Dag 9 - Stranddagje en bezoek aan Kas

De volgende ochtend vertrokken we na het ontbijt met twee auto’s naar het strand. Kalkan ligt vlak bij zee. Neef Yusuf wist als lokalo natuurlijk precies waar de mooie stranden waren. We konden kiezen: zand of rots, diep of kniediep. We kozen voor zand en diep.
De weg er naar toe was kronkelig, slingerend langs de azuurblauwe zee in de diepte. Bij een haarspeldbocht was links een kloof en rechts een trap ver naar beneden naar het strand. De auto parkeren was nog wel een dingetje. Vrouw en kinderen uitstappen en de mannen verder rijden om langs de weg een plekje te zoeken. Parkeerruimte was er niet, alleen langs de weg. Uiteindelijk vonden we een plek en moesten tien minuten bergop terug lopen.

Maar het was het wel waard. Een prachtig strand, helder water en zowaar iets van strandleven. Een paviljoen, douches en verhuur van stoelen en parasols.

En... het water was koel. Dat was twee jaar geleden anders in Mersin waar we toen waren. Daar was het alsof je in een warm bad stapte. Ik ben benieuwd hoe het daar dit jaar is, want uiteindelijk komen we daar terecht.

Na een paar uur badderen en zwemmen was het wel weer genoeg. Je moet dan met de hele bepakking van strandtassen en dergelijke die enorme trap weer op. Met 40 graden toch wel wat afzien...

In de avond bezochten we het schilderachtige Kas. Een stad aan het water verderop. En dat was een verademing na de drukke steden zoals Istanbul en Canakkale. Niet dat het niet druk was, maar de sfeer was totaal anders. Geen agressieve verkopers op een stoep en geen tien winkels op een rij die hetzelfde verkopen. Veel shops met kleding en lokale produkten. En veel cafe’s. Hier is echt een stukje progressief Turkije. Veel kunstenaars en schrijvers. En schoon. Geen zwerfplastic, geen rommel.

Gelukkig maar dat er nog weinig toeristen zijn. Het schijnt dat er wat Engelsen zitten en wat Duitsers. Maar Corendon heeft het nog niet ontdekt of niet geschikt bevonden vanwege de afwezigheid van een luchthaven.

Voor ons: lekker rondslenteren, ijsje eten en uiteraard vanaf een terras de meute beschouwen. Die op haar beurt ons natuurlijk beschouwt.