Boom boos

In kindersprookjes kunnen bomen soms praten en zelfs lopen. Bij ons achter de school staat een boom met een gezicht. En die fascineert me al sinds een aantal jaren.  Hij kijkt ook wat boos. Vind ik. Meerdere malen heb ik hem al op de foto gezet. En nu plaats ik het. Voor de geschiedenis. Voor later. Voor ooit. Als de boom er niet meer is. En wij er misschien niet meer zijn. Voor als bomen wellicht slechts bestaan op plaatjes. En in kinderverhalen. En sprookjes. Als alles van beton is en roestvrijstaal. En als alles digitaal is. Als de bomen er niet meer toe doen.

In die post-apocalyptische wereld is een foto van een boom met een gezicht het wellicht waard om gekoesterd te worden. In het Louvre of zo. Wie weet...

Hallo boze boom