Dekker heeft weer eens wat...;-)

Ik plaats het bericht en laat het maar voor zichzelf spreken. Hebben we niks anders te doen in Zoetermeer? Komkommertijd of zo?

1 april? Ik hoop het.;-)

De nieuwe tijd. Kick voor nix

Borstel, spons en doek hebben plaats gemaakt voor poetslap en spuitbus. Wij zijn voorzien van moderne touchscreeens. 77 inch schoolborden met een haarscherp digitaal beeld. Super. Soms echter wil je gewoon wat dingen opschrijven. Vroeger deed je dat met een krijtje, maar sinds de digitalisering zijn krijtjes taboe want stof...

Dus nu hebben we twee whiteboards met dito stiften. En een wissertje. Na een paar weken echter wordt je bord echt smerig. En dan is er de spuitbus. En het wonderdoekje. Klusje voor de vrijdagmiddag.

Zo begint de nieuwe week met een maagdelijk wit bord. Gewoon een kick voor nix... Waar je ons schoolmeesters zoal niet blij mee kunt maken.

Salarisverhoging zou nog mooier zijn natuurlijk. Een procentje of tien...Dan maak ik elke week het bord schoon. Beloofd!!!

Mooi he?

Kijk dat lijkt er op vandaag.

Morgen is het al weer voorbij helaas.

Stank voor dank?

Op de site van de NOS is via een kaart te zien hoe Nederland per stembureau heeft gestemd. Natuurlijk even proberen. Beetje knullig: op de iPhone werkt het maar mondjesmaat, dus maar even de computer aangezet. Op de foto een mooie weergave van alle stembureaus in Enschede.

Het beeld is best heftig. In veel oudere buurten is de PVV de grootste partij geworden. En zelfs in de minder oude wijken,  ook een stembureau in de wijk waar ik woon. Enschede is altijd een ''rooie' gemeente geweest met een hoog voorzieningenniveau in juist die wijken. Heel veel geld naar stadsvernieuwing. Veel aandacht voor bewonersparticipatie in de wijken. Heel veel geld ook naar brede scholen, wijk-en buurtcentra en andere kleinschaliger initiatieven en voorzieningen.  Enschede kent ook een Vogelaar-wijk. Veel geld dus ook vanuit Den haag naar deze buurt die de laatste jaren helemaal is gerenoveerd en opnieuw is vormgegeven.

En dan toch juist in deze wijken een stem voor Wilders. Eigenlijk verbaast het me ook niet. Maar het stemt treurig. Wat wil men in godsnaam nog meer? Wat verwacht men te bereiken met een stem op Wilders? Buitenlanders eruit? Migranten niet meer toelaten? Ontwikkelingshulp stopzetten? Irreëel en getuigend van een haast naïeve wereldvreemdheid.

Ik kan me voorstellen dat ze bij de PvdA te maken hebben met totale verbijstering. Geen enkel stembureau kleurt rood... Stank voor dank. Toch?

Slechts een stembureau kleurt groen. CDA. Maar dat is in de wijk waar een grote groep Syrisch-orthodoxe mensen woont. Duidelijk waar die op stemmen dus.


Trump. Brexit. Enschede. Het volk heeft gesproken. Dat wel. En daar moeten we het dan maar mee doen.

Bron: www.nos.nl

Het is weer zover

Alle internetapparaten zetten zichzelf op tijd. Apparaten met een knop moet je zelf doen: Twee klokken in huis, de magnetron, de wekker, en het klokje in de auto's. Best wel wat handelingen. Maar goed. Het is mooi weer en dus klaag ik niet. De was is erger tenslotte.

Vooruit dus. En op 29 oktober weer terug. Dan is het al hoog en breed herfst.

Unboxen

Als je niet weet wat unboxen is dan klik <<hier>>

Mert is gek op unboxen. Een gadget bestellen, in ontvangst nemen en uit de verpakking halen is het ultieme voor hem. Helaas voor hem is hij nu niet thuis. Voetballen. En ik zag op de app dat ze met 5-1 hebben verloren. Misschien maakt het unboxen zijn dag een beetje goed. Want hij kan slecht tegen zijn verlies.

