Kamperen

Ik was 7 jaar toen ik voor het eerst met mijn ouders ging kamperen. Wat opvalt is dat een aantal mensen door die jeugdervaringen de buik vol hebben van het kamperen en het liefst hun toevlucht nemen tot de meer verzorgde vakantiereisjes. Of dat nu een huurcaravan is in ZuidFrankrijk of een week in een 5-sterrenresort maakt in principe niet zoveel uit. Want je hoeft in dat geval alleen maar tassen met kleding en bad- en zwemspullen mee te nemen. En wat te lezen natuurlijk.

Hoe anders ga je weg als je zelf het hele circus mee moet nemen. Het begint een week of twee eerder als je de caravan van stal haalt. in ons geval letterlijk, want gestald bij een echte boer in een echte bijbehorende boerenschuur. Met gratis bijgeleverde agrarische luchten...
Het ding moet dus schoon. Dat betekent een middag werk. Slang, sop, stofzuiger en glassex. Vervolgens de check... Banden op spanning, lampjes controleren, inhoud gasfles nog voldoende enz enz.

Dat is het huis. Het huis op wielen. In die weken pak je de rest van de uitrusting bij elkaar. Want er moet op de plaats van bestemming ook worden gezeten, geslapen, gegeten, gekookt, gerecreëerd, gesport, gespeeld, gelezen, gebraaid, gebarbecued, gefietst, gewassen, gedroogd, en wat verder niet al.

Dus stoelen en tafels, kook-en eetgerei, slaapzakken, kussens, hoeslakens en voor de kids luchtbedden en dit jaar voor twee puberdames een bijzettentje. En spelletjes voor binnen en buiten, een TV, en niet in de laatste plaats natuurlijk de foto en videoapparaten. Want het hele gebeuren moet worden vastgelegd natuurlijk. Voor later. Dat is leuk om terug te zien. Toch?

En natuurlijk is een verschil met vroeger dat er dit jaar veel digitaal plezier mee gaat. Voor de jongsten een DS. Voor ons de onmisbare smartphones en toch ook maar de IPad en vooruit laten we dan ook maar een laptop meenemen... Want op de camping is gratis internet beloofde de wervende en sprankelende website. 'Handig als u even uw mail wilt checken...'

Voor alle apparaten heb ik een tas vol laders en snoeren bij me...

Dan breekt het moment aan dat alles is verdeeld over auto en caravan. En ga je je zorgen maken of het niet te zwaar is allemaal. Natuurlijk is het te zwaar en te veel. Maar dat moet dan maar. Als laatste de beide kinderfietsen in de caravan, de toilettassen nog even een plekje geven en dan breekt het moment aan van vertrek. Ware het niet dat Fatma het dan nog nodig vindt om te stofzuigen en te dweilen...

Uitgezwaaid door de buren rijd je dan de straat uit. Op naar drie weken zonovergoten kampeerplezier. Hoop je dan... En het weer is geen verrassing meer. Want Pelleboer van vroeger is vervangen door Buienradar.nl...

Wordt vervolgd.


- Posted using BlogPress from my iPad