Pa. Herdenken

Mijn vader is op 20 oktober overleden en de crematie was op 26 oktober. We hebben ons laten vertellen dat het proces van cremeren een uiterst zorgvuldig gebeuren is wat betreft administratieve afhandeling. Om te voorkomen dat as wordt verwisseld natuurlijk of zoekraakt. Na de crematie wordt de as in een speciale bus gedaan en die wordt bewaard op het crematorium. Na een wettelijk voorgeschreven periode kun je er dan als nabestaanden  over beschikken.

Wij hebben er voor gekozen om een plekje in te richten in de 'Beukentuin' van het crematorium Enschede.  Een mooi plekje, naast Sjoerd. Zo blijft er dan toch nog iets waar je op hoogtijdagen naar toe kunt gaan. En voor mijn moeder voelde dat goed en ik denk dat mijn vader hier ook wel mee ingestemd heeft.

Gisteren, hoe toepasselijk op 4 mei, hebben we de as bijgezet. Dat was nog een heel ritueel. We werden ontvangen in mooie koffiekamer en daar werd de as officieel vrijgegeven. Door het voorlezen en tekenen van formulieren. We waren er bijna allemaal bij. Behalve beide studenten uit de familie. Die zaten in Maastricht.

De vriend van Lotte had een mooi monumentje gemaakt. Zoals we dat samen hadden bedacht. Een vierkante meter in de vorm van een schaakbord. De zwarte vierkante bovengrondse urn wordt nog nageplaatst, want het graveren en de levertijd bleek langer dan we hadden gedacht.

Pa hield van lezen. Dat weten we. Maar hij was ook een verwoed schaker. Clubschaker ook en jarenlang bestuurslid van de Schaakbond Overijssel. In zijn boekenkast prijkt nog een heel rijtje schaakboeken. Daarom vonden we dit een mooi passend geheel. De stelling geeft geen schaakmat aan. Dat voelde voor een aantal niet goed. Maar het is wel het eindspel.

Samen met Mert heb ik de asbus in de (tijdelijke) urn laten zakken. En dat voelde best goed. Drie generaties Vaartjes. Mert zei later:" Ik ben blij dat ik opa nog even heb vastgehouden."

De dag sloten we af met een etentje. En toen waren we te laat om mee te doen met de dodenherdenking zodat we de auto parkeerden en de twee minuten aan de kant van de weg in stilte doorbrachten. In de auto. Voor het eerst dat dit op die manier moest. Maar alles moet een eerste keer hebben.

Zoals ook alles een laatste keer heeft...

Ontwerp:
https://www.facebook.com/kroeskewooddesign/