Mijn vorige weblog registreerde elke dag zo'n 150 pageviews. Dat was voor mij genoeg om van het bloggen een bijna dagelijkse bezigheid te maken. Natuurlijk waren er veel mensen die vaste lezers waren van het weblog over Sjoerd en zijn ziekte. Zij bleven trouw mijn blogjes volgen.
Op de topdagen van het weblog over Sjoerd, en dat waren natuurlijk de verdrietige dagen, telde het weblog soms duizenden pageviews. Ik weet wel dat je dit natuurlijk nooit vast kunt houden, maar zoals het vorige weblog functioneerde stemde het mij tot tevredenheid.
In september 2011 trok Sanoma de stekker uit web-log.nl en migreerde het naar weblog.nl. Toen ging het mis. Mijn oude weblog is nog steeds niet operationeel. Dit duurt nu al maanden en maanden. Van ellende ben ik toen maar een nieuw blog begonnen en kon eigenlijk weer helemaal overnieuw beginnen. Want vaste lezers ben ik grotendeels kwijt geraakt. Dat motiveert niet.
Toch hou ik vol. Want naast bloggen ben ik nu ook actief op Facebook. Een kwebbelmedium en heel onderhoudend en heel gezellig. Sneller en vluchtiger dan een weblog. Maar ook veel interactiever. En verslavender. Ik combineer nu het goede van twee platforms. Als ik wat te melden heb op mijn weblog post ik een link op Facebook. En dat werkt.
Wat rest is het opnieuw aanmelden van mijn blog bij verwijzende sites. En daar ga ik me de komende tijd maar eens op storten. Want schrijven is leuk, maar je moet wel worden gelezen.
Trouwe lezers: bedankt. De echte diehards hebben het blog wel weer gevonden. En ondanks een dipje ga ik de komende tijd weer voluit bloggen. Ideeen genoeg.
Mijn weblog over het leven nu zonder Sjoerd (Quil) die op 24 februari 2010 overleed aan de gevolgen van leukemie (AML). Over leven zonder Sjoerd, maar met alle herinneringen aan hem, met mijn gezin, met mijn werk, met mijn familie en met mijn vrienden. Over leven met dagelijkse- en minder dagelijkse dingen. Over leven met humor, boeken, televisie, actualiteit en andere zaken die de moeite waard zijn.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Rijen…
… Bij de Bulgaarse grens 2 uren in de rij, bij de Servische grens twee uren en bij de Hongaarse grens 4,5 uur. Orban wil geen vreemdelingen...
-
We schrijven 1977. Ik weet het: dat is inmiddels 41 jaar geleden. En ik was toen 14 jaar oud. En had een vriendinnetje. En niet zoveel...
-
Er is nu ook legotape. Een rol plaktape met lego-nopjes zodat je ook verticaal kunt werken. Iets in mij zegt dat dit op scholen wel eens een...
-
… Bij de Bulgaarse grens 2 uren in de rij, bij de Servische grens twee uren en bij de Hongaarse grens 4,5 uur. Orban wil geen vreemdelingen...
het heeft even geduurt maar ben blij dta ik dit weblog teruggevonden heb. Hij staat wederom bij mijn favorieten en ben nu alles aan het lezen wat ik gemist heb. Ik kijk uit naar wat er nog komt.
BeantwoordenVerwijderen