Ik kan goed voorlezen. Vind ik zelf... Dat dank ik aan 27 jaar onderwijservaring. dan weet je wel wat je met je stem moet doen en hoe je moeilijke zinnen en woorden aan moet passen aan je gehoor. je leest als het ware een regel vooruit.
Ebru zat rechts, en Mert links. En daar gingen we. Na een paar minuten stond Mert op om zijn knuffel erbij te pakken. Dat stoorde natuurlijk, maar goed. Weer een paar minuten later gaf hij te kennen dorst te hebben en verdween naar de keuken voor een glas water. Na deze onderbreking weer verder. Ebru probeerde steeds de bladzijdes om te slaan om te zien hoe lang het nog was.... en ze kregen bijna ruzie toen de voet van de een de ander aanraakte.
Ik worstelde voort en op het eind wisten ze geloof ik wel wat zwavelstokjes waren. Ze weten eigenlijk amper nog wat lucifers zijn... En ze vonden het ook wel zielig geloof ik voor het meisje met de blote voetjes in de sneeuw die op het eind zo wondermooi door haar grootmoeder werd opgehaald... En dat ze dood was snapte Mert pas na :" Ze is dood man..." van zijn grote zus.
Lichtelijk ontgoocheld bleef ik op de bank achter. Met het grote boek. En Nickelodeon tetterde alweer door de kamer toen ik besloot om het hier dan maar bij te laten.
Als ik opa ben probeer ik het nog een keer. Want elk kind moet het meisje met de zwavelstokjes een keer toegediend krijgen. Toch? Ook al is het 2013. Of 2023 of 2033...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten