he?

Hahahahaha

Gewone tompoezen, maar het lijkt wel iets orgastisch....

Ik blijf lachen met dat joch...

Nog even. Dan wil hij niet meer mee...

Klatte zoten en weefsnitje

Gejat van een collega op Facebook. Neem even de moeite...

WEEFSNITJE EN DE DWEVEN ZERGEN

Er leefde eens, veel her weg in een krachtig pasteel, een scheel hoon meisje en da scheel hoon meisje heette Weefsnitje.
Maar in dat krachtig pasteel woonde nog iemand: de biefstoeder, de moze biefstoeder van Weefsnitje. En iedere dag trok zij haar kloenste scheetje aan, en dan ging ze voor het wiegeltje staan, en dan zei ze: "Wiegeltje, Wiegeltje aan de spand, wie is de vroenste schouw van lans het gand?"
En dan antwoordde dat Wiegeltje: "Biefstoeder, je bent scheel hoon, maar Weefsnitje is muizendschaal doner dan jij."
En dan werd die moze biefstoeder beeds stozer.
En op dekere zag, ging zij vrorgen smoeg naar de joze bager. "Joze bager" zei ze, "jij gaat Weefsnitje nidkappen en haar achterlaten in het wonkere doud."
En de joze bager, de leersmap, die had een klare zijk op de kaak. Hij was vroeger nog matroos geweest en had zeven jaren op zijn slip gescheten.
De joze bager dus sprong op zijn perk staard, pakte zijn wietgescheer en met zijn klatte zoten smeet hij Weefsnitje in het wuikgstras.
En Weefsnitje, ocharme, zat daar te schruilen van de hik. Het zat daar vol met woute stolven. Maar toen kwamen daar uit het heupelkrout de dweve zergjes die ergens wiep in het doud in een harig kutje woonden. Zij zagen Weefsnitje liggen en, met verkrachte eenden, brachten zij Weefsnitje naar een haddenstoelen puisje.
Toen kwam daar opeens de prone schins voorbij, ook al pezeten op een perk staard, eigenlijk een pimmelschaard. Hij zag Weefsnitje liggen, want zij lag daar in een klazen gist. Zij had zich immers verslikt in een fut struik van de houte steks. en de prone schins werd natuurlijk zapelstot van Weefsnitje; hij streek haar kak in de ogen en muste haar recht op haar kont. Hij nam haar mee, zij trouwden veel en hadden lange kinderen en gaven een groot kannepoekenfeest.

EINDE

Het lokale suffertje

Je kunt het toch wel een politieke aardverschuiving noemen. Althans iets wat eigenlijk alleen in tijden van grote crises gebeurt: het ineenslaan van de handen in de Tweede Kamer om een dreigende crisis te voorkomen of daaraan juist het hoofd te bieden.

Wilders haakte afgelopen zaterdag af. Het gevolg was een chaotische situatie in politiek Nederland. Want er moest op 30 april een stuk in Brussel liggen met plannen om het financieringstekort in 2013 naar drie procent te brengen. Ik had er geen enkel vertrouwen in dat dit alsnog zou lukken.

Toch kwam het voor elkaar. Hervormingsgezinde partijen sloegen de handen ineen en binnen 24 uur lag er een akkoord. Waarin zowel links als, in iets mindere mate rechts, zich kon herkennen. Hervormingen en bezuinigingen. Zelfs beweging in de hypotheekmarkt. Tot voor kort onbespreekbaar.

En Wilders staat aan de kant. Maar ook Roemer. En ook Samsom. Die laatste heeft zich misrekend. Heeft niet gedacht dat dit mogelijk zou zijn. Hij wilde de handen vrij houden in de verkiezingen om zich zo ten opzichte van de SP te kunnen profileren. Maar nu ontstaat het beeld van een vooruitstrevend en hervormingsgezind politiek midden, met liberale en groene elementen. Waarbinnen een Christelijk begrip als rentmeesterschap ook nog een plek kan vinden.

En SP en PvdA staan als schijnbaar conservatieve bolwerken aan de zijlijn. Een totale herschikking in het politieke landschap.De PvdA is meteen vijf zetels in de peilingen gezakt.

En wat schetst mijn  verbazing toen ik vanmorgen, hongerig naar nieuws,  de krant uit de bus haalde: TCTubantia kopte op de voorpagina niet met het bereikte akkoord, maar met enorme foto van een zieke koe in een Twentse stal...

Welke redacteur is daar nou verantwoordelijk voor vraag ik me af? Heeft hij wat gemist? Een blunder van formaat. Of zou de gemiddelde lezer van deze grootste lokale krant zich niet interesseren voor politiek? Ik geloof er niks van. Het maakt op mij in elk geval een onbeholpen en knullige indruk.

Email checken of niet?

Opklikken..

