Dag 3 - Reisdag 3 en aankomst in Istanbul

Zoals je eigenlijk ook wel kunt verwachten kun je in de auto niet goed slapen. Ik niet tenminste. Je legt je hoofd neer en je denkt dat je moe bent, en dat ben je ook wel, maar om je heen staan honderd andere auto's die komen en gaan. Dat leidt af en bovendien is je hoofd niet leeg. Ik denk dat ik alles samen een uurtje echt gedommeld heb. Toen ben ik maar uit de auto gegaan en op het terras gaan zitten met een kopje onvervalste Turkse Nescafé. Niet verkeerd, want er is zo veel te zien.

Twee gezinnen uit Frankrijk parkeerden de auto's naast elkaar en daartusssen zetten ze een tentje op. Action luchtbed erin en dan slapen maar. Een ouder echtpaar spreidde een kleedje uit op de stoep en hebben daarop uren liggen slapen. Het slechts af zijn de gezinnen met hele kleine kinderen. Die gaan jengelen of moeten worden verschoond. Die ouders slapen niet veel. En ook velen die net als wij in de auto een poging doen. 

Ebru kwam naast me zitten en samen hebben we het licht zien worden. Om half zes. de lucht verandert vrij snel van zwart naar donkerblauw en lichtblauw. En toen, na een snel ontbijtje, klaargemaakt op ons meegenomen gasstelletje, zijn we gaan rijden.

De grens over. Een enorm complex. En een complexe gang van zaken. Voor Mert, Ebru en mijzelf moetsten we een visum aanschaffen. Kosten: 75 euro. Loketje. Dan door de paspoortcontrole. Ander loket. Dan doorrijden en de auto registreren. Dat moet, ik weet ook niet waarom. Maar weer een loket dus. Dan weer doorrijden en door de bagagecontrole. We zagen er schijnbaar niet uit als smokkelaars, want na een snelle inspectie van de bagageruimte mochten we doorrijden. En toen waren we echt in Turkije. De snelweg op. Naar Istanbul. Nog twee uurtjes schatte ik in. En dat klopte ook wel. Maar dan ben je nog maar in het begin van deze enorme, gigantische stad. 

Waarover later meer.