Het staartje van 2013 (2). Over Kerst en gourmetten

Mijn moeder had een zuster. Mijn tante dus. Haar doopnaam was Dirkje. Maar wij noemden haar gewoon tante Dit. En tante Dit was een soort supertante. Bij haar mocht niet alles, maar wel veel. Ze woonde in Drachten en behoorde tot de, in onze ogen,  redelijk welvarende klasse. Ze woonde met ome Co in een mooi huis en hadden veel wat wij in onze kinderjaren nog niet hadden.

Op 8 november was ze jarig en dat was altijd een van de hoogtepunten in onze familie van mijn moeders kant. Iedereen toog dan richting Friesland en soms bleef iedereen slapen. Het leuke was dat we daar kennismaakten met allerlei nieuwigheden op culinair gebied. De eerste keer dat we gingen fonduen was daar. En zo ook de eerste keer kaasfondue. En de eerste keer gourmetten. "Met de pannetjes" noemden wij dat als kind, en het was altijd leuk.

Niet zo lang nadien werden al deze nieuwigheden algemeen. En het fonduen, kassfondueen en gourmetten deden ook de intrede in mijn ouderlijk huis. Vaak met de kerstdagen. Vanaf dat ik een jaar of vijftien was werd er op de eerste- of tweede kerstdag gegourmet bij ons thuis. En op de andere dag was er konijn. Maar daarover een andere keer.

Aanvankelijk gebruikten we traditionele gourmetstellen. Met spiritusbranders. Die het al of niet deden. Of lekten. Of in de fik vlogen. Bij de pannetjes kreeg je een houten spatel. Want Tefal en daar mocht je echt niet met je vork in peuren. Want dan kreeg je krassen. En in de jaren zeventig werden duurzame goederen nog aangeschaft met een afschrijvingstermijn van minstens tien jaar.  Dus we waren zuinig op de pannetjes. Ondanks het feit dat het stonk als de pest, er wel eens een klein tafelbrandje ontstond en de spiritusbranders met het verstrijken van de jaren steeds minder gingen functioneren, bleef het gourmetten een vaste traditie.

Die zich heeft voortgezet tot aan de dag van vandaag. De spiritusbranders zijn wel vervangen door elektrische equivalenten. Waardoor er tijdens de maaltijd altijd een of ander zwart snoer kronkelt tussen de wijnglazen en de schaaltjes champignons en knoflooksaus. En, eerlijk is eerlijk... De spiritusstelletjes waren beter. Sneller op temperatuur en beter te temperen.

Dus ook de afgelopen kerst 2013 was het weer raak. En natuurlijk denken we dan terug aan de laatste keren dat Sjoerd erbij aanwezig was. In 2009.

Maar ik denk dan ook altijd even aan tante Dit. Die voor mij toch de wegbereidster is geweest van deze traditie. Tante Dit overleed in maart 2009.
En wellicht leest ze dit stukje over mijn schouders mee. Vanuit een gaatje in de hemel. En dan weet ze ook dat ik altijd nog met veel warmte terugdenk aan die mooie tijden van lang geleden.

25 december 2013.