Dag 6 - Bezoek aan Troje En de Acropolis van Assos

Volgens de meeste archeologen bevindt het oude Troje zich op de plek onder Canakkale. En als je daar dan toch bent ga je dat bezoeken. Broodje cultuur en het spreekt natuurlijk tot de verbeelding. Dat paard van Troje. Of het echt bestaan heeft weet je natuurlijk niet. Er staat nu in ieder geval een prachtig museum dat je in vier verdiepingen meeneemt van de bronstijd, via de hellenistische periode naar de tijd van nu. Nou ja. Zo’n museum dat weet je natuurlijk wel. Potscherven en nog eens potscherven. En veel animaties over de Griekse goden, Homerus, Ilias en de hele rimram.
Mert en Ebru waren best belangstellend. Mert had hier het afgelopen jaar de proefwerken over. Een dag eerder voeren we over de Dardanellen en dat was de plek waar koning Xerses een schipbrug liet bouwen om zijn soldaten overheen te sturen. De brug echter verwoei door een storm en Xerses werd zo kwaad dat hij het water liet geselen. Leuk om daar nu zelf te zijn. Van de schipbrug was niks meer te zien.

Time for lunch. In een verstild eettentje langs de kant van de weg zoals je er in Turkije massa’s ziet aten we bij een alleraardigste gastvrouw een overheerlijke lunch. Met tomaten uit eigen tuin. En Mert en Ebru kregen een zelfgemaakt schaaltje chocoladepudding. Gratis en voor niks.

Na het eten reden we  door naar Assos. Hier is een van de best bewaarde tempels in Turkije te zien uit de tijd van de Grieken. Een tempel voor Pallas Athena. Zelfs Aristoteles heeft hier een school gehad. En daar kun je naar toe lopen. Naar die oude zuilen. Geweldig. Een klim met de auto die niet kinderachtig is. Bloedheet, maar steeds met de wondermooie Egeische Zee naast je. Uiteindelijk parkeren. Voor 10 lira. Tussen twee krijtsstrepen langs de kant van de weg. En dan lopen. Naar boven. Door een schilderachtig dorpje met kraampjes met de onvermijdelijke toestanden. Maar: netjes. Schoon. Geen plastic in de bermen. Geen schreeuwende verkopers, maar oude vrouwtjes die sereen zitten te wachten tot je wat koopt. Een bekertje sap van druiven of zwarte moerbei. IJskoud. Voor 75 cent omgerekend. En dan kom je bij de tempel. Dat moet je wel betalen. Achteraf hadden we een Turkse Museumkaart moeten kopen.

Op het hoogste punt dus de tempel. Er staan nog een paar zuilen overeind. En daar worden door de toeristen dan selfies gemaakt. Vooral de meiden. Ik heb mijn ogen uitgekeken. Het lijkt wel alsof het daar allemaal om draait. Poseren poseren poseren.
Op een reststuk van een oude zuil ga je dan zitten en probeert je voor te stellen hoe het er in die periode uitzag. Dat Aristoteles hier rondliep. De hoog ontwikkelde cultuur. Ze hebben zelfs skeletten gevonden waaraan te zien was dat ze chirurgische ingrepen hadden gehad.

Terug lopen maar weer en terug naar het hotel. En wordt weer vervolgd.