Sjoerd had ze al. Die kaartjes. Ik denk dat het verschijnsel al zeker een jaar of tien of twaalf oud is. Er staan onbegrijpelijke dingen op, er worden ook onbegrijpelijke spelletjes mee gespeeld. Voor ons tenminste. Voor de jongens is het gesneden koek denk ik.
Mert kan dus bogen op een giga-verzameling, want het spul van Sjoerd ligt er nog. Wat hij niet weet is dat de mooiste sets buiten zijn bereik in de herinneringskist van Sjoerd zijn opgeborgen. En dat laten we mooi zo. Daar mag het de tand des tijds doorstaan. En over een jaar of honderd als niemand meer weet wat Pokemonkaartjes zijn kunnen onze nazaten zich erover verwonderen. Want dan ben ik er niet meer, noch Mert, noch de rest van ons gezin. Tenminste... Dat denk ik.
 |
| Wat een lol... |
Hoi, grappig om nog eens te kijken op de site. In de tijd dat Sjoerd nog aan het vechten was kwamen wij regelmatig kijken. (mama v. Mees Rhabdomyosarcoom en van Jelle PDD_NOS en goedaardige tumoren in zijn nek) Jelle ook helemaal gek van pokemon. Had heeel veel kaartjes. sinds vorig jaar is hij er klaar mee en heeft hij ze op diverse rommel/koninginnendagmarkten verkocht. En ik kan je zeggen hij heeft er dik geld mee op gehaald.
BeantwoordenVerwijderenHet fenomeen pokemon bastaat al lang idd, want hij had al kaartjes van mijn schoonzus gekregen die nog van haar waren. Zij is nu 23 :-)
Leuk om te zien dat er wederom kids in to the pokemon zijn. Overigens zag ik bij een bekende speelgoedwinkel van de week nog een heel schap met pokemon staan
groetjes Diane