 

 

 

 

Bron www.froot.nl

Ebru op schoolreis naar de Efteling...

08.00 uur vertrek
20.00 uur weer terug...
Morgen uitslapen

Ze zijn er weer...

Taraxacum officinale

Wat hij er leuk aan vindt....

Sorteerfreak...

Omadag 2012

Vanmorgen reden we naar het Friese Bakkeveen. Een dorpje onder de rook van Drachten. In Drachten woont familie en die waren dit jaar aan de beurt om de jaarlijkse omadag te organiseren ter nagedachtenis aan haar verjaardag op 20 april. In 1998 is zij overleden en sinds 1980 vieren we dit jaarlijkse festijn wisselend bij een van haar vijf kinderen.

Van die vijf zijn er inmiddels twee overleden en een derde is helaas met de familie gebrouilleerd. Ook Sjoerd heeft deze dag 12 keer mee mogen maken. De dertiende keer was hij in het WKZ aan het chemokuren en de veertiende keer heeft hij het door een gaatje in de hemel mogen aanschouwen. Denk ik...

Naast verlies telt de familie ook aanwinsten. Ook vandaag weer drie nieuwelingen in de vorm van serieuze vriendjes van Lotte en Marielle en de vriendin van Dennis.
Naar het zich laat aanzien zal deze aanwas zich nog wel enige jaren voortzetten...

Natuurlijk maakten we de afspraak om elkaar volgend jaar rond 20 april  weer in Twente te treffen.

Het was een gezellige dag, lekker even bijgepraat met een aantal mensen. Voor de kinderen was er een eldorado aan speelruimtes binnen en buiten. Helaas was het weer zwaar onder de maat. Maar dat mocht de pret niet drukken. Om een uurtje of acht waren we weer thuis. En morgen gewoon weer naar school. Alle vijf.

Flipjes Pretparadijs. Het decor van omadag 2012.

Catshuisoverleg mislukt.

Eindelijk is er weer eens leven in de brouwerij aan het politieke front. Geert Wilders heeft de stekker uit het Catshuisoverleg getrokken.
Vreemd is dat toch met die man. Gepositioneerd als zijnde rechts in het politieke landschap breekt hij op koopkracht voor de gewone man. Dat is dan weer links. En het moet gezegd: ik denk dat het een slimme zet van hem is. Hij wil ook niet meer meedenken, beschouwt zich niet meer als gedoogpartner van de coalitie en heeft dus de handen volledig vrij richting nieuwe verkiezingen. De eerste oorlogsretoriek is al te horen geweest.

En nu? Rutte wil met de Tweede Kamer gaan praten. Om op onderdelen wisselende meerderheden te zoeken voor een bezuinigingspakket. Reken maar niet dat Geert daarin meegaat. Noch Roemer en ik hoop ook Samsom niet. Tenzij er uitruilen plaats gaan vinden. Jullie de hypotheekrenteaftrek, wij de WW-hervorming. Dergelijke koehandel kan naar mijn idee helemaal niet. Je krijgt dan een nieuw Catshuisoverleg. Nu met vijf of zes partijen. Ik geloof er niks van. Partijen gaan zich niet committeren aan maatregelen waar ze al heel snel verantwoording over af moeten gaan leggen door middel van verkiezingen.

Het is hopeloos. Maar het is niet anders. Verkiezingen en dan opnieuw onderhandelen over hervormingen.En daar moet Brussel dan maar genoegen mee nemen.

Een lichtpuntje is dat de geplande bezuiniging op Passend Onderwijs nog door de Eerste Kamer moet. Misschien wordt ook dit controversieel verklaard.

Hoop doet leven.

Middelvinger(s)

Het is niet te geloven. Denk je je zoon mooi even op de foto te zetten. Kom je thuis en wat blijkt...
Heeft hij zijn middelvingers omhoog. En hij lacht zich kapot. En ik ook eigenlijk wel. Helaas vind ik eigenlijk alles wat hij doet leuk. Fout. Fout. Ik weet het, dus we moeten toch maar aan het opvoeden vrees ik...

Schooier

Uitwisseling

Oudste dochter gaat een paar dagen naar Duitsland. Ze verblijft in een gastgezin en het is de bedoeling dat ze naast een leuke tijd daar ook gewoon naar school gaan. Im Deutsch oder/ or in English.
Ze doet namelijk TTO, dat betekent Twee Talig Onderwijs, hetgeen zijn beslag krijgt in een bijna volledig Engelstalig lesaanbod.

Waarom ze dan uitwisselen met Duitsers snap ik dan weer niet helemaal. Maar ja. Ik heb geen TTO gehad. Slechts Mavo gevolgd door Havo...

