Dag 7 - Balaban

Aangezien we midden in de abrikozenoogst zitten staan de meeste werkers al om vijf uur op. Bij het krieken van de dag. Het is dan nog niet zo warm en er kan behoorlijk wat werk verzet worden in de tijd tot het ontbijt. Natuurlijk zijn wij niet van die vroege vogels. Echter rond een uur of negen verzamelt iedereen zich om te ontbijten. Ook dit gaat hier van dik hout zaagt men planken. Eigenlijk is het een soort scoutingkamp hier. Thee wordt gezet in een met brandhout gestookte ketel met een echt schoorsteenpijpje. In een reservoir zit kokend water en bovenop een kannetje zeer sterke thee. Niks geen zakjes of earl grey of andere westerse flauwekul, gewoon thee die je op de markt koopt voor weinig. Het wordt geschonken in kleine glaasjes die voor een kwart worden gevuld en worden aangelengd met heet water. Suiker erbij en drinken maar. Liters en liters gaan er door op een dag. Bij ontbijt, lunch, en tussendoor en voor het slapen gaan. Wij hebben een koffiecultuur. Hier een theecultuur. Mijn koffiebehoefte dien ik te bevredigen met Nescafe en als de gastheer of gastvrouw tijd en zin heeft met de echte Turkse koffie. Een klein zeer sterk kopje koffie met prut en al geserveerd.

De rest van het ontbijt: vers brood van de bakker om de hoek, of brood van gisteren. Dat brood is ovenvers. Platte schijven, warm en geurig. Als je wilt pak je een stuk, breekt er een stuk af en eet het op. Vaak is er wel een schaal met roerei of, maar dat zie ik hier niet zo snel gebeuren, frietjes met gebakken groene pepers. Verder schaaltjes jam, kaas, komkommer en tomaat, olijven, pepertjes en nog het een en ander. Onder een boom worden kleden uitgespreid en iedereen gaat eromheen zitten. Voor mij wel even wennen, maar de rest is het gewend en Mert en Ebru vinden het geweldig. Kleine kinderen scharrelen er tussendoor. Kinderen in Turkije zijn de nationale schat. Iedereen is stapelgek met ze. En ze leven boven en onder de wet. Ook hier moet je echt je Nederlandse bril afzetten. Want er rijdt ook een tractor rond, er staan glaasjes hete thee en de de theeketel staat gewoon op een plankje naast de plek waar wordt gegeten. En iedereen houdt toezicht op de kleintjes. Zelfs Mert en Ebru pakken dat al snel op, want ze zijn de hele dag in de weer met een neefje van nog geen twee jaar. Spelen met hem, zorgen dat hij zich geen pijn doet en tonen zich opmerkelijk verantwoordelijk.