Dag 1 - Reisdag 1

Hierover valt natuurlijk niet zo heel veel te vertellen. De mensen die mijn andere blogs hebben gelezen weten wel zo’n beetje hoe dat gaat. Maar vooruit: voor het nageslacht dan en de historici over 100 jaar of zo.

Na een onrustig, en natuurlijk veel te kort nachtje, ging de wekker om 03.15 af. Met de bedoeling om alles in 45 minuten af te handelen zodat we om vier uur konden vertrekken.
Dat lukte.... Bijna. Om kwart over vier reden we de straat uit. Na de onvermijdelijke check en dubbel checks van de stekkers, ramen en deuren. Gas hebben we niet. Dat scheelt.

Het was al bijna licht. Maar het eerste half uurtje toch in het donker gereden. Mert en Ebru waren al onder zeil bij Enschede Oost. Ik niet. 1395 kilometer voor de spreekwoordelijke boeg.

Het was rustig te rijden. Geen file’s bij de beruchte knooppunten en de kinderen slepen maar door. En zo gleden de kilometers soepeltjes onder onze rode bolide door.

Slecht weer. Dat wel. Enorme buien, zodat de snelheid zakte tot een armetierige 40 kilometer per uur. En verder ook grijs, nat, bewolkt en te koud. Dat laatste is natuurlijk niet zo erg op een reisdag. Vinden wij. Ebru niet. Die zat in de korte broek.... Rasoptimist. In Oostenrijk was het even een graadje of 24.

Voor de liefhebbers: Dortmunt, Kassel, Wurzburg, Bamberg vanwege een afgesloten snelweg bij Nurnberg, Erlangen, Regensburg, Passau, Linz, Wels, Wenen, Budapest en nu in een hotel in een dorp in de buurt van Szeged. Om kwart voor acht arriveerden we hier. Toch keurig gedaan.

Familiekamer met twee dubbele bedden een badkamer en toilet. Voor een veel te duren 116 euro. Wel met warmes Fruhstuck. Dat dan weer wel.

Na het installeren even een rondje lopen door het Hongaarse Kistelek. Bescheiden. Maar met een grote kerk en de twee onvermijdelijke monumenten uit de beide wereldoorlogen. Ook nog een sculptuur op een sokkel ter nagedachtenis aan de Hongaarse opstand in 1956. En iets uit 1991, maar wat er toen was weet ik niet. Het Hongaars op de inscriptie kon ik nit thuisbrenegn. Dat zoeken we wel even op. Morgen. Of misschien ook wel niet.

Door de plaatselijke hangjeugd werden we vor dutsers aangezien, hetgeen ik even vriendelijk heb gecorrigeerd.

Morgen om zeven uur ontbijten. Dat Is de planning tenminste. Dus wekker zetten.

Op naar de volgende 900 kilometers. Door Servie en Bulgarije. Bestemming; Kapikule. De Bulgaars Turkse grens.