Dag 2 - Vervolg

Het grensgebied tussen Bulgarije en Turkije, de grensovergang dus, heet Kapikule. Alle mensen die naar Turkije gaan met de auto moeten hier langs. In dit niemandsland waar je pas komt nadat je al twee loketten met politie en douane bent gepasseerd, is een enorm tax-free centrum ontstaan. Met veel parkeerplaatsen, shops met de bekende sigaretten en drank, maar ook eettentjes en sanitair. Hoewel dat laatste niet zo heel veel met die benaming heeft te maken.

Als je hier aan komt is het vaak al laat of ‘s nachts. In ons geval half een. En dan is er nog een soortgelijke rijenstrijd aan de gang als bij de vorige grens. Nu echter een rijtje of 15 en daarachter  honderd meter auto’s.

Wij doen dat niet. Want je bent dan inmiddels behoorlijk geradbraakt. We hebben een plekje vlak bij een koffie en thee-terrasje. Overdekt. De auto staat hier dan tegenaan en we proberen dan na de rondgang langs toilet, taxfree en natuurlijk lekker de buik rond eten, een paar uur in de auto te slapen. Soms lukt dat. Soms ook niet. En dan kun je op het terras gaan zitten en thee of Nescafe drinken en wachten tot het licht wordt. Rond een uur of zes staan er alleen nog maar wat overnachters. De rijen zijn verdwenen. Sommigen slapen in de auto zoals wij, anderen pompen een luchtbed op en slapen op de stoep. Sommige hebben een tentje en je ziet een enkel busje of Camper.

Ikzelf heb geslapen tor een uur of vijf. Dan wordt je geradbraakt wakker. En om zes uur zijn we maar de grens overgestoken. Dat heet: paspoortcontrole bij het eerste loket. Ook moet je hier een visum tonen of kopen.  Loket twee voer je je auto in. Loket drie is autocontrole. Dat betekent kofferbak open en de final check. Loket vier doet ook nog iets, maar daar mag je vaak zo doorrijden. Dus met de eerste twee zijn dat zes loketten die je ‘ afwerkt’ Gelukkig ging dit voorspoedig en kostte het slechts een half uurtje.

Dan de snelweg weer op richting Istanbul. Wordt vervolgd...