Het staartje -slot

Aardbevingschade

Terwijl ik dit schrijf is onze laatste vakantiedag echt aangebroken. De koffers zijn gepakt en vandaag zijn we de stad in geweest voor de laatste inkopen. 

In Adana de stad ingaan is een onderneming die je niet lichtzinnig op moet nemen. In geen geval met de eigen auto. Die staat veilig achter de poort. Het verkeer hier heeft zijn eigen dynamiek. Lees: de normale verkeersregels gelden, maar eigenlijk ook het recht van de sterkste. De brutaalste en degene die het hardst op de claxon drukt. Daar moet je aan meedoen, en dat is prima, maar als het niet hoeft dan liever niet en pak je de dolmus. Een taxibus die je overal brengt en stopt met handopsteken. Perfect systeem. Voor 40 of 50 cent per persoon. Te betalen aan de chauffeur die het allemaal prima vindt. Soms stopt hij zomaar om met een passerende collega een praatje te maken door het open raampje. Dat het verkeer erachter moet wachten deert niet. Sigaretje erbij achter het stuur is ook geen probleem hier. Ik denk dat het officieel niet mag maar er mag zoveel niet hier. Zoals met vier personen en een baby op een bromfiets, met een kind van twee bedelen langs de oprit van de snelweg, met complete families in de open laadbak van een bestelbus rijden, twee schapen de hele dag in een hok midden in de stad in de brandende zon laten wachten op de slacht enzovoort enzovoort. 

Ik vind het altijd leuk om even door de echte winkelstraten van Adana te lopen. Natuurlijk de onvermijdelijke bazaar, maar ook de kleine winkeltjes met one-issue artikelen. Scheerwinkels met scheermessen en scheerkwasten. Die mijn opa ook had. Winkels met gebedskraaltjes en ander reli-artikelen. Heel veel tabakswinkels waar de sigaretten die hier normaal al spotgoedkoop zijn, euro per pakje, nog goedkoper zijn. Je kiest uit een reuzebaal een tabakssoort en je kunt er sigaretten van laten maken.

Verder een winkel waar je van een stuk leer schoenen kunt laten maken. Echt waar, ik heb het nog nooit eerder gezien. Blikslagers, naaiateliers, kussenmakers, telefoonwinkels voor tweedehands meuk, reservebatterijen en schermreparaties, gereedschapswinkeltjes, hengelsportwinkels, wapenwinkels en ik vergeet er vast wat. Geen enkele keten zodat het oorspronkelijk blijft. Ook veel handel in Viagra. Dit wordt openlijk geëtaleerd en te koop aangeboden in verpakkingen met een automerk.  Uiteraard slechts de drie populairste: BMW, Audi en Mercedes. Het zal wel kracht uit moeten stralen. 

Een winkeltje waar we in eerdere jaren wel eens sportshirtjes voor de kinderen kochten was verdwenen. Ingestort bij de aardbeving. Er restte slechts een ruïne. Omheind vanwege de veiligheid. Maar op 30 cm afstand hangen de nep-shirtjes van de buurwinkel. De zaken gaan door en te triest voor woorden is dat het omheinde stuk nu dient als vuilstort…Een meter plastic flessen en zakken met stinkend afval. Ik werd er akelig van. 

Tot slot nog even naar de beroemdste Turks Fruit winkel in Adana: Yeni Ugur. Begonnen als klein winkeltje nu uitgegroeid tot een prachtige zaak. We hebben er flink ingeslagen. De eigenaar zetelt als en echte patriarch in de winkel, regeert over de verkoopsters en begroet alle klanten persoonlijk. Hij houdt van Amerikaanse stijlsymbolen. Er hangt een compleet voorfront van een Chevrolet in de zaak. Geweldig. Turks succesverhaal. 

Morgenvroeg vertrekken we. Dit is voorlopig het laatste blogje.