Dag 11 - Garra Rufa en meer

Het ijs wat zo dus ontstaat wordt opgerold en in bekertjes gedaan. Echt fruitijs dus.

En toen kwamen we bij een tentje wat adverteerde met de bekende vleesetende visjes. Binnen was een zwembad waarin het krioelde van deze mini-pirana, de zogenaamde ‘garra rufa’. In Nederland heb ik het ook wel gezien, maar dan was het een bak met water en dan wat van die visjes. Hier is het een zwembad met kussentjes, Oosterse muziek erbij en als je wilt wederom een waterpijp.

Vooruit maar. Je wilt alles meemaken toch? Fatma liet het afweten, maar Mert, Ebru en ikzelf lieten onze voeten in het water zakken en werden bedolven onder een krioelende massa visjes. Een bijzonder aangenaam gevoel dat moet worden gezegd. Je mag 20 minuten. Daarna krijg je een stuk papier voor je voeten en moet je eruit.
Ik was niet onder de indruk van de heerlijke gladheid van je huid die ik had verwacht. Eigenlijk was het natuurlijk een vieze bende. Ik heb het net even opgezocht en het blijkt dat het deze visjes gewoon op zoek zijn naar algen en denken die aan je voeten te kunnen vinden. Het zijn planteneters. Wij houden ze dus gruwelijk voor de gek. En natuurlijk zijn er weer betweters die zeggen dat je er ziek van kunt worden want bacteriën en infecties blablablabla.... Nou ja. Die kun je ook van een vieze WC-bril krijgen of een ranzig toetsenbord of weet ik niet waarvan. Van mijten en andere beesten in hotelbedden of vlees in een restaurant enz.

Ik gunde deze ondernemer wel zijn verdienmodel, maar we zijn met schone voeten teruggelopen naar het hotel. De lokroep van nieuwe schoenen, hoeden, petten en damescorsetten weerstaand.

In het hotel goed geslapen en al om acht uur weggereden de volgende ochtend. Op weg naar Adana.