Proteus Anguinius Laurenti

Als we op vakantie gaan naar een nieuw gebied koop ik altijd een boekje. Een gidsje. Vaak bij de ANWB. In mijn kast staan er een stuk of 20. De oudsten zijn nog van mijn ouders. De gidsjes bieden je veel informatie. Natuurlijk is ook alles wel op het internet te vinden, maar zo'n gidsje bladert lekker weg en stuurt je soms richtingen op die je zelf niet zo snel bedenkt.

Dit jaar ontdekte ik in de gids 'De Kroatische kust' dat er in Kroatië heel veel grotten te vinden zijn. En als er op mijn vakantieadres ergens een grot is die toegankelijk is dan wil ik daar wel heen. Ik hou van de geheimzinnigheid en ben altijd benieuwd hoe diep en hoe groot en hoe... enz.

Vlakbij de camping zijn dus de Grottes Baredine. Niet bijzonder groot, maar vlakbij. Dus we reden er naar toe rond een uurtje of twee. Het heetst van de dag weliswaar, maar ik weet dat het diep onder de grond, grotdiepte, goed toeven is. Bij de parkeerplaats bleek ook een heus tractormuseum te zijn. Maar daar kreeg ik niemand mee naar toe. Bij de kassa van de grot stond een rij. Mensen met mondkapjes. Het bleek dat je kaartjes kon kopen, maar dat de wachttijd anderhalf uur zou zijn. Ik liet me niet kennen en betoogde dat het heus 'echt de moeite waard zou zijn jongens'. Natuurlijk was er naast de kassa een buffet met friet en worst en andere dingen die de wachttijd zouden helpen te overleven. En het tractormuseum natuurlijk, maar nee, nog steeds niet. "Papa! Ik ga toch niet in een f**king tractormuseum..." Ok ok dan niet.

Toen we aan de beurt waren, de rondleiding in het Duits, gingen we dan eindelijk naar beneden. Nee, niet met een lift, maar met een trap. En, het moet gezegd: ze luisterden vol overgave en het waren echt mooie grotten. Vier plateau's, steeds dieper naar beneden. Over steeds steilere trappetjes. Vochtig en kil en glad. Mooie stalagtieten en stalagmieten in alle denkbare groottes. Mooi uitgelicht natuurlijk. Zoals het hoort te zijn in een druipsteengrot.

Beneden aangekomen was er een bassin en daar zwommen twee  Proteus Anguinius Laurenti, olmen kortom. Een soort salamander van ongeveer 30 cm die duizenden jaren in de grotten heeft geleefd en zich heeft geëvolueerd tot een wit beest zonder pigment en zonder ogen. Want die heeft hij niet nodig in het donker. Heel bijzonder. Er waren er nog meer, maar die liepen los zei de gids. 

En toen was het afgelopen en moesten we weer helemaal naar boven. Geen lift. Dat was wel even afzien.

Natuurlijk nog even langs de ook hier aanwezige souvenir-kraampjes en nee, nog steeds niet naar het tractormuseum. Daar ga ik dan misschien wel een keer alleen naar toe. Of misschien ook wel niet.

Een geslaagd dagje uit.