Feit is wel dat ze behoorlijk zenuwachtig was. En daar kan ik me dan wel weer van alles bij voorstellen. Ik mocht haar gisteren uitzwaaien. En... ik ben onderwijsman genoeg om ook hier de charme wel van in te zien. Twee leerkrachten met een bus vol 14-jarige pubers... Ook wel een uitdaging lijkt me.  Gelukkig waren het allemaal keurige jongens en meisjes. Zo op het eerste gezicht. Maar daar kun je je lelijk in vergissen natuurlijk.

De bus was overigens de Kuipersdijk nog niet eens opgedraaid of ik kreeg de eerste SMS al binnen:

"Papa ik ga jou missen. Ik moest huilen. Doei. XXX"

Zonder toestemming mag ik geen foto's van Anouk plaatsen. Dus dan maar een plaatje van
de vertrekkende bus...

Feestje in De Pan

Gisteren werd mijn tante 70 jaar. En ze vierde dit met een bijeenkomst in restaurant De Pan in De Lutte. Het gezelschap telde nogal wat kinderen, een stuk of tien in leeftijd variërend tussen de drie en 12 jaren. En, het moet gezegd, naast lekker eten is het ook heel prettig als je niet steeds tegen de kinderen hoeft te mopperen. Want er is aan ze gedacht in het concept van De Pan. Een speelparadijs, televisie, en eigenlijk het mooiste: ze kunnen- en mogen eten wat ze willen. Zelf ijsjes tappen, zelf patatjes pakken en zelf frisdrank schenken. Kortom: het was een succes.

Het eten voor de volwassenen was ook lekker. Veel variatie. Van Sushi's tot schnitzels. En alles wat er tussen zit. Veel keus en dus veel eten.

We zullen er vast nog wel een keertje aanleggen. Tante Lies: Nog een keer proficiat en bedankt...

Landen 6 (1971)

Onderstaande plaatjes vond ik in een oude schoenendoos bij mijn ouders:

Eigenlijk is er niks veranderd. Zo is het nog steeds.

Picknick op een Rastplatz.
Zo zitten wij ook nu nog broodjes en eieren te eten onderweg.

Landen 5 (1971)

Nu dan 1971. Het grappige is dat ik vanochtend even bij mijn tante was voor wat technische ondersteuning met TV en PC, die toen ze de foto van het rode Dafje zag meteen zei:" Dat was 1970. Toen gingen jullie naar Sevenum." Sommige mensen hebben dat met jaartallen.

1971 dus. Voor mij en mijn zusje de eerste keer dat we naar het buitenland gingen. Met de DAF waarop een imperiaal bevestigd was. Geleend. Van kennissen. En de bestemming was een camping in Zwitserland. In het Rhonedal, Sierre. Precies, daar waar laatst die bus met al die schoolkinderen is verongelukt.

Al met al een kilometertje of 1000. Met vier personen in een DAFje. Maximumsnelheid ongeveer 110... En mijn vader was- en is geen held op de weg. Toch deden ze het maar. Natuurlijk wel in twee etappes. Dus onderweg in Zuid Duitsland overnachtten we in een hotelletje en de volgende dag reden we naar het autotreintje van Kandersteg naar Brig. De auto werd de trein op gereden en de passagiers moesten in gewone personenwagons. Ik kan me hier alleen niets van herinneren.

In Sierre stonden we op camping Swiss-Plage Sierre Salquenen. Een mooie camping met een meertje om te zwemmen. De camping is er nog steeds...Mijn zusje en ik sliepen dat jaar voor het eerst in een separaat tentje. Het leuke was dat we met een hele club waren. Veel familie en we stonden allemaal aan hetzelfde laantje.  En iedereen kwam met de toen gangbare autootjes. Een Kever, een Simca 1000, een Fiat 128 en een Mini. Geen airco, geen cruise-control en al helemaal geen navigatie. Niet eens een radio. Dat was toen nog helemaal niet gangbaar.

De omgeving was natuurlijk schitterend. In de Zwitserse alpen. Dus we maakten bergtochten, bezochten stuwmeren en natuurlijk gingen we in de kabelbaan. Voor ons was het een prachtige vakantie.
Na drie weken vertrokken we weer richting huis. En op de Duitse autobaan hoorden we opeens een klap: De imperiaal vloog van het dak af. Bepakt en al de autobaan op. Stoppen op de vluchtstrook en een aardige Duitser hielp ons om het ding weer te bevestigen. Mijn vader had verzuimd om tussentijds de moeren vast te draaien. Die waren natuurlijk losgetrild... Wist hij veel.
Gelukkig liep het allemaal goed af.

Bij mijn ouders thuis vond ik een ansichtkaart die we hadden gestuurd aan mijn opa en oma in Friesland. Mijn vader schreef:

"Prachtig weer. Prachtige tochten. Veel zwemmen in het meer (zoz), ondiep en ongevaarlijk. We drinken iedere avond wat wijn en gaan om elf uur naar bed.
Groeten van ons allen."