Spannend...

Het echte chillen anno 2017

Niets aan toe te voegen

Over KFC

Fatma is een weekje weg. Naar familie. In een ver land. Dientengevolge ben ik de komende week full-time huisvader. Naast full-time schoolmeester is dat wel even een kwestie van goed de zaken regelen. Gelukkig zijn de beide kinderen die nog thuis wonen behoorlijk zelfstandig en heeft Fatma de zaak werkelijk subliem achtergelaten. Sportkleren op stapeltjes en het huis schoon.
En, niet onbelangrijk, ik kan terugvallen op mijn zeer gewaardeerde familie. Met een rapportavond aanstaande maandag ook echt nodig.

Natuurlijk moet je het jezelf niet moeilijker maken dan absoluut nodig in zo'n weekje. Mama een uitje: dan mogen wij ook wat. Dus gisteravond zijn we begonnen bij de KFC, Voor de kids een feestje. Voor mij... ach. Het is voedsel. Ik denk er maar niet te veel bij na. Over calorieën, transvetten en belangrijker nog misschien: plofkippen.

Fastfood. Snel, inderdaad. Ook de rekening. Met drie personen 26 euro. Pfff.

Vanavond doen we Happy Italy. Net iets meer echt uit eten. En ik heb het idee dat het niet eens veel duurder zal zijn. In ieder geval minder plastic en papier afval.
Helaas voor de kinderen ook zonder maiskolfjes. Op een stokje. De ultieme KFC traktatie zo blijkt elke keer weer. Raar volk soms. Kinderen...

Mais. Ik eet het niet. Kippenvoer.

Altijd handig

https://papanuzonderquil.blogspot.com

Over overmeesteren. En spinazie.

Vandaag in het nieuws: een basisschool in Amsterdam heeft zich voor een dag laten 'overmeesteren'. Grappige woordspeling. Het betekent dat de bewuste school voor een dag alleen meesters voor de klas zette en geen juffen. Het doel was om aandacht te vragen voor een maatschappelijk fenomeen: de feminisering van het basisonderwijs. 85% van de leerkrachten in het basisonderwijsis is anno 2017   vrouw. Is dat een probleem? Misschien. Jongens schijnen behoefte te hebben aan mannelijke rolmodellen. Die leren de jongens hoe ze man moeten worden. En mannen kunnen dat beter dan vrouwen zo is de gedachte.

Het kan. Ik denk dat het zo is. Ik denk dat de meeste meesters in ons mooie vak een voorkeur hebben voor de wat oudere leerlingen. Op mijn school is het team gelukkig wat evenwichtiger opgebouwd qua sekse-verdeling. 50/50 zo leert  een snelle tel-actie in mijn hoofd. Ook al lijkt het soms dat het aantal mannen in de meerderheid is. Vooral bij de binnenkomst om kwart over acht zitten in de personeelskamer meer mannen dan vrouwen. Ik weet ook niet waarom dat zo is. Wel een wat grijs gezelschap overigens... Het merendeel is 50+. Maar dat is weer een ander fenomeen. Ook maatschappelijk. Daarover maar een andere keer.

Tijdens de lunchpauze is het gezelschap op mijn school gemengd. Dan zijn er andere gesprekken. En... andere eetgewoontes. Mannen eten brood met vlees, kaas of iets wat ze snel uit de koelkast pikken thuis. Een worst of een makreel. Restjes van de hapjes van zondagmiddag. Of baggervette croissants die 's morgens vroeg nog even snel bij de bakker worden gescoord.

