Boos

Ik word niet gauw boos. Maar vanavond...
Anouk moest het ontgelden. Het valt me wel vaker op dat zowel Anouk als Mert soms blijk geven van ontbrekend praktisch inzicht. Om half elf was het bedtijd en Anouk ging met haar volle zestienjarige pubergewicht op de hoek van de tafel in de caravan zitten. De tafel die ook dienst doet als bedbodem en derhalve is uitgerust met een scharniersysteem wat haakt in de wand en door middel van een ingenieus veer-en tandwielsysteem omgebouwd kan worden van tafel tot bedbodem. Dit functioneert prima, maar de ingenieurs van Hobby hebben natuurlijk geen rekening gehouden met zestig kilo op de hoek van de tafel waar geen poot zit.

De hele zwik donderde in elkaar en nam ook nog eens alles mee wat op tafel stond... ravage dus.
Ik schoot uit de spreekwoordelijke slof en zowaar: Het maakte indruk geloof ik. Het systeem is echter aan gort en derhalve kunnen we de eethoek niet meer omtoveren tot tweepersoons bed.

Zelf ben ik zuinig op mijn woonwagentje. Dus ik werd boos en heb geloof ik gevloekt. Waardoor Mert de slappe lach kreeg en niet meer kon stoppen. Waardoor ik nog kwaaier werd. En Anouk stond er bedremmeld bij.

Tja. Wat doe je er aan. Reisverzekering denk ik maar.