Ik voegde er aan toe:

"Gister zijn we in de kabel-baan geweest hoog in de bergen. "
Nico Vaartjes

En dit alles.... is alweer 41 jaar geleden. 

Tenebrio molitor

Voor de vissen...

Menyanthes trifoliata

Pril... dat wel.

Landen 4

Ik was een beetje malle Eppie. Maar zo gingen we dus op vakantie. En een jaar later met hetzelfde rode DAFje naar Zwitserland. Ze hadden wel lef...

Landen 3

Dit verdient toch eigenlijk wel om te worden vastgelegd. Mijn eerste buitenlandse vakantie was in 1971. Ik ben van de jaartallen. Weet niet waarom. Maar een jaar eerder, in 1970 kochten mijn ouders een kampeeruitrusting. Blauwe tent, luchtbedden, slaapzakken, jerrycan, kooktoestel, gasfles en tentbezem. En een klaptafeltje en klapstoeltjes. En voor ons een zaklantaarn. De tent was een zogenaamde bungalowtent. Een leefgedeelte en twee slaapcabines. Ik was zeven  jaar en mijn zusje was vier. Mijn ouders woonden op de Wesselerbrink in een drive-inn woning. Toen een wijk nog voor de middenstand. We hadden een auto, een rode DAF. En ik zat in de eerste klas, ging naar de tweede. Nu is dat groep 3 en 4.

Samen met kennissen reden we naar Sevenum, Limburg. En daar gingen we het maar eens proberen. Voor mijn ouders was het wel nieuw dat kamperen. Maar het was de tijd van de vooruitgang. En iedereen deed het. Dus wij ook. Van de vakantie herinner ik me niet meer dan dat we op een veldje stonden met de beide bungalowtenten met de luifels tegen elkaar aan. En dat het er zanderig was. En er was een meertje of iets dergelijks waar je kon zwemmen. En een winkeltje waar je van allerlei kon kopen. Twee dingen uit dat winkeltje zijn me bijgebleven: schuimblokken en zakmessen. Die schuimblokken kostten een stuiver. Op een keer kreeg ik een kwartje om iets te kopen. En ik rekende en rekende en uiteindelijk had ik bepaald dat ik er vijf kon kopen. Vijf schuimblokken van een stuiver voor een kwartje. Eind groep drie. Goed he?

Het zakmes ging aan mijn neus voorbij, want mijn vader was links. Nooit kreeg ik dolken, messen, speelgoedgeweertjes, soldaatjes of ander geweldspeelgoed. Dus dat zakmes ook niet. Hoe lang ik ook zeurde. Nee was het en bleef het.

Na een tijdje gingen de vrienden van mijn ouders naar huis terug en wij bleven nog een weekje of een paar dagen. En de tent werd een kwartslag gedraaid.

Op het veldje stond ook een groep jongeren. Jongens met lange haren en een transistorradio, die de hele dag harde popmuziek liet horen. Mijn moeder ging klagen en de radio werd zachter gezet.

Voor de rest week ik er niks meer van. Behalve dat ik water moest halen in de jerrycan. Een gele. Met een zwarte dop. En dat was loodzwaar. En volgens mijn moeder was het een vieze camping en zaten we 's avonds volledig onder het zwarte zand. Het zal ook wel smerig weer zijn geweest. Dat kan haast niet anders.

Ik zal eens kijken of er nog foto's van bewaard zijn gebleven. Die plaats ik dan de volgende keer.

Landen 2

"Ebru in hoeveel landen ben jij geweest?"
"Ehmmmm... Turkije, Frankrijk Nijverdal..."

Topografie op de basisschool is niet meer wat het was !!!

Landen

Op Facebook werd ik uitgenodigd om in te vullen in welke landen je allemaal bent geweest. Dat is dan zo'n ding waar je op moet klikken en dan willen ze van alles weten en dat vond ik gedoe. Wellicht is het leuk om ook voor mijzelf eens op een rijtje te zetten waar ik zoal ben geweest...

1. Nederland
2. België
3. Frankrijk
4. Andorra
5. Spanje
6. Portugal
7. Luxemburg
8. Duitsland
9. Zwitserland
10. Oostenrijk
11. Italië
12. Joegoslavië (vroeger)
13. Griekenland
14. Turkije
15. Bulgarije
16. Servië
17. Hongarije
18. Engeland
19. ...

Valt nog wel tegen. Nog nooit echt buiten Europa. Dus geen VS, geen Thailand, Bali of Indonesië...
En ook nog nooit noordelijker dan Schiermonnikoog geweest. Scandinavië staat al wel heel lang op mijn verlanglijstje. Misschien ooit... 

Nou ja. Toch 18 landen. En Friesland. Hahahaha.