Vrouwen. Lunch... Waar zal ik eens beginnen. Ik zie enorme bakken met sla. Thuis klaargemaakt en in Tupperware op tafel verschijnen. Ik zie snoeptomaatjes. Met zorg worden die gehalveerd en op volkoren crackers gelegd. Met liefde, ook nog. Ik zie enge groene vruchten. Avocado's. Die worden uitgelepeld en -gesmeerd op vooral donkere broodproducten met veel zaden en pitten in de structuur. Hoe meer hoe beter. Ik zie kuipjes caloriearme roomkaas. Of hoe dat ook heet. Wit is het. Met een textuur die me niet bevalt en aan andere dingen doet denken. Ook met stukjes gras denk ik. Want er schemert her en der wat groens door de witte massa. Samen met schijfjes komkommer een delicatesse. Dat kan haast niet anders. Want het bewuste kuipje verschijnt bijna elke maandag weer in de koelkast. Vol en uitnodigend. Ik zie ook heel veel mandarijntjes, sinaasappels en vooral kiwi's. Op schoteltjes met lepeltjes en mesjes en servetjes. Ook kuipjes kwark en karnemelk.

Maar vandaag... Ik moest het even vastleggen. Ik zag een potje met spinaziespread. Smeerbaar. Met toegevoegde pijnboompitjes om het leed nog enigszins te verzachten denk ik. Voor op de cracker. Uiteraard. Met toestemming van de bewuste collega heb ik de foto gemaakt. Een erg aardige collega hoor. Ik werk er prima mee samen. Zij kan er ook niks aan doen tenslotte. Toch eens vragen wat haar partner meeneemt als lunch. Daar ben ik dan wel weer benieuwd naar. 

Ik denk dat op de Amsterdamse basisschool die vandaag is 'overmeesterd' geen potje spinaziespread op tafel heeft gestaan. Ik weet wel zeker van niet. Daarom is het mooi dat schoolteams gemengd zijn. Lang leve de leverworst. Lang leve de spinaziespread.

Wel 62% groente.

Dingetjes in huis - het barometertje

In de serie dingetjes in huis vandaag een in ernstig vergetelheid geraakt erfstuk van mijn grootmoeder van moeder kant. Overleden in 1998 en onderstaand barometertje is ook al sinds die tijd in mijn bezit. Gehavend inmiddels. In een gezin met kinderen doorstaat weinig de tand des tijds. Zo ook hier dus niet. Na jarenlang in de gang aan  een spijkertje te hebben gehangen moest het mooie zwarte barometertje een nieuw plekje zoeken vanwege een grote spiegel die zijn plaats in ging nemen.

Het barometerje kreeg een plekje op een plankje en zoals dat vaker gaat met dingen op een plankje viel het op een goede dag naar beneden en raakte beschadigd. Daarna verhuisde het barometertje van het plankje naar een rommelkamertje in een nog rommeliger kastje. En daar onttrok ik het vandaag voor even aan zijn misschien wel laatste rustplaats en schrijf nu dit bericht.

Mooi barometertje. Ik weet niet of je het nog doet. Ik weet wel dat je beter verdiend dan het wegzakken in de vergetelheid. Dit is een eerste ode aan jouw adres. Ik maak je onsterfelijk door je een plaats te geven op het wereld wijde web. Maar dat is slechts een begin. Je krijgt weer een ereplaatsje. Binnenkort.

En ik hoop dat mijn grootmoeder naar beneden kijkt en instemmend knikt.

Wonderboy Jesse. Op naar 2021

Vorige week woensdag, jawel, al weer een week geleden, hebben wij in Nederland als volk de VVD de grootste partij laten worden en de PvdA zwaar gedecimeerd achtergelaten.

Voor een meerderheidscoalitie zijn nu minimaal vier partijen nodig en naast VVD, CDA en D66 moet dat in de ogen van velen in ons land Groen Links worden. 

De voorman is Jesse Klaver. Een mooie man zo wordt gezegd. Een opkomende ster. Iemand met durf en visie. Iemand in de flow. Iemand die de massa aanspreekt. Hem wordt nu gevraagd met zijn partij deel te gaan nemen aan de regering.

