Dag 2 - Rijen en rijen dik

Tafereel bij de grens Servie - Bulgarije: zes of zeven rijen auto’s en dat honderden meters lang. Naast elkaar. Allemaal in de rij om de grens te passeren. Auto’s uit Nederland, Duitsland, Frankrijk, Tsjechie, Slowakije, Denemarken, Zweden, Noorwegen, Estland, Litouwen, Engeland, Ierland, Spanje, Italië, Slovenie, Kroatie, Bulgarije, Roemenie, Luxemburg en waarvandaan eigenlijk niet... Ik heb ze allemaal gezien.

Het merendeel Mercedes en Audi. En niet kinderachtige formaten. Allemaal voorzien van man met bijbehorende vrouw en een of (vaak wat meer) al dan niet jengelende kinderen.

De chauffeurs zijn allemaal man. En zo gauw ze in die rijen staan begint het testosteron mee te spelen. Welke rij neem ik. Oh jee, de rij naast me gaat sneller, ik steek over. Filegedrag in het kwadraat eigenlijk. Zevenkwadraat. En dat een paar uur lang. Want zolang sta je in de rijen. Kruipend. Auto voor auto. Op weg naar het felbegeerde hokje waar je je paspoorten mag laten zien. En waar ze echt allemaal worden gecontroleerd. Auto voor auto. Zo worden de landen beschermd tegen ongewenst bezoek. We zitten immers aan de buitengrenzen van de EU...

Meestal krijgen de mensen er genoeg van na een tijdje en begint er een claxonconcert. Om de dienstdoende beambten aan te manen. Of het helpt is maar de vraag. Ik denk het eigenlijk niet.

Na een tijdje stappen de mannen uit. Om te roken. De vrouwen nemen dan het stuur. Zij mogen in de rij. Aansluiten, gaatje zoeken in de rij ernaast. En soms gaat dat redelijk mis. Auto’s die afslaan of bonkend tot stilstand komen. Of per ongeluk achteruit gaan.
Dan heb je gedoe. Geschreeuw en ssoms zelfs bijna een handgemeen. En Mert geniet daarvan.

Nadat je het hokje met de douanier hebt bereikt mag je dan door rijden. En.... dan begint het feest der rijen opnieuw. Want oh jee. Dit was slechts het land uit. Je moet het volgende land nog in.... Nog een uurtje geduld of twee.

En dan moet je nog in de rij om een autobaanvignet te kopen. Twee jaar gelden was dat nog een uurtje werk. Dit jaar gelukkig sneller, want Bulgarije is digitaal gegaan zodat je zelfs het vignet uit een automaat kunt halen.

Het leuke is dat je allemaal in hetzelfde schuitje zit. Lotgenoten. En het leuke is dat iedereen dezelfde  bestemming heeft. Turkije. Want daar gaat de reis naar toen. En daar zijn wij nu al een paar uurtjes bijna.... In de zone tussen Bulgarije en Turkije. Waarover straks meer...