Dag 4 - Istanbul

 Als je op stedentrip bent dan moet je de tijd optimaal benutten. Dus om zeven uur op en om acht uur ontbijt. Op het dakterras van het hotel. Daarna de stad in. Eerst met de tram naar de Galatabrug. Met een Istanbulkaart kost een tramrit 30 cent. Dus zo goed als gratis. En super snel en zeer frequent. Je moet wel staan tussen je zwetende medemens. Want druk… maar dat mag de pret niet drukken. 

We gingen vervolgens met de boot naar Kadikoy. Een bekend winkel- en shopgebied. Bekend om de koopjes. En het was zoals ik verwachtte. Veel, heel veel, winkels. Met shirts, schoenen, slippers, tassen, lederwaren en noem maar op. Ook trouwstraten met bruidsatributen, goudstraten met juweliers en kruiden en culinaire straten. 

De score: een tas voor Mert, slippers, T-shirts, een telefoonkaart, armbandjes enz enz. Afdingen. Uiteraard. Heel bijzonder dat alles wat in Nederland populair is hier als namaak te koop is. Schoenen. Nike Airforce1 bijvoorbeeld. In alle kleuren. In alle maten. Voor 7 (!) euro. Zeven. In NL over de honderd. Je zou de skikoffer er mee vol pakken. En met de bekende badslippers voor 3 euro, en met overhemden en shirts van de grote merken. En met parfums, Onemilion en Dior Dauvage, Hugo, Chanel 5. Kwantimkorting als je meerdere flesjes koopt…Sokken waar ze mee aan je tafel komen als je wat zit te drinken. Prachtige logootjes en in grootverpakkking. Ook bijna voor niets. 

En iedereen trapt er in. Ook al neem je je voor om het dit keer niet te doen. Toch. Weer. Veel. 

Aan het eind van de dag naar Ortakoy. Met de tram en bus. Een levendig stukje met straatmuziek en veel levendigheid aan de voet van de Bosporusbrug. Vooral bekend van de Kumpir. Een opengesneden reuzeaardappel die je laat vullen met ingrediënten en dressing naar keuze. Er staan twintig kramen op een rij. Identiek ingericht met identieke ingrediënten. Het personeel doet er alles aan om je te lokken.

Kumpir

Schreeuwen, lonken en wat je maar wilt. Aan mij is het niet besteed, maar Fatma is er gek op. Ik namp maar een broodje kofte. 

Er bleek een boot terug te gaan. Zodat we moe en voldaan een half uurtje konden genieten van een fris zeewindje en de ondergaande zon boven Istanbul. Het was prachtig. Maar meer dan genoeg hectiek. En meer dan genoeg geld uitgegeven. 

Klaar voor de dag van morgen. En wordt dus weer vervolgd.