Het is Eerste Paasdag vandaag. We herdenken de wederopstanding. De wederopstanding van Jezus nadat hij op Goede vrijdag stierf aan het kruis.
Sterven en dood. Lijden en opstaan.
Eerste Paasdag 2009 viel op 12 april. Sjoerd onderging de laatste dag van zijn tweede chemokuur. In het ziekenhuis ging Pasen een beetje aan hem voorbij. Ik herinner me nog een gekookt eitje wat hij niet opat, want hij lustte alleen maar halfzacht gekookte eieren. En dat mocht niet, want hij zat in de aplasie zoals dat heette. Geen witte bloedcellen, dus elke bacterie was een potentieel gevaar.
In die tijd hadden we allemaal nog goede hoop. Na de chemo's zou hij een stamceltransplantatie krijgen en gewoon beter worden. Zo leefde dat bij ons. En bij hem? Dat weet ik niet. Hij liet zich daar nooit zo over uit.
Het heeft niet zo mogen zijn. Een jaar later, eerste paasdag 2010 was Sjoerd al niet mee bij ons. En hij heeft geleden. Zeker. En hij is gestorven. Ja. Op 24 februari 2010. Om 14.07 uur. Maar hij is niet waarlijk opgestaan. Dat was hem niet gegeven. En over tweeduizend jaar zal er nog steeds wel eerste Paasdag worden gevierd. Vanwege die Ene ver weg. En Sjoerd Vaartjes rust dan in de eeuwige vergetelheid. Misschien zoekt iemand op Google, of hoe dat er dan ook uitziet of heet, 12 april 2009.
En misschien komt hij dan wel <<hier>> terecht.
En misschien ook wel niet.... Ik zal het toch niet meer meemaken. Dus laat ik me er ook niet zo druk over maken. En straks met de familie gezellig gaan brunchen. Net als toen. In 2009.
Mijn weblog over het leven nu zonder Sjoerd (Quil) die op 24 februari 2010 overleed aan de gevolgen van leukemie (AML). Over leven zonder Sjoerd, maar met alle herinneringen aan hem, met mijn gezin, met mijn werk, met mijn familie en met mijn vrienden. Over leven met dagelijkse- en minder dagelijkse dingen. Over leven met humor, boeken, televisie, actualiteit en andere zaken die de moeite waard zijn.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Rijen…
… Bij de Bulgaarse grens 2 uren in de rij, bij de Servische grens twee uren en bij de Hongaarse grens 4,5 uur. Orban wil geen vreemdelingen...
-
We schrijven 1977. Ik weet het: dat is inmiddels 41 jaar geleden. En ik was toen 14 jaar oud. En had een vriendinnetje. En niet zoveel...
-
Er is nu ook legotape. Een rol plaktape met lego-nopjes zodat je ook verticaal kunt werken. Iets in mij zegt dat dit op scholen wel eens een...
-
… Bij de Bulgaarse grens 2 uren in de rij, bij de Servische grens twee uren en bij de Hongaarse grens 4,5 uur. Orban wil geen vreemdelingen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten