In navolging van het vorige verhaal moet het staartje van de vakantie nog even worden beschreven.
Het was weer geen kwispelend staartje. Ik vreesde al voor verkeersdrukte en dat kwam ook wel uit. Na een half uurtje rustig over een rustige Kroatische snelweg te hebben gereden begon er een file richting de grens. De grens met Slovenië dus. We hadden al gehoord dat er druk werd gecontroleerd bij de grens, dus we zetten ons maar schrap voor een uurtje of twee 'stockender Verkehr'...
En dat kwam ook wel uit. Veel teruggaand vakantieverkeer gecombineerd met een paar wegversmallingen en een erg nauwe grensovergang op een smalle weg. Gelukkig hadden we alle papieren in orde en we mochten doorrijden.
Het volgende obstakel was de Karawankentunnel. De grens Slovenië met Oostenrijk. Een nauwe tunnel met slechts twee rijstroken. Hier hebben we bijna twee uur in de rij gestaan. Mert ging zich vervelen en begon contact te zoeken met lotgenoten op achterbanken van andere auto's. En zowaar... er ontstond een bijna heuse autobaan romance met een mooie blonde jongedame achterin een auto die lange tijd naast ons reed in de file. Zwaaien, roepen en uiteindelijk wilde hij zijn telefoonnummer uitwisselen, maar dat liep mis. De wegen scheidden... Ze gingen net iets sneller dan wij in de rechterrij.
Oostenrijk ging vlekkeloos. Ook bij de grens geen gedoe. Bij de Duitse grens wel een enorm strenge controle. Ze hadden een heel kampement ingericht met veel politievolk. Willekeurig werden auto's uit de rij gehaald en in zo'n tent gedirigeerd. Wij mochten doorrijden.
Richting Munchen werd de lucht inktzwart en het duurde niet lang of het begon te gieten. En niet zo'n beetje, maar een soort wolkbreuk. Je kon niet verder kijken dan de acterlichten van je voorligger. Het verkeer stopte bijna volledig. Best wel eng, ook omdat het behoorlijk druk was. Het is die dag ook niet meer droog geworden. Als overnachtingscamping had ik camping Bauer-Keller uitgekozen bij Greding, na Munchen en voor Nurnberg. Een camping puur gericht op overnachters. Je zet je auto met caravan neer, koppelt niet af, draait de pootjes uit, sluit de stroom aan en gaat lekker eten in het restaurant of wat drinken in de Bierstube. We kwamen er in de stromende regen aan en het was al behoorlijk vol. Ik moest op een stukje gras gaan staan achteraan de rij. Maar door de natte bende draaide ik daar vast. Met de grootst mogelijke moeite en modderfonteinen kwam ik weer los en besloot een andere plek op grind te zoeken en dat lukte. Toen lekker eten en slapen. De caravan stond zo scheef als het maar kon en dat was wel een bijzondere gewaarwording.
Verder maar weer richting Hamm. Daar zouden we Ebru afzetten. Zij had nog een extra weekje in het verschiet bij een vriendin en haar ouders op de camping in het Sauerland.. En na een voorspoedige rit troffen we elkaar daar bij een tankstation en een dik uur later draaiden we hier in Enschede de straat in.
We kijken terug op een heerlijke, zonnige en relaxte vakantie. Inmiddels staat de caravan alweer op stal bij de boer. Fris gewassen en gepoetst.
En volgend jaar... We zien wel. Het zijn tenslotte rare tijden. Niet te ver vooruitkijken dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten