Dag 4 Istanbul - vervolg

Het eiland Buyukada is autovrij. Alleen de lokale ondernemers hebben gemotoriseerd vervoer. De rest gaat met fietsen of koetsjes. Voor 90 Lira laat je jezelf in een overdekt koetsje zakken en de koetsier begint een rondritje over het eiland. langs huizen, door bossen en met schitterende uitzichten over de zee van Marmaris. Er zijn honderden koetsen beschikbaar. Je hoeft dus niet te wachten. Als de Nederlandse dierenbescherming hier een kijkje zou nemen dan vrees ik het ergste. De paarden staan de hele dag in de brandende zon te wachten en zien er voor een deel echt ondervoed en schooierig uit. Maar ik heb geleerd om de Nederlandse bril in Turkije af te zetten. Natuurlijk stopt de koetsier bij een tentje langs de kant van de weg om je de gelegenheid te geven om foto's te maken. De eigenaar spint daar garen bij, want natuurlijk koop je daar weer een versnapering of simpelweg een flesje water. Want warm is en blijft het. 

Met zoveel paarden zou je verwachten dat de straat bezaaid ligt met paardevijgen, maar dat is niet zo. Er hangt voor de koetsier een soort strontzeil wat de boel opvangt. En dat ruik je dan weer wel... 

Na een uurtje waren we weer terug en liepen we door de straatjes een beetje te dwalen. de dames kochten een bloemkransje wat nu alweer vergeten in een hoekje van de auto ligt natuurlijk. En... we hebbben gegeten in een visrestaurant aan het water. Tafeltje naast het water, uitzicht op de zee en de visjes die daar bij massa's rondzwemmen. Mert genoot. En wij ook. Van de dorade en de zeebaars. Je kunt ze uitzoeken in een vitrine. Ebru waagde zich aan twee gamba's en Mert aan een garnalenschotel. Opgediend door drie obers die misschien wel wat te opdringerig waren en ook wel wat teleurgesteld dat we niet meer wilden besteden. Het zij zo. 

Toen met de boot terug. Nu in de schaduw. Op het achterdek. En de vier plekjes die we hadden heb ik verdedigd als een leeuw dit keer. Want het duurde maar even of er kwamen weer vier verschrikkelijke vrouwen die hun achterwerken er wel even bij zouden proppen. Of ik op wilde schuiven. Mijn schoolmeesters "No, enough place everywhere" schrok blijkbaar voldoende af, want ze dropen af. Heerlijk.

Wordt vervolgd