Na het ontbijt reden we weg uit Sile voor de rit naar Pamukkale. Daar wilden we de beroemde kalksteenplateaus bezoeken. En meteen een flink eind op weg naar ons volgende familiebezoek in Kalkan/Kas.
Er valt niet veel over te vertellen. Het hotel was mwah… maar wel met zwembad, ligstoelen, bar en restauranr. Dus even lekker fris zwemmen. Het is hier inmiddels een graadje of 40 dus elke bak water voldoet. Heerlijk gegeten in een restaurant in het dorp en toen ontdekte Mert een winkeltje met de bekende meuk en scoorde een zwembroek van het merk met de bruine ruitjes. Ook die behoefte weer bevredigd.
De volgende ochtend ochtend na het ontbijt naar Pamukkale. Nog heel rustig, geen rij en nog niet zo heeel warm. Wel een dingetje dat de entree voor Turkse mensen omgerekend drie euro bedraagt en voor alle anderen 23 euro. Dat steekt wel wat he? Eigen volk eerst dus. Letterlijk. Ook bij de eet-tentjes boven het zelfde beeld. De prijzen voor Turken zijn een fractie van wat de rest van de toeristen moeten betalen.
Het mocht de pret niet drukken. Het lopen over de kalksteenplateau’s met het stromende water is altijd weer een belevenis. En gelukkig houden ze het mooi in stand. In Nederland zouden er al lang looppaden met leuningen zijn aangebracht en liften voor de minder valide medemens. En hier loop je met honderden tegelijk op je blote voeten over de scherpe richeltjes wat gewoon soms zeer doet. Je schoenen moeten uit in her begin. Het duurt een uurtje voor je boven bent. Dan wat drinken en even rondlopen bij het oude Hierapolis. En weer naar beneden. Instagram en Snapchat moeten alle zeilen bijzetten want er worden een miljoenmiljard selfies gemaakt.
Terug bij de auto snel rijden want in de auto is het aangenamer dan er buiten. En op weg naar ons volgende logeeradres.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten