Dag 7 Balaban - vervolg

Na het ontbijt gaat iedereen zijn verdere gang. Er moet worden gewerkt natuurlijk en de vrouwen bestieren de keuken. Vegen, de zaak een beetje netjes maken. Aangezien wij een aantal dagen van onze vakantie hier doorbrengen willen we natuurlijk de omgeving zien. Dat is nogal wat, want je moet dan in je auto en dat is geen pretje. Eigenlijk kun je dat beter 's avonds doen, maar onze koplamp is nog steeds dood. Dus toch maar in de auto dan. Naar een verkoelende plek in de buurt. We zitten in een bergachtig gebied, en op een afstand van een half uurtje rijden is een plek waar velen verkoeling zoeken. Een mini-kloof met een watervalletje. Gorges zouden we het in Frankrijk noemen. De streek is vrij traditioneel islamitisch. Eigenlijk loop je niet in je korte broek en vele dames bedekken zich geheel. Het watervalletje mondt uit in een aangelegd kanaaltje en de verkoeling bestaat uit het feit dat je met je blote voeten door het koele water loopt. Broekspijpen opstropen en dat is het dan. Bij de waterval is een klein plateautje waar je even op de foto kunt. En dat doet iedereen. De vooruitgang is ook hier zodanig dat iedereen een smartphone heeft, ook al loop je in een niquaab. En selfies maken is ook erg polulair hier.

Natuurlijk: de Nederlandse bril... De hekjes langs het ravijn zijn van een soort hout wat qua verankering zijn beste tijd heeft gehad.En de betonnen richeltjes  waar je op je blote voeten overheen loopt hebben grof afgeslepen draadeinden en zijn glad van het water. Je moet er niet aan denken dat... Maar vaak gaat het goed. Gelukkig maar.

Op een beschaduwd terrras was iets van horeca ingericht. Koffie, thee en frisdrank en er stond iemand broodjes te bakken. Met het hele gezelschap was het wel even goed toeven. En als er geen duizend wespen hadden gevlogen zou het nog beter zijn. Maar je kunt niet alles hebben.

Na dit uitstapje even naar de winkel. Die heb je ook in Balaban. Bakker, slager en verder alles wat nodig is. Winkelsluitingstijden doen ze hier niet aan volgens mij. Ook al kom je 's avonds om half tien of half elf, er is altijd wel iets open.

Het avondeten bestond uit Cigkoftem. Op speciaal verzoek van Ebru. Je koopt het ook in Enschede, in een shop aan de Kuipersdijk. Maar zelf gemaakt is natuurlijk veel en veel lekkerder. Ebru maakte het samen met haar grote neef klaar. Kneden kneden kneden... En dan worden er een soort handzame vormpjes van gedraaid en die eet je gerold in een blaadje sla. Met brood. En thee. En watermeloen. Met z'n allen. Onder de veranda. In de schaduw. Eigenlijk in het donker, want de zon is hier om acht uur al weg.