Spiegeleikwallen

De kinderen hebben deze vakantie een paar keer een waterfiets gehuurd. Je weet wel zo’n ding waar je jezelf een ongeluk trapt en nauwelijks vooruit komt. Deze waren echter speciaal pap: “want er zit een glijbaan op”. Ja dus.Prima. Als ik maar niet hoef... Vier dames met Mert als passagier, of kapitein. Ik weet niet precies hoe de rollen waren verdeeld. Feit is wel dat ze bij terugkomst grote verhalen hadden over reuzenkwallen en ze lieten me de foto’s zien. En inderdaad, zo’n grote blubbermassa kom je niet graag tegen. Mert is in ieder geval genezen van het zwemmen in het kristalheldere water hier waar hij speciaal zijn onderwatercamera voor mee had genomen en een duikbril met snorkel voor had gekocht. Toch jammer.

Vandaag zaten we in het plaatsje Umag op een terrasje wat te drinken. Een terrasje uit duizenden: pal aan het water. Het was net een aquarium waar je in keek. En daar verscheen hij dan live en in vol formaat: de spiegeleikwal. De WiFi op de camping laat geen uploaden van foto’s toe, maar ik heb op FB een filmpje gezet. Prachtig toch.

Voorlopig was dit ook wel het laatste uitje. Morgen inpakdag. Wel zwemmen natuurlijk en ik moet met Mert nog de finale spelen van het midgetgolfen wat we een paar keer hebben gedaan samen.
De camping loopt aardig leeg. Het leuke van deze camping is dat het een echt internationaal gezelschap is hier. Het merendeel zijn Slovenen die vaak een seizoensplaats hebben. Een speciaal stuk van de camping is hiervoor ingericht. De (voornamelijk Adria) caravans zijn oud, versleten en aangekleed met koelkasten, laminaatvloeren onder de luifel, schotelantennes, enorme stukken zeil tussen de bomen voor de schaduw en alle andere zaken die het geheel een beetje nomade-achtig laten lijken.

Verder erg veel Italianen en Duitsers. De laatste categorie zie je overigens overal. Oostenrijkers, Belgen en een verdwaalde Tsjech. En natuurlijk de Nederlanders. Ook behoorlijk veel, maar een Nederlandse enclave zoals je dat in Frankrijk noga eens tegenkomt is het gelukkig niet.

Op de hele camping slechts een piramide-tent gespot. Jawel ook nog een echte DeWaard. Een Albatros. De eigenaars pasten er precies bij. Dure sandalen uit de buitensportwinkel met verantwoorde sokken. En hij en zij dragen ze allebei. Verder Nomad, Tenson, kleine visserskrukjes en een degelijke Volvo.

De tunneltent is in, de vouwwagen is uit. En helemaal hot zijn de campers. Zeker een kwart van de plaatsen hier wordt in beslag genomen door campers. En echt geen oude cavaljes. Het merendeel is nieuw. Vooral Duitsers reizen hier mee, maar ook nogal wat Nederlanders. Het lijkt ons ook wel wat, alleen de prijzen van die dingen zijn natuurlijk idioot hoog.

Gelukkig hoeven we nog niet in een identiteitscrisis te geraken, want het merendeel van de bezoekers heeft gewoon een caravan met een stationcar. Pa, die altijd rijdt, moe met de tassen voorin en twee of drie kinderen in de leeftijd van een tot 20 op de achterbank. En in dat beeld passen wij precies. En daar voelen we ons zeer happy bij.