Hieperdepiep

Ebru is 10 jaar geworden. De tijd gaat snel. En zo'n verjaardag nog sneller. Het betreffende kind is altijd vroeg wakker en wil snel naar beneden. Naar de versierde stoel. Dat is hier in huis een traditie. En dan cadeautjes geven. Ikzelf ben dan altijd nog heel slaperig, want ik ben des ochtends nooit zo snel... Daarom versieren we de avond ervoor altijd de kamer en de stoel. Met slingers, maar daar heb ik al eens eerder over geschreven.

En dan is het wachten op de eerste visite. Bij ons vaak in twee tranches. Een ochtendgedeelte en een middaggedeelte. En tussendoor is dan voor de poets en het klaarmaken voor het tweede gedeelte. Als je pech hebt overlappen de twee etappes elkaar. Gisteren weken we af van het vaste patroon, want de jongedame had eerst nog hockey-training. Bij thuiskomst dook ze snel onder de douche en het kon allemaal maar net.

Als rond de klok van zeven een ieder is vertrokken rest de afwaskwast en de stofzuiger. De tv gaat aan en iedereen hangt een beetje op de bank. Eten hoeft niet meer. En dan is het voorbij en gaan we op naar de volgende jaardag.

En dat ben ik in dit geval zelf. Gelukkig duurt dat nog even. Dan zitten er weer blaadjes aan de bomen. En praten we met de visite over de komende vakantie en de vakantieplannen van een ieder. Gisteren was het eerste gespreksonderwerp natuurlijk het weer. Altijd boeiend, maar in dit geval niet iets om lang bij stil te staan. Want met de winter wil het niet vlotten.

En taart natuurlijk. Hoort erbij.