Politie

Even een paar dagen terug. De tweede dag. Servie. We waren een kilometer of twintig de grens gepasseerd. Wegafzetting. Veel politie. Echte politie zoals je dat in films ziet. Dus petten met zonnebrillen. Grote kerels. Halt. Natuurlijk wij. Ik dacht niet dat ik te hard gereden had, maar dus wel. 124 kilometer waar je slechts 120 mag. "You have to pay sir. In Servian money..." En natuurlijk had ik dat niet. Papierencontrole. Uitstappen. En toen werd ons verteld dat we terug moesten rijden naar de grens. Geld wisselen, terugkomen en dan boete betalen...

En bij die grens is het druk. Aan weerskanten. Dat zou een tijdsverlies zijn van een halve dag. En Servie en Bulgarije wilde ik in een dag doorkruisen. Niet overnachten. Ik bood aan om de boete te betalen in euro's of met de pin. Het mocht niet baten. Ik werd aan een tafel gezet en de agent begon met het invullen van een lijvig formulier. 

Toen werd hij gebeld. Er was een touringcar aangehouden waar hij naar toe moest. Hij sommeerde een collega om het even van hem over te nemen en die had schijnbaar geen zin in gedoe. Hij wuifde ons vriendelijk gedag en zei dat we ons aan de snelheid moesten houden. Nou. Maar al te graag. Toch maar de cruise-control vast gezet op 119 kilometer per uur. En het ging goed.

Op de snelweg tenminste. Vlak voor de grens met Bulgarije een soortgelijke situatie. Weer politieafzettingen en natuurlijk moesten wij weer aan de kant. Ik maakte me niet zoveel zorgen, want ik had echt niet te snel gereden. Oom agent boog zich naar binnen en vroeg dit keer om mijn rijbewijs. Vroeg hoe ik heette en hoe de kinderen heetten. En waar de reis naar toe ging. En toen draaide hij de verlichting aan. In Servie moet je ook overdag met dimlicht rijden. Wist ik veel. En hij zwaaide ons weer vriendelijk gedag. Pfff. 

Tot zover. Laten we hopen dat het hierbij blijft.