Mobiel 2

Eenmaal in het bezit van mijn rijbewijs, in die tijd nog een textielachtig in drie delen te vouwen roze document, mocht ik rijden in de auto van mijn vader. Hij had een lease-auto en dat reed natuurlijk wel wat onbezorgder. Te onbezorgd denk ik. Want na het parkeren bij ons in het dorp voor de slagerij wilde ik de auto nog een paar meter naar achteren zetten en dat deed ik vol overgave. Een andere parkeerder was echter hetzelfde van plan in tegenovergestelde richting en dat liep niet goed af. Boem is ho dus. Twee weken had ik mijn rijbewijs. En ook schuldig aangezien ik achteruit reed.

Maar altijd nog beter dan een vriend van mij. Die reed de BMW van zijn pa echt total-los. Dat was zo'n snelle, een 323i of zo iets. En dan moet je wel wat rijervaring hebben natuurlijk om dat in bedwang te houden.

Er volgde een jaar van wel kunnen rijden, wel willen rijden en ook wel mogen rijden. In de auto's van pa en schoonpa. Maar natuurlijk nog steeds niet in een eigen auto. Dat was nog toekomstmuziek. Als arme student had ik wel baantjes, maar dat was helaas ontoereikend om een auto te kunnen betalen. Voorlopig moest het met een brommertje. Maar daarover een andere keer.

Rijbewijs anno 1984. Al snel een beduimeld vod.