Dag 2 Reisdag 2

Na een welverdiende nachtrust konden we om zes uur al in de eetzaal aanschuiven voor ons ontbijt. Een continentaal ontbijt. Wat dat betekende wisten we niet, maar we lieten ons verrassen. Nou ja. Een schaal met kleinverpakkingen boter en jam, vier broodjes en wat tegen de borst gesneden witbrood. En honing, sap en een schaal gezond. Dus tomaat en dergelijke. 

Voor Mert was het te vroeg. En hij wilde Nutella. Hetgeen ze niet hadden. Helaas voor hem. Soms is het gewoon een zeurpiet. En het geheel kostte ook nog eens 24 euro. Toch wel aan de prijs vonden we. 

Om half acht reden we Szeged uit en even later passeerden we de grens met Servië. Je weet wel. Van Karremans en Srebrenica en dergelijke. De grens was een eitje. Wel een enorme bende in de bermen. Ongelooflijk hoe onze medemens toch met het afval omgaat. Van alle grenspassanten weet je dat ze ook op doorreis zijn naar Turkije. En dat is leuk, want je komt de hele dag dezelfde mensen tegen. In Servië moet je betalen voor het gebruik van de snelwegen. Net als in Oostenrijk, Hongarije en eigenlijk overal. Servië gebruikt tolpoorten. Zoals in Frankrijk. Je hoeft dus geen vignet te kopen. En de prijs stelt niks voor. Een paar euro maar. In Servie viel vooral de grootte van de hoofdstad op. Beograd is enorm. Kolossale woonflats. Vies en grauw. In 2010 stonden we er in de file. Nu stroomde het mooi door. 

Het laatste stukje van Servie, van Nis richting Sofia is een prachtig ritje. Weg van de snelweg. Over een mooie bergpas, kronkelen door dorpjes, langs een woest stromend riviertje en door vele (onverlichtte) tunneltjes. 

Bij de grens van Servië richting Bulgarije ontstond wel een echte opstopping. Massa's auto. Vier of vijf rijen dik. Eerst Servie uit. Dan naar het volgende loketje om Bulgarije in te komen. Van. Niet EU- naar EU land. Druk dus en nauwgezette controles. En als toetje mag je dan nog in de rij gaan staan om een vignet te kopen voor de tolwegen. Ik heb er een uur gestaan. Terwijl het 36 graden was. In de zon. Vijftien euro voor een maandkaart. Je moet je kentekenbewijs tonen en dan wordt alles ingetikt en gecontroleerd. Bureaucratie ten top. En dan krijg je een sticker. En mag je verder. Bulgarije in. 

In 2010 was dat nog een avontuur. Slechte wegen, vol met kuilen en gaten. Slechte dekking van de TomTom waardoor we toen behoorlijk zijn verdwaald. Nu niks van dat al. Een beetje gehobbel soms, maar verder vanaf Sofia in een rechte lijn snelweg naar de grens. Een hele verbetering.

Na de Bulgaarse grenspost is er hier een soort tussenstuk met een groot voorzieningenniveau. Tax-Free shops, horeca en terrassen. Hier kun je even opfrissen, eten, drinken alvorens je de grens over gaat naar Turkije. En hier zitten we nu op een terras. Heerlijk kijken naar alle mensen die ook verreisd uit de auto komen. Gezinnen, hele families. Babies, oma's en heel veel kinderen. Wij wachten op de zonsopkomst. Slapen even in de auto als dat lukt en rijden dan naar Istanbul. De grenspassage zal nog wel wat tijd kosten. Paspoorten, maar ook visums kopen en de auto moet geloof ik worden geregistreerd. Maar dat zien we morgen wel. Voor nu geniet ik met volle teugen. Het loopt allemaal geweldig, het klimaat is super. Het is nu kwart voor een en gewoon nog warm. Er rijdt hier een sproeiwagen die een of ander gas rondspuit. Ik denk tegen muggen en ander ongedierte. 

Morgen verder. Ik heb geen internet, dus hopelijk is dit morgen te lezen.