En ik denk dat Jesse dat niet gaat doen. Hij en zijn partij worden daar niet beter van. Vanuit een underdogpositie in een door rechts gedomineerd kabinet je eigen agenda doordrukken op enkele wel zeer controversiële gebieden zoals klimaat, milieu en vluchtelingenproblematiek, gaat niet lukken. En als het al deels lukt en zo'n beleid vruchten af mocht werpen, dan gaat Rutte over vier jaar  met de eer strijken. Zo gaat dat in Nederland coalitieland.

Of zou mooie Jesse zo belust zijn op het pluche dat hij de gok waagt? Op je dertigste minister... Er zijn er die langer moeten wachten...
Ik denk dat hij nog vier jaar wacht, in de komende jaren de restanten van de PvdA opeet dan wel in gaat lijven en dan zijn kans grijpt. Grote kans dat hij met zijn partij dan heel groot wordt met name op het thema milieu en klimaat. En Nederland is dan wel klaar met Rutte die dan sleets  geworden is na vier jaar een doodsaai kabinet geleid te hebben wat weliswaar heel goed op de winkel zal passen en verder echt geen slecht beleid zal voeren, maar wel zonder enige ambitie op juist die gebieden waar Jesse voor staat. En daar ligt dan de gouden kans. Voor een kabinet Klaver I. Yes he can...

We zullen zien. Over vier jaar. Ik schrijf vast in mijn agenda dat ik dan terugkijk en reflecteer op dit blogje. Op 21 maart, het begin van de lente, 2021. Ik ben dan 57 jaar en moet dan nog 11 jaar werken. Maar misschien gaat Jesse daar dan ook wel wat aan doen....

Lego, maar dan anders (2)

Er is nu ook legotape. Een rol plaktape met lego-nopjes zodat je ook verticaal kunt werken. Iets in mij zegt dat dit op scholen wel eens een hype kan worden. Niet voor de kindervingertjes, nee hoor. Veel te lastig, plakresten, duur enz. Maar wel voor het maken van planborden en dergelijke. Daar zijn wij schoolmeesters en -juffen dol op. Schema's maken. Planningen in 3D. Het liefst met kleurtjes en als sjabloon. En bovengenoemde tape geeft weer een extra dimensie boven het gebruik van stiften, lamineermachine en gekleurde magneten.
Mind my words.

Lego zelf is voorlopig nog niet zo enthousiast over de tape.
Ze vertelden aan Newsbeat dat ze ‘niet betrokken zijn bij het project en het onderschrijven noch ondersteunen.’
Bron: http://www.standaard.be/cnt/dmf20170316_02783271

Lego, maar dan anders

In de categorie leuke dingen van het internet kwam ik onderstaand ideetje tegen. Een sleutelhangsysteem wat orde schept in rondslingerende sleutelbossen die altijd kwijt zijn. Beetje werk. Dat wel. Gaatje boren in een legoblokje met een priegelboortje en dat gaatje mooi glad maken. Maar toch is het wellicht iets tegen een van de ergernissen hier thuis van alle (bijna alle) gezinsleden. "Waar zijn..." Uiteraard geldt dat niet voor mij...

Misschien ga ik het wel proberen op een regenachtige middag binnenkort. Boortje zoeken, boormachientje laden, blokjes zoeken, plankje maken. Misschien ook wel als het niet regent trouwens.

 

 

Lijkt me ideaal...
Bron: www.froot.com

Lente?

Lente dus. Morgen echt. Op school spotte ik in elk geval een veldje krokussen bij het hek. Beetje eenzaam en wat armetierig maar toch. Laat maar komen dat mooie weer zou ik zeggen.

 

Testje

Even kijken of dit appje werkt...

Naar Maastricht - op kamers

Op 19 augustus 2016 verhuisde ik dochterlief naar haar studentenhuis in Maastricht. Een hele stap voor haar, maar ook voor ons natuurlijk. Op de foto al haar spullen in een gehuurde bus en toen samen naar Maastricht. Daar aangekomen moesten duideznd dozen en paketten zes trappen op naar boven, aangezien ze een kamertje op de zolderverdieping had bemachhtigd... Het was 30 graden en zodoende een bezoeking. Toen alles boven was moest er worden gemonteerd. De inhoud van de bus bestond voor de helft uit spullen die we een dag eerder bij Ikea hadden gekocht.

