Nu weet ik wel dat mijn blog alweer een paar maanden in ruste is, maar dat hebben we vaker meegemaakt. Vanaf 2009 blog ik, en dat is tenslotte al negen jaar. Dan mag je best eens pauze's inlassen.
Het betreffende berichtje ging over schuimblokken. Ja schuimblokken. Mensen van mijn generatie weten dan dat het hier gaat over die roze, zoete blokken van 4 centimeter in het vierkant en twee centimeter dik. Misschien wat meer of wat minder. En ze kostten toen ik een jongetje was 5 hele centen in het snoepwinkeltje waar wij altijd onze lekkernijen kochten.
Een keer was ik met een vriendinnetje en ik zat in de eerste klas denk ik. Dat heet nu groep drie. En ik had een kwartje. Dat zijn 25 centen van toen. Ik vroeg aan haar, ze was een jaar ouder, hoeveel schuimblokken ik daar van kon kopen. Na enig nadenken antwoordde ze:" Vijf".
Dat is een heel proces geweest in dat hoofd van die zeven-jarige. 25 Cent delen door vijf. Of misschien wel een stipsom: hoeveel keer 5 is 25.
Maar ik kocht mijn vijf schuimblokken. Ze pasten nauwelijks in mijn kinderhandjes en ik weet nog het gevoel van weelde wat ik toen had. Met de kennis van nu zou je dat natuurlijk nooit doen. Na drie van die zoete dingen heb je eigenlijk wel genoeg waardoor de laatste twee niet meer dat genot geven van de eerste. Misschien heb ik ze niet eens opgegeten. Misschien ook wel.
Feit is dat er over dat snoepwinkeltje nog wel meer te vertellen is. Maar niet nu, want ik ga de auto wassen.
