Er zijn nogal wat aanbieders van dagjes varen hier. Je belt dan, geeft het aantal personen op en voor 50 lira per persoon, 12,50 euro, wordt je dan 's morgens om negen uur door een service-busje van de 'rederij' van je appartement opgehaald. Mooier kan het niet. Het busje hobbelt dan meer dan een uur langs een drukke kronkelweg langs de kust en onderweg passeer je het ene badplaatsje na het andere. Vooral gericht op de Turkse badgast. Een enkel resort, veel driesterren hotels en heel veel strandcommercie.
In het plaatsje Tasucu stopt de bus en ga je aan boord. Rederij Latife Sultan adverteert met plaatjes van piratenschepen. Een soort zeventiende eeuwse houten 'zeilschepen' met een piratenvlag en soms een namaakzeerover op de voorplecht. Ook is er animatie aan boord. Voor de 50 lira krijg je ook een warme maaltijd en fruit. De rest moet je zelf kopen aan het buffet in het schip. Voor Turkse begrippen zijn de consumpties duur. Ikzelf vond het heel acceptabel. Een kop koffie voor 1,25 euro.. Blikje cola idem.
Het is verder heerlijk primitief. Houten banken en tafels op drie dekken. Benedendeks is het veiligst voor kleine kinderen, maar als je de Nederlandse bril ophoudt dan moet je die niet meenemen. Alhoewel het al beter is dan in 2010. De railing is nu afgedicht met zeildoek, zodat beweeglijke twee-jarigen niet meer tussen de spijlen door kunnen glippen. Op de vloeren ligt veilige anti-slip vloerbedekking. De houtrot en de roest moet je gewoon wegdenken.
Bovendeks is het animatiegebeuren. Een DJ draait muziek en er kan worden gedanst. Ook is er een zeepsopmachine. Op sommige schepen kun je ook helemaal boven op het zonnedek. Onbeschut, maar dat was nu te warm. In 40 graden en bijna windstilte is dat geen issue.
Als iedereen aan boord is wordt er afgevaren. De rederij heeft vijf gelijke schepen, en maandag voeren er drie. Het was niet druk gelukkig.
Na een uurtje vaart de boot een baai in, werpt (nou ja, met een elektrische lier) het anker uit, de trappetjes gaan naar beneden en de op het achterdek aangebrachte glijbaan gaat open.
Zwemmen maar. En echt... het water is glas en glashelder. Duiken doe je gewoon vanaf de railing, of je neemt een van de trappetjes. De onderwatercamera van Mert bewees nu zijn dienst. Prachtig mooie filmpjes gemaakt. Helaas mocht het water van mij wel een graadje of tien kouder zijn. Ik weet nu waarom de ijsbergen smelten. Echt waar. Het water is lauw. Maar beter dan niets, want ook als de boot vaart heb je nauwelijks verkoeling. De wind stelt niets voor en het is echt afzien, zo warm.
Dit ritueel van eenuurtje varen met een pauze om te zwemmen op een mooi plekje herhaalt zich vier keer. Om een uur wordt de maaltijd geserveerd. In het vooronder, een soort inferno uit Dante's hel, worden vissen gefrituurd. De kerels die daar werken weten wel van aanpakken. Een benauwde ruimte, met weinig ventilatie en dan boven die kokende olie. Alles wordt op een bord gedaan en dan krijg je per persoon een schaaltje rauwkost met een paar pakjes zout en een fles citroensap, een stuk brood en een bord met een vis van een onbestemde soort. Hij kijkt je ook nog een beetje verwijtend aan...
Hierbij een schep koude pasta met iets roodachtigs erover. Eet smakelijk. Afiyet olsun...
Zeelucht maakt hongerig en daarom smaakte het ook nog wel redelijk. In de namiddag krijg je dan nog een bordje lauwe watermeloen.
En zo ben je dan een dagje op zee. Echt leuk, want overal zie je soortgelijke schepen. Als je een baai invaart liggen daar al een stuk of vier voor anker zodat het geheel met een beetje fantasie echt lijkt op de serie 'black sails'. Gelukkig ontbreken de echte piraten. De kustlijn is prachtig om te zien. De grijze rotsen contrasteren prachtig met het schitterende blauwe water van de Middellandse Zee. Vooral aan het eind van de dag, als de zon lager zakt een genot om naar te kijken.
Om zes uur ben je weer in de haven, ga je weer in de bus en om zeven uur thuis. En dan lootje trekken voor de douche. Want hoe schoon het zeewater ook leek, toch plakt en kleeft alles na zo'n dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten