Fatma en ik waren nog maar net getrouwd toen we besloten om een tweede autootje aan te schaffen. Altijd handig, voor de boodschappen, kinderen halen en brengen en andere dingen. Ik kan er kort over zijn. Het werd een Renault 5. In de Campus uitvoering. Wat zal ik er verder over zeggen. Hij was wit. En saai. En Spartaans. Maar had vier wielen en een motor. Dus het reed. En dat laatste deden we geen van beiden graag in die auto. Hij was traag en lawaaiig. Bovendien deed de kachel het bijna niet zodat je in de winter erg druk was met het ijsvrij houden van de voorruit. Geen succes. Wel functioneel. We hebben hem een paar jaar gehad en toen laten keuren en verkocht voor 1000 euro. Aan de straat. Aan een student uit Utrecht. Die kwam met de trein en was er blij mee. Eind goed al goed.
Mijn weblog over het leven nu zonder Sjoerd (Quil) die op 24 februari 2010 overleed aan de gevolgen van leukemie (AML). Over leven zonder Sjoerd, maar met alle herinneringen aan hem, met mijn gezin, met mijn werk, met mijn familie en met mijn vrienden. Over leven met dagelijkse- en minder dagelijkse dingen. Over leven met humor, boeken, televisie, actualiteit en andere zaken die de moeite waard zijn.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Rijen…
… Bij de Bulgaarse grens 2 uren in de rij, bij de Servische grens twee uren en bij de Hongaarse grens 4,5 uur. Orban wil geen vreemdelingen...
-
We schrijven 1977. Ik weet het: dat is inmiddels 41 jaar geleden. En ik was toen 14 jaar oud. En had een vriendinnetje. En niet zoveel...
-
Er is nu ook legotape. Een rol plaktape met lego-nopjes zodat je ook verticaal kunt werken. Iets in mij zegt dat dit op scholen wel eens een...
-
… Bij de Bulgaarse grens 2 uren in de rij, bij de Servische grens twee uren en bij de Hongaarse grens 4,5 uur. Orban wil geen vreemdelingen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten