Met het treintje

Meestal doen we de ene dag een dagje camping-life en de andere dag een tochtje. Vaak een bezoek aan een van de prachtige stadjes aan de kust van Istrië. Vlak bij de camping ligt het stadje Novigrad. Natuurlijk goed te doen met de auto, maar... er rijdt ook een treintje. Een soort toeristische Thomas de Trein van de camping naar het centrum van Novigrad. Bij de receptie hangt een heuse dienstregeling en hoe later op de dag hoe frequenter het treintje rijdt. Vanaf vijf uur elke half uur, en ook elk half uur weer terug naar de camping. 

De voordelen? Niet of nauwelijks. Je bespaart parkeergeld, maar dat valt hier nog wel mee. Verder kan ik ze niet bedenken. Je betaalt heen en weer 16 euro en het is maar afwachten of je een plekje krijgt. Het is dringen bij de halte. En het slechtste in de mens komt dan boven. Een beetje gedrag van de bekende handdoek op de stoel bij het zwembad 's morgens om zeven uur. Ikzelf krijg dan bijna een hekel aan mijn medemens. Eenmaal gezeten op een houten bank, vijfde klasse of zoiets, komt er een bevallige jongedame kaartjes verkopen en haar vader of opa rijdt de trein de camping af. En schommelend en hotsend kom je na een minuut of twintig in Novpirad aan.

Novigrad is een leuke kustplaats. Met een oude vestingmuur  en een mooi opgeknapt centrum. Veel van die stadjes in Istrië hebben onmiskenbare Italiaanse invloeden. De streek is lang in handen geweest van Venetiaanse vorsten. Verder een haventje. Vuurtoren. Kerkje. Parkje. Marktplein. Veel horeca en heel veel toeristenwinkels. Dat wil zeggen de bekende  shops met sportshirtjes, parfums, olijfolie (plaatselijke specialiteit), souvenirs etc etc. Kraampjes waar je jezelf kunt laten tekenen, kraampjes waar je een henna-tattoo kunt laten zetten en veel snoepkramen en winkels. Iedere toerist kent het. Om te beginnen trek je maar eens duizend Kuna's uit de muur. Want als je in zo'n plaatsje bent kost dat ijsjes, flesjes water, souvenirs, terrasjes en natuurlijk lekker uit eten op een mooie plek op een mooi terras. Waar je heerlijk kunt zitten en om je heen kunt kijken. Van dat geslenter wordt je immers moe en dorstig.

Je eet hier heel lekker voor een acceptabele prijs. Vooral de visgerechten zijn heel populair. Veel garnalen, scampi's, inktvis in diverse bereidingsvormen, sardines, kreeften, dorades enzovoort. Vaak gebakken of gegrilled. Maar ook voor de pizza's en pasta's kun je hier prima terecht. Met een beetje geluk krijg je van de ober als je afgerekend hebt een slokje van het huis aangeboden. Vaak de zelfgestookte slivovitsj. 

Het hoogtepunt (niet voor mij) van een bezoek aan Novigrad is de 50 Kuna-shop. Voor dit bedrag is dan alles te koop. Zonnebrillen, shirts, zwemkleding en heel veel rommel wat je anders nooit zou kopen. Nep-earpods, nep-JBLs, laserpennen en zelfs nep schietpistolen. 

Gelukkig moesten we de trein halen, dus we hadden niet al te veel tijd voor deze mini-bazaar Turkse stijl.

Eenmaal in de trein gezeten bleek het de verkeerde te zijn. Vlug eruit en naar de andere. Vloekend en tierend. En natuurlijk stoot je dan je hoofd wat je humeur er niet beter op maakt. Nie wieder.

Buikje vol en schommelend naar de camping terug. En de volgende keer gewoon weer met de auto.