Een mijlpaal en dus het vermelden waard.

 

 

Vloggen of toch maar bloggen...

Mert is een vlog-liefhebber. De vlogs van Dylan Hagens en Enzo Knol volgt hij op de voet. Ik heb niet zoveel geduld om al die vlogs te volgen, maar snap wel dat het voor de makers een soort verslaving is. Dat geldt ook voor bloggen als je in een soort flow zit. Zelf blog ik al vanaf 2009, dus al acht jaar. Toegegeven, er zitten wel een paar onderbrekingen in.

Enzo Knol vlogt ook over zijn wintersportvakanties. En daar keken we naar. De weken voorafgaand aan onze eigen wintersport in februari. Enzo vlogt vanaf het begin van zo´n vakantie, 's morgens vroeg in de auto met nog 900 kilometer te gaan, tot aan de sanitaire stops en de aankomst op de bestemming. Erg herkenbaar en erg leuk om naar te kijken. Ik wilde bijna zelf ook gaan vloggen, zo aanstekelijk was het, en keek al op internet naar een leuke handzame videocamera.

En dan toch maar niet. Ieder zijn stiel. Ik kan best goed schrijven en heb alleen weer even een zetje nodig. Dat heb ik inmiddels. Vloggen is niet voor mij. Het is me teveel werk. Het filmen is wel leuk, maar elke dag dat editen zou ik niet volhouden. Bloggen is sneller. Kan overal. Ook even snel in de stad of in de auto als het moet. Dankzij de smartphone uiteraard.

Ik hoop dat Mert mijn blogjes even trouw gaat volgen als de vlogjes van Dylan en Enzo...

Update maart 2017

Het laatste bericht wat ik plaatste op het blog dateert van oktober. Sinds die tijd is er wel wat gebeurd. Even een korte update:

• Op dinsdag 18 oktober mocht mijn moeder naar huis na een redelijk zware buikoperatie
• Op donderdag 20 oktober kregen we een telefoontje vanuit verzorgingstehuis Bruggerbosch dat we maar beter snel konden komen aangezien het met mijn vader niet goed ging
• Nog maar net in de auto kregen we een telefoontje dat hij al was overleden
• Op woensdag 26 oktober was de crematieplechtigheid
• Het is nu 19 maart, dus dit is alweer vijf maanden geleden

Het spreekt voorzichzelf dat ik mijn vader ook in dit blog een laatste eer ga bewijzen. Ik zal een paar dingen beschrijven en een paar foto's plaatsen.

• Op zondag 25 december vierden we eerste kerstdag in familiekring. Voor het eerst zonder mijn vader
• Nu, maart 2017 zijn we bezig met de asbestemming van mijn vader.

Verder van belang voor dit weblog:

• Oudste dochter Anouk (19) is na een succesvol examenjaar en een werkvakantie in Spanje gaan studeren aan de vertaalacademie in Maastricht. Engels en Spaans. Ze woont op kamers in een echt studentenhuis en wijdt zich met hart en ziel aan haar dispuut "Allicht".
• Haar studie schijnt ze ook wel goed te doen, maar daar hoor ik niet zoveel over.
• Dochter Ebru (13) is een echte middelbare (puber)scholier en worstelt zich met redelijk succes door de HAVO. Inmiddels tweede klas.
• Zoon Mert (11) zit nog veilig in groep 7 op de basisschool. Uiteraard wenkt ook voor hem de middelbare school, maar gelukkig duurt dat nog even.
• Dochter Ebru speelt nog steeds Hockey. Inmiddels bij de C-meiden vierde klasse.
• Zoon Mert speelt niet onverdienstelijk voetbal in de tweede klasse D. (nu heet dat JO11-2Gd zaterdag)

Vanuit bovenstaande update ga ik mijn weblog vervolgen. Met terugblikken, vooruitblikken, beschouwingen, overdenkingen en andere zaken die ik het vermelden waard vind.