Mobiel 14

Ik vergeet in het rijtje de tweede autootjes die we hebben bezeten. De eerste was een speciale. In 1994 bleek een tweede auto nodig. Mijn ex ging werken in Almelo en had de auto zodoende nodig. Ik wilde dus wat voor mezelf en in een advertentie viel mijn oog op een droomautootje voor twee. Een echt coupeetje. Van Honda. Een zogenaamde CRX van de eerste generatie. Heel veel pk's in een klein autootje. Heel sportief dus. Heel snel en heel rood. Ik zou het nu niet meer kopen op mijn leeftijd, maar toen kon dat nog net. Het kreng kostte 8000 gulden en dat was ononderhandelbaar. De garage sprak van 'roofgoed'. Meteen beslissen, overschrijven, verzekeren en weg. Heerlijk impulsief. Toen kon dat nog. Ik was 30 jaar.

Het autootje was bloedsnel. Op de snelweg haalde hij wel 200 km per uur en dan had je het gevoel dat hij ging vliegen. Echt veilig was het allemaal niet. Geen airbags, geen ABS en dergelijke. maar dat deerde niet. Er zat een elektrisch schuifdak in wat je een beetje het gevoel gaf van een cabrio.

In de wasstraat verloor ik de achterspoiler. De eigenaar van het bedrijf gaf me 150 gulden. Die gaf ik uit aan boodschappen en zo reed ik nog een paar jaar zonder achterspoiler. Maakte niet uit. Erger was de roest. De auto werd bijna letterlijk weggevreten. En in 1998 werd hij dan ook resoluut afgekeurd vanwege verrotte kokerbalken en een slechte bodem. Ik verkocht hem voor 1000 gulden aan een louche autobedrijfje in Enschede. De eigenaar zag er nog wel brood in denk ik. Teruggezien heb ik de auto echter nooit... En ze zijn verder ook van de aardbodem verdwenen lijkt het.