Op het oude weblog haal ik even een bericht tevoorschijn van 17 februari 2010:
Volgens Monique wordt Sjoerd ‘s morgens uiterst verward wakker. Ik heb dat gisterochtend zelf ook een beetje meegemaakt, en gisteravond voor het bezoek van de huisarts. Hij droomt en haalt de echte- en de droomwereld gedurende enige tijd door elkaar. Hij spreekt dan voor ons niet te duiden woorden en zinnen. Heel langzaam komt hij dan bij zijn positieven en met een kopje thee en pilletjes en veel getroetel en gekeutel beland hij dan in de wereld van alledag.17 februari was in 2010 een woensdag. Op het moment van schrijven van bovenstaand bericht had hij nog een week te leven. Maar dat wisten we toen nog niet, al voelden we natuurlijk wel dat het niet oneindig op deze manier door zou kunnen gaan.
Ik, wij, wijten dit aan de Fentanyl-pleisters. De rest van de dag vandaag heeft hij in zijn stoel gezeten. Soms dommelend, soms wakker en helder en soms ineengedoken. Hij heeft met Ruben nog wel een tijdje zitten programmeren. Maar er zijn ook momenten dat hij nauwelijks reageert op vragen die je stelt. Het moet dan allemaal echt even landen en het antwoord moet dan ook nog worden geformuleerd en geproduceerd. Soms is het komisch om te zien, soms wordt je er verdrietig van.
En zo kabbelde de dag voort. Eten was niet aan de orde. Zijn pilletjes overigens wel. Dit zijn er trouwens nog maar tien. Hij slikt moeilijk, en heeft een open-mond ademhaling, want zijn neus is verstopt. Neusdruppels wil hij niet. Waarom niet? Geen idee. Zal wel weerzin opwekken. (...)
Nu is het krokusvakantie. De vakantie die altijd verbonden zal zijn met het overlijden van Sjoerd in 2010. Dat was ook in de krokusvakantie. Gisteren kreeg ik van een zeer attente collega een mailtje die dat precies aanvoelde. En het dus ook niet was vergeten. Zulke kleine dingen zijn goed om mee te maken. Fijn dat er aan ons wordt gedacht. Ook al verstrijkt de tijd en passeren de jaren...
Op 24 februari 2113 is er niemand meer van nu die stil staat bij het overlijden van deze prachtige knul van 14 jaar. We zijn dan allen verenigd in het grote onbekende.
Een raar idee.
En toch zijn er mensen van alledag die er niet toe doen in jullie leven die even stilstaan bij jullie Sjoerd,ik had toen een weblog,las die van jou/jullie en heb nog een stukje gewijt aan sjoerd en hoe een indruk hij heeft gemaakt ..24 februari gaat er bij mij altijd nog een klein belletje rinkelen...ook na al die jaren die voor jullie als de dag van gisteren moet zijn..juist vandaag..denk ik toch even aan jullie..en aan de onbekende Sjoerd...die bij mij toch op een voetstukje staat...Eva
BeantwoordenVerwijderenDat heb je toch fout Nico, Sjoerd gaat vaak door mijn gedachten en zeker 24-02. De verjaardag van mijn vader, wij waren op vakantie met stichting Gaandeweg. Een moeilijke dag omdat het wel eens de laatste verjaardag zou kunnen zijn van mijn vader omdat hij al zoveel jaren leed aan Kanker. Dan 's middags jou sms'je, je weet dat het staat te gebeuren maar als het dan komt, pff. Nee Nico, dit zijn dingen die je nooit meer vergeet!!
BeantwoordenVerwijderenHoop dat jullie de dag een beetje doorgekomen zijn, weet dat hij het veel beter heeft dan hier op deze aardbol.
Toch wel beste Nico en familie.
BeantwoordenVerwijderenDie week in 2010 waren wij met Melissa een weekje naar de sneeuw in Tjechie, wat heel bijzonder was dat dat kon, we hoorden toen het droevige nieuws over Sjoerd. Dit jaar waren we er na 3 jaar weer, met een andere Melissa.Natuurlijk gaan dan de gedachten terug, naar Sjoerd en alle anderen
groetjes familie Rijken