Capadoccia, Urgup, is een schitterend gebied. Wijs geworden door onze ervaringen in Hongarije en Istanbul hebben we besloten om geen hotel te boeken, maar ter plekke iets uit te kiezen dan vraag je gewoon een prijs. Ik had wel iets uitgezocht op internet, budgettair redelijk voordeling, maar dat bleek niet zo geweldig. Uiteindelijk zijn we terechtgekomen in een redelijk luxe gebeuren waar we ook nog de enige suite die het hotel rijk is hebben genomen. Dus inclusief zitkamer, luxe badkamer en verder alle voorzieningen die het hotelleven veraangenamen. De bagage werd door een gedienstig buigende bediende naar de kamer gebracht alwaar ik geroutineerd in mijn broekzak greep en de beste man een fooitje toestopte. Heerlijk decadent.
Ik was er ook aan toe...
Na ons even opgefrist te hebben zijn we het centrum van Urgup ingewandeld. We kenden het nog wel van onze vakantie uit 2010. Even een terrasje en even langs de souvernirshops. Echt Turks weer, tien winkels met hetzelfde assortiment naast elkaar. Veel voorwerpjes van barnsteen wat hier blijkbaar voor het oprapen ligt. We besloten om maar eens lekker uit eten te gaan en dan eens iets flink vlezigs te kiezen. Vlees is hier duur en dus hebben we de laatste dagen vrij gezond gegeten. En het was heerlijk, alleen werden we getreiterd door een wesp die de kip van Ebru wel erg lekker vond. De ober probeerde hem tussen zijn handen te pletten, maar dat had geen succes. Toen maar even laten landen op het bord, glas eroverheen en de rest van de maaltijd was hij gast aan tafel, maar dan veilig achter glas. Na het afrekenen hebben we hem weer bevrijd. Ik ben tegen de doodstraf en levenslang ging me te ver voor dit op zich toch wel nuttige beest.
De wandeling terug naar het hotel was een steile klim omhoog en op de heenweg had ik voor mezelf al besloten om dit echt niet te doen. Onder luid protest van Fatma hebben Ebru en ik een taxi gecharterd. Het gemak dient de mens en voor 7 lira, nog geen 2 euro bracht hij ons tot aan de poort van het hotel. En morgen doe ik dat weer... Commentaar of niet.
Op dit moment zit ik fris gebaad dit stukje te schrijven, Fatma kijkt TV, Ebru en Mert doen datgene wat iedere leeftijdsgenoot zou doen. Iets met WiFi en telefoons... Morgen bezoeken we het openluchtmuseum hier. De warmte is hier veel beter te verdragen dan in Mersin. Veel droger, niet zo benauwd.
En nu zoek ik zo mijn kingsize-bed op. Ik denk een hele verbetering na twee weken een matras op het balkon.
Wv.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten