Gisteren hadden we even bezoek van mijn ouders. Mijn vader heeft ooit, in 1997, toen Sjoerd anderhalf jaar was, een klein dagboekje bij gehouden toen hij een keer een weekje logeerde bij opa en oma. Dit dagboekje heeft hij later digitaal uitgewerkt, geprint, en dat was hij nu kwijt. Hij wilde weten of ik het nog ergens had. En ja, alles wat met Sjoerd te maken heeft aan tastbare herinneringen hebben wij hier thuis in een mooie herdenkingskist gedaan. Deze staat in de woonkamer en wordt afgedekt door een groot knuffelschaap wat hij op 6 februari 2010 van goede vrienden Joke en Miel heeft gekregen.
 |
| 6 februari 2010 <<klik hier>> |
De hutkoffer staat in de woonkamer bij ons en soms gaat hij in geen jaar open. Gisteren dus wel. Want het gevraagde schrijfsel van mijn vader had ik dus nog wel. In een mapje. In de hutkoffer. En mijn vader zal er vandaag iets over schrijven. En publiceren op zijn eigen weblog. En ik zal een linkje plaatsen.
Ik denk dat als er ooit brand uitbreekt bij ons thuis dat ik dan na de levende have de hutkoffer als een van de eerste dingen in veiligheid zal brengen. Ik zal deze week een paar blogjes wijden aan enkele leuke dingen die zich in de hutkoffer bevinden. Dingen die ik nog niet eerder heb opgeschreven en die toch de moeite waard zijn. Want bij elke tastbare herinnering hoort immers een verhaal...
Vandaag bezoeken we het crematorium. Met een bloemetje en een tekening. En gaan we eten met opa en oma. Dat is ook al vier jaar de traditie op 24 februari.
En buiten schijnt de zon. En is het krokusvakantie. Dat was het op 24 februari 2010 ook. Toen er een einde kwam aan het leven van onze lieve jongen. En die we nu al weer vier jaar moeten missen. Door dit weblog zal ik de herinnering aan hem levend houden. Inclusief alle kleine voorvalletjes die ik het vermelden waard vind. Hoe triviaal dit ook lijkt soms...
 |
| De hutkoffer |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten