Kroatie

Het is de eerste keer dat ik een land uit het voormalige Joegoslavie bezoek. Niet op doorreis, maar echt als vakantieland. Van vroeger, de periode voor de Balkanoorlogen, weet ik dat veel mensen er altijd wildenthousiast over waren. Verhalen over Istrie, de Plivic-meren, de grotten van Postanja, Bled en Ljubjana. Het was dan altijd Joegaslavie, en het is nog niet zo heel lang geleden dat hier een verschrikkelijke oorlog aan de gang was. Daar zie je overigens helemaal niets meer van.

Kroatie bestaat sinds  1991 in zijn huidige vorm en kent een bloedige geschiedenis van onderdrukking en overheersing door de Ottomanen en de Serviers. Het land is zoals we dat hier vooral zien een keurig aangeharkt park helemaal gericht op het toerisme.

Waar je in andere Zuidelijke landen nog wel eens een rotzooitje ziet buiten de toeristische straten, is dat hier echt niet het geval. Alles is netjes. Alles is mooi opgeknapt. Alles heeft een vrij luxe uitstraling. Het plaveisel in een toeristenstadje als Porec is geheel van prachtig glimmend natuursteen.

Er is heel veel horeca. Met kerels die een stuk stoep hebben om klanten naar juist hun terras te lokken. Toch doen ze dit niet op een opdringerige manier. Eerder behulpzaam. In de toeristenplaatsen hoef je je ook geen zorgen te maken of je de menukaart wel begrijpt. Alles wordt met foto’s verduidelijkt en in minstens vier talen omschreven.

De enige omissie is misschien dat je in de winkels niet altijd kunt pinnen. Gisteren zijn we uit eten geweest in Porec en de rekening diende cash voldaan te moeten worden. Hetgeen we niet op zak hadden in die hoeveelheid. geen probleem. De pinautomaat zat op de hoek. Toen ik er op ging letten zat er echt om de twintig meter een flappentap. En blijkbaar moet je ook even op de koers letten, want vorige week werd er 121 euro afgeschreven voor 800 Kuna en gisteren 114 euro voor dezelfde 800 Kuna’s. Gedoe waar ik helemaal geen zin in heb.

De winkeltjes zijn allemaal uit hetzelfde blik met dezelfde spullen: kleding, schoeisel, parfumerie, souverniers en zo nog het een en ander. Na 200 meter straat begint alles opnieuw. De topper is de zogenaamde “ 50Kuna shop” Alles kost daar 50 Kuna, ofwel 7 euro. De eerste zagen we in Novigrad en we vonden het een leuk concept. In het wat grotere Porec zaten er echter wel zes of zeven....
En dan begint het te irriteren.

Voor de rest is het natuurlijk vakantie zoals vakante hoort te zijn. Slenteren, ijsje eten, toch weer veel geld uitgeven aan petjes, shirtjes en hoedjes, terrasje met een werkelijk overheerlijke halve lier lokaal bier die precies op de goede temperatuur, met de juiste schuimkraag en in het juiste beslagen glas wordt geserveerd. Bijna nooit smaakt zo’n glas bier lekkerder dan hier in dit klimaat, op een verzorgd lommerrijk terras en bij de juiste mate van oververhitting en navenante dorst....

Mert heeft een voetbalshirt gekocht van het succesvolle Kroatische elftal van het afgelopen WK met de naam van Modric voor een veel te dure 18 euro. Volgens een Nederlandse jongen die we hier spraken kon dat voordeel opleveren op terrasjes en restaurants. Ik ben benieuwd...

Kroatie: tot nu toe bevalt het me prima.