Eten koken werd niks en Mert zeurde al twee weken om MacDonalds en dat moest dan vandaag maar een keer. Kwam mooi uit. In plaats van koken konden we aandacht geven aan onze kindertjes. En opruimen hoeft dan ook niet. Nog meer aandacht dus.
Het bestellen bij de MD is tegenwoordig een heel avontuur. Je kunt natuurlijk naar zo'n vrolijk gemutste juffrouw of dito jongeman achter de balie stappen, maar er is ook een bestelscreen. En soort reusachtige verticale iPad. Een aanraakscherm dus ter grootte van een flatscreen tv. Maar dan over anders. Rechtop. Verticaal.
En dan tik je aan wat je wilt. En je ziet meteen welk kapitaal je deze keer weer kwijt bent. Bestelling afronden. En dan je pinpas in de sleuf. En als je nog saldo hebt dan spuugt het een bonnetje uit met een dik, vet nummer erop. Op een groot scherm boven de balie kun je vervolgens in no-time zien hoever het met jouw bestelling is. Je ziet je nummer naar boven schuiven en als de bestelling gereed is dan zie je dat op weer een ander scherm en dan heb je voor het eerst contact met een echt mens. Wel eentje met zo'n raar petje op. En die vraagt je bonnetje en dan krijg je je dienblad(en) met karton, plastic en voedsel aangereikt.
Een hele happening. Automatisering heet dat. Of het een verbetering is weet ik niet. Want meestal klopt het niet wat er op je dienblad staat. En daar kom je pas achter als je aan tafel zit. Vandaag miste de koffie en kregen we in plaats van drie keer fritessaus, zes kuipjes. En een extra ketchup. Dus moet je weer terug naar de balie en het bijbehorende petje verzoeken om correctie. En dat vinden ze niet leuk. Want misschien beduvel jij de zaak wel toch?
Maar alles kwam goed. Gelukkig maar. En voorlopig heb ik weer genoeg van de MD. Want echt lekker vind ik het niet.
 |
| Bestellen maar |
 |
| Volgnummer op de print |
 |
| Bijna klaar. |
 |
| Wachten is ook nog leuk... Met de